#شعر

آسمونِ بختِ من سیاه و تاریکه شباش دیگه‌ آواره و بیچاره شدن رهگذراش کودکی گوشه‌ی آسمون من گریهکنون می‌چکه آروم آروم غصه و غم از تو چشاش هر چی که داد میزنه فایده نداره بخدا می‌خونه از شب خاکستری و بی‌کسی‌هاش همدمش رفت و حالا هی بی قراری می‌کنه کاش بیاد و بشه باز مرهم این خستگی هاش تا کجا آدما...

پرت و پلاهای دختر خیال پرداز بلوچ دلنوشته هایی از جنس احساس تراوشات ذهنی با چاشنی رویا ممنون از اینکه تایپیک من و برای مطالعه انتخاب کردید ژانر مطالب: عاشقانه، 💜