*paryia*
کاربر نگاه دانلود
یکی از عمومی ترین مشکلات اسکلتی عضلانی که افراد یک جامعه ممکن است دچار آن شوند، استئو
آرتروز مفصل زانو است.
اگر دچار آرتروز زانو هستید، در معرض سرمای مستقیم مانند کولر به خصوص در فصل تابستان قرار نگیرید و وزن بدن خود را نیز در حد متعادل نگه دارید. دکتر مجید شهبازی کارشناس فیزیوتراپی گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و دانشجوی دکترای تخصصی این رشته با بیان این توصیه به بیماران مبتلا به آرتروز، درباره این بیماری می گوید:
یکی از عمومی ترین مشکلات اسکلتی عضلانی که افراد یک جامعه ممکن است دچار آن شوند، استئوآرتروز مفصل زانو است. این مشکل می تواند به دو صورت اولیه و ثانویه بروز کند. در موارد اولیه علت آن شناخته شده نیست و در خانم ها شیوع بیشتری دارد. در موارد ثانویه به دنبال اختلالات مکانیکی مفصل ایجاد می شود که این حالت می تواند ناشی از اثرات شغلی، عادت های فردی یا به دنبال حوادثی باشد که به آسیب های لیگامانی، مینیسکی و یا شکستگی ها منجر می شود. استئوآرتروز در واقع یک پاسخ فیزیولوژیک طبیعی بدن به تغییراتی است که در طول استخوان ایجاد می شود. این پاسخ فیزیولوژیک به شکل زوائد استخوانی یا تغییرات غضروف مفصلی در طبق داخلی یا خارجی زانو(بخش داخلی یا خارجی سطح مفصل زانو) بروز می کند که با استفاده از عکس های رادیولوژی ساده قابل مشاهده است. تغییر شکل در مفصل زانوی این افراد معمولاً در مراحل پیشرفته تر به شکل زانوی پرانتزی و خم شده دیده می شود.
علایم بیماری: علایم بالینی استئوآرتروز اولیه و ثانویه زانو یکسان است. شکایت اصلی این بیماران از درد است. درد معمولاً در قسمت داخل زانو در حین تحمل وزن بیشتر است. درد معمولا با مقداری تورم زانو دیده می شود که بیمار آن را به شکل سفتی زانو احساس می کند. بیماران از خشکی، سفتی و درد صبحگاهی زانو شکایت دارند که با مقداری فعالیت فیزیکی بهتر می شود اما با ادامه فعالیت به خصوص راه رفتن و ایستادن طولانی مدت، افزایش می یابد. عضلات ران به ویژه عضله چهارسر ران به دنبال تغییر شکل زانو دردناک می شود.شکایت دیگر بیمار خالی شدن زانو است که می تواند ناشی از خستگی یا ضعف عضلانی یا آسیب های مینیسکی باشد.
یافته های فیزیکی: در معاینه فیزیکی بیمار، تحلیل عضله چهار سر ران و درد پشت استخوان کشکک به دنبال اعمال فشار روی مفصل گزارش می شود. زوائد استخوانی تحت عنوان استئوفیت ممکن است روی لبه های مفصلی قابل لمس باشد که می تواند باعث درد شود. در این بیماران عموما خم کردن یا صاف کردن کامل مفصل زانو محدود می شود. همچنین انحرافات و تغییر شکل های مختلف مفصل زانو قابل مشاهده است اما نکته قابل توجه این است که گاهی یافته های رادیولوژیک بیماران نشان دهنده علائم استئوآرتروز است اما بیماران شکایتی از درد و التهاب ندارند.
درمان: درمان عمومی این بیماران در مرحله اول دارو درمانی است و می تواند شامل داروهای ضد درد و اسپاسم و ضد التهاب باشد که پزشک متخصص تجویز می کند. دیگر درمان های عمومی استفاده از وسایل کمکی، استراحت، کاهش وزن و انجام فیزیوتراپی است. در حین فیزیوتراپی یکسری اقدامات درمانی را به شرح ذیل می توان انجام داد:دستگاه های فیزیوتراپی برای کاهش درد و اسپاسم و افزایش گردش خون و رفع چسبندگی های بافتی قابل استفاده است. انواع مختلف تمرینات درمانی با ابزارها و روش های مختلف و با هدف کشش عضلات خلف ران، کشش عضلات خلف ساق (به خصوص در خانم هایی که کفش پاشنه بلند می پوشند) تقویت عضلات چهارسر ران و عضلات خلف باسـ ـن انجام می شود که به ویژه انجام این تمرین ها در آب می تواند تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد.از دیگر اقدامات درمانی فیزیوتراپی درمان های دستی است که فیزیوتراپیست با دست روی مفصل زانو، مفاصل بالاتر و پایین تر بیمار انجام می دهد.
بعد از بررسی فعالیت های روزمره بیمار، توصیه هایی به وی می شود که در صورت رعایت کردن، در کنترل علایم موثر است: به طور کلی توصیه می شود بیمار قبل از انجام فعالیت هایی که در آن تحمل وزن وجود دارد، مقداری خم و صاف کردن زانو را به صورت فعال انجام دهد. پیاده روی آرام به طوری که درد ایجاد نشود توصیه می شود. از خم کردن زیاد و طولانی مدت زانو به خصوص در وضعیت تحمل وزن اجتناب شود. باید شرایط مفاصل بالا و پایین بیمار نیز بررسی شود تا در صورت نیاز از وسایل کمکی مثل کفی های خاص استفاده شود. از قرار دادن زانوی خود در معرض سرمای مستقیم مانند کولر به خصوص در فصل تابستان خودداری کنید و در نهایت وزن بدن خود را در حد متعادل نگه دارید. در صورتی که بیمار به درمان های غیر جراحی پاسخ ندهد، متخصص جراحی ارتوپدی ممکن است با توجه به شرایط عمومی و شرایط مفصل بیمار توصیه به جراحی کند.
