baten kaitos
کاربر نگاه دانلود
پیش از اینکه به معرفی آزادی مجانبی بپردازم به یک نکته اشاره کنم که برای درک بهتر این مطلب خواننده نیاز دارد تا با مفاهیم نظریه های پیمانه ای و به خصوص نظریه QCD یا کرومودینامیک کوانتومی آشنا باشد. هم‌چنین آشنایی مختصر با تقسیم بندی ذرات بنیادی در مدل استاندارد نیز نیاز است. سعی می‌کنم تا آن‌جا که از بحث دور نشود این مباحث را توضیح دهم.
در نیمه اول قرن بیستم به جز الکترون و پروتون و نوترون که سه ذره بنیادی شناخته شده بودند، ذرات دیگری نیز در طبیعت کشف شدند که تا مدت‌ها به عنوان ذرات بنیادی شناخته می شدند. منظور از ذره بنیادی، ذره ای است که خود دارای ساختار داخلی نباشد. اگرچه امروزه طبق مدل استاندارد می دانیم که اکثر آن ذرات دارای ساختار داخلی هستند اما همچنان در بسیاری از کتاب ها از این ذرات به عنوان ذره بنیادی نام بـرده می شود.
همان‌طور که اتم‌ها دارای ساختار داخلی هستند و از الکترون، پروتون و نوترون تشکیل شده‌اند، در مدل استاندارد ذرات بنیادی نیز ذراتی همانند پروتون و نوترون دارای ساختار داخلی هستند و از ذرات کوچکتری با نام کوارک ساخته شده اند. در مدل استاندارد کل طبیعت از 6 کوارک و 6 لپتون ها ساخته شده است. به طور کلی ذرات بنیادی در مدل استاندارد در 3 دسته طبقه بندی می شوند.
1- باریون ها: باریون ها که ذرات سنگین وزن هستند و از کنار هم قرار گرفتن 3 کوارک تشکیل شده اند. از مهم‌ترین اعضای این دسته می توان به پروتون و نوترون اشاره کرد.
2- مزون‌ها: مزون‌ها ذرات میان وزن هستند و نه به اندازه باریون ها سنگین هستند و نه به انداره الکترون سبک هستند. مزون‌ها نیز دارای ساختار داخلی هستند و از ترکیب یک کوارک و یک پاد کوارک تشکیل شده‌اند. از اعضای این دسته می توان به پایون اشاره کرد.
3- لپتون‌ها: دسته سوم که لپتون‌ها هستند برخلاف دو دسته اول ساختار داخلی ندارند و واقعاً ذره بنیادی هستند. الکترون شناخته شده‌ترین لپتون است.
به جز این 3 دسته، ذرات دیگری نیز هستند که کوانتاهای میدان یا حامل های نیرو هستند که عبارتند از فوتون (نیروی الکترومغناطیس)، گلوئون (نیروی بین کوارک‌ها) و بوزون‌های z و w (نیروی ضعیف هسته‌ای). به این مجموعه البته بوزون هیگز که به تازگی کشف شد را نیز اضافه کنید.
منتظر ادامه مطلب باشید
در نیمه اول قرن بیستم به جز الکترون و پروتون و نوترون که سه ذره بنیادی شناخته شده بودند، ذرات دیگری نیز در طبیعت کشف شدند که تا مدت‌ها به عنوان ذرات بنیادی شناخته می شدند. منظور از ذره بنیادی، ذره ای است که خود دارای ساختار داخلی نباشد. اگرچه امروزه طبق مدل استاندارد می دانیم که اکثر آن ذرات دارای ساختار داخلی هستند اما همچنان در بسیاری از کتاب ها از این ذرات به عنوان ذره بنیادی نام بـرده می شود.
همان‌طور که اتم‌ها دارای ساختار داخلی هستند و از الکترون، پروتون و نوترون تشکیل شده‌اند، در مدل استاندارد ذرات بنیادی نیز ذراتی همانند پروتون و نوترون دارای ساختار داخلی هستند و از ذرات کوچکتری با نام کوارک ساخته شده اند. در مدل استاندارد کل طبیعت از 6 کوارک و 6 لپتون ها ساخته شده است. به طور کلی ذرات بنیادی در مدل استاندارد در 3 دسته طبقه بندی می شوند.
1- باریون ها: باریون ها که ذرات سنگین وزن هستند و از کنار هم قرار گرفتن 3 کوارک تشکیل شده اند. از مهم‌ترین اعضای این دسته می توان به پروتون و نوترون اشاره کرد.
2- مزون‌ها: مزون‌ها ذرات میان وزن هستند و نه به اندازه باریون ها سنگین هستند و نه به انداره الکترون سبک هستند. مزون‌ها نیز دارای ساختار داخلی هستند و از ترکیب یک کوارک و یک پاد کوارک تشکیل شده‌اند. از اعضای این دسته می توان به پایون اشاره کرد.
3- لپتون‌ها: دسته سوم که لپتون‌ها هستند برخلاف دو دسته اول ساختار داخلی ندارند و واقعاً ذره بنیادی هستند. الکترون شناخته شده‌ترین لپتون است.
به جز این 3 دسته، ذرات دیگری نیز هستند که کوانتاهای میدان یا حامل های نیرو هستند که عبارتند از فوتون (نیروی الکترومغناطیس)، گلوئون (نیروی بین کوارک‌ها) و بوزون‌های z و w (نیروی ضعیف هسته‌ای). به این مجموعه البته بوزون هیگز که به تازگی کشف شد را نیز اضافه کنید.
منتظر ادامه مطلب باشید
