#ترانه

آسمونِ بختِ من سیاه و تاریکه شباش دیگه‌ آواره و بیچاره شدن رهگذراش کودکی گوشه‌ی آسمون من گریهکنون می‌چکه آروم آروم غصه و غم از تو چشاش هر چی که داد میزنه فایده نداره بخدا می‌خونه از شب خاکستری و بی‌کسی‌هاش همدمش رفت و حالا هی بی قراری می‌کنه کاش بیاد و بشه باز مرهم این خستگی هاش تا کجا آدما...