Mårzï¥ē
کاربر نگاه دانلود
آیا علم به ما قدرت جاودانه شدن می دهد؟
برای اینکه در نبرد بیولوژیکی بر مرگ غلبه کنیم ابتدا باید اطلاعاتمان از دشمن را بالا ببریم. پیری فرایندی است که در سطح سلولی آغاز می شود. به طور مثال، پس از تقسیم های سلولی متوالی، DNA به مرور تضعیف شده ( مثلا تلومرهایی که از کروموزوم ها محافظت می کنند تضعیف و کوتاه می شوند) و نسبت به آسیب و بیماری حساس تر می شود. برای سال ها دانشمندان امیدوار بودند که با تغییر و دستکاری در تلومرها کلید توقف پیری را پیدا خواهند کرد، اما این «کلاهک ها» که از DNA محافظت می کنند کارکرد بسیار پیچیده تری نسبت به آنچه قبلا تصور می شد دارند.
وقتی که زیست شناسان کشف کردند که تلومرها با بالا رفتن سن تضعیف می گردند، استدلال کردند که اگر طول این رشته های محافظ DNA را افزایش دهند می تواند عمر جاویدان را برایمان به ارمغان آورند. اما پس از مدتی محققان به این حقیقت پی بردند که اگر طول تلومرها خیلی زیاد شود ممکن است با پیامدهای جبران ناپذیری همچون سرطان همراه شود. و از آن به بعد آزمایشگاه های سراسر جهان به مطالعه مکانیسم های مولکولی تلومرها پرداختند تا با حفظ اندازه مناسب به اصلاح آن بپردازند.
همزمان، علم ویرایش ژنتیک پیشرفت های جالب توجهی در این زمینه کرده است. فرایند انقلابی ویرایش DNA موسوم به «CRISPR/Cas» به دانشمندان توانایی ایجاد تغییرات ژنتیکی در سلول های حیاتی پستانداران را داده است و حتی به نجات یک دختربچه از سرطان نیز کمک کرد. مهندسی ژنتیک تنها یکی از چندین حیطۀ پزشکیِ در حال پیشرفت است که بر روی طولانی کردن عمر انسان کار می کنند. با این حال هنوز هم بعضی معتقدند که ظرفیت بدن انسان برای همیشه نمی تواند ثابت باقی بماند و پایان آن را اجتناب ناپذیر می دانند، بنابراین با پیشرفت هوش مصنوعی ما می توانیم سِروِر هایی طراحی کنیم که حتی شامل بدن های فیزیکی هم باشند و به مراتب بسیار طولانی تر از بدن های فعلی ما عمر کنند...
برای اینکه در نبرد بیولوژیکی بر مرگ غلبه کنیم ابتدا باید اطلاعاتمان از دشمن را بالا ببریم. پیری فرایندی است که در سطح سلولی آغاز می شود. به طور مثال، پس از تقسیم های سلولی متوالی، DNA به مرور تضعیف شده ( مثلا تلومرهایی که از کروموزوم ها محافظت می کنند تضعیف و کوتاه می شوند) و نسبت به آسیب و بیماری حساس تر می شود. برای سال ها دانشمندان امیدوار بودند که با تغییر و دستکاری در تلومرها کلید توقف پیری را پیدا خواهند کرد، اما این «کلاهک ها» که از DNA محافظت می کنند کارکرد بسیار پیچیده تری نسبت به آنچه قبلا تصور می شد دارند.
وقتی که زیست شناسان کشف کردند که تلومرها با بالا رفتن سن تضعیف می گردند، استدلال کردند که اگر طول این رشته های محافظ DNA را افزایش دهند می تواند عمر جاویدان را برایمان به ارمغان آورند. اما پس از مدتی محققان به این حقیقت پی بردند که اگر طول تلومرها خیلی زیاد شود ممکن است با پیامدهای جبران ناپذیری همچون سرطان همراه شود. و از آن به بعد آزمایشگاه های سراسر جهان به مطالعه مکانیسم های مولکولی تلومرها پرداختند تا با حفظ اندازه مناسب به اصلاح آن بپردازند.
همزمان، علم ویرایش ژنتیک پیشرفت های جالب توجهی در این زمینه کرده است. فرایند انقلابی ویرایش DNA موسوم به «CRISPR/Cas» به دانشمندان توانایی ایجاد تغییرات ژنتیکی در سلول های حیاتی پستانداران را داده است و حتی به نجات یک دختربچه از سرطان نیز کمک کرد. مهندسی ژنتیک تنها یکی از چندین حیطۀ پزشکیِ در حال پیشرفت است که بر روی طولانی کردن عمر انسان کار می کنند. با این حال هنوز هم بعضی معتقدند که ظرفیت بدن انسان برای همیشه نمی تواند ثابت باقی بماند و پایان آن را اجتناب ناپذیر می دانند، بنابراین با پیشرفت هوش مصنوعی ما می توانیم سِروِر هایی طراحی کنیم که حتی شامل بدن های فیزیکی هم باشند و به مراتب بسیار طولانی تر از بدن های فعلی ما عمر کنند...
