فوتبال خارجی آیا لاماسیای زایای بارسا مرده است؟

[kamand.e.b]

خرید پائولینیو از سوی بارسلونا تعجب بسیاری را برانگیخت و همچنین بحثی بسیار عمیق‌تر درباره باشگاه را پیش کشید. این بحث درباره فلسفه باشگاه است.



به گزارش "ورزش سه"، این بازیکن برزیلی به‌عنوان ذخیره یکی از جواهرات صیقل‌یافته در آکادمی بارسلونا خریداری شده، یعنی سرخیو بوسکتس اما چرا بازیکن دیگری از لاماسیا ذخیره بوسکتس نباشد؟ چرا بازیکنانی که از لاماسیا می‌آیند تا این حد کم‌تعداد هستند؟ چرا خط تولید بارسلونا متوقف شده؟


پنج سال پیش چنین موضوعی به ذهن کسی خطور هم نمی‌کرد، زمانی که پپ گواردیولا در حالی در فینال لیگ قهرمانان 2011 برنده شد که بازی را 7 بازیکن پرورش‌یافته خود باشگاه آغاز کرد. این رکوردی در تاریخ لیگ قهرمانان به شمار می‌آید. همه به‌درستی گفتند که دلیل اینکه بارسلونا تا این حد از دیگر تیم‌ها پیش است، همین است.


این روش تفکر و برنامه‌ریزی ناب‌تری بود. آنها صبورانه ایده‌ها را در بازیکنان پرورش می‌دادند و منافع آن هم بسیار بیش از این بود که به سراغ خرید گران‌ترین بازیکنان بروند. زمانی که این بازیکنان به تیم اصلی می‌رسیدند، درک بهتری از بازی با هم داشتند و تیم یکپارچه‌تری را می‌ساختند.


اما بارسا از آن روزها فاصله گرفته. بی‌برنامه بودن باشگاه باعث شده نیمار را از دست بدهد و اکنون سرآسیمه به دنبال خرید باشد. آنهایی که اطراف باشگاه هستند می‌گویند بارسلونا در یک تقاطع قرار گرفته اما تاکید می‌کنند که گام‌های بارسلونا در مسیر صحیحی است.


از سوی دیگر، سرمایه‌گذاری در سیستم جوانان دیگر تضمینی برای این نیست که بازیکنان بزرگ، یکی پس از دیگری تولید شوند. البته شرایط برای پرورش بازیکنان بزرگ مهیاست اما مشخص نیست بازیکنانی که وارد سیستم می‌شوند، تبدیل به بازیکنانی بزرگ شوند. همیشه زمین‌های کشاورزی در برخی سال‌ها بایر می‌شوند و آخرین باری که بارسلونا محصولات پرباری را برداشت کرد، آنها بهترین گروه از بازیکنان تاریخ باشگاه بودند: لیونل مسی، ژاوی، آندرس اینیستا و دیگران. حتی در آن هنگام هم مشخص نبود که این روند ادامه یابد و این را می‌شد در فروش ناخواسته تیاگو آلکانتارا در سال 2013 دید. سطحی که تیم اصلی به آن رسیده بود نقص‌های بسیار اندکی داشت و کار بازیکنان جوان برای راهیابی به تیم اصلی دشوار شده بود.


درست است که شرایط بارسا در حال حاضر عالی نیست. اخیرا پپ سگورا به‌عنوان مدیر فوتبال باشگاه برگزیده شده است و این ارتقا بازتابی است از پیشرفت‌های لاماسیا در دوران مدیریت او. بارسلونا ب پیش از حضور او به‌صورت ساختاری نتوانسته بود تیم اصلی را تغذیه کند اما پس از حضور او، نتایج تیم بارسلونا ب و روند استعدادیابی باشگاه شکل بهتری گرفت. پیش از سگورا، تیم‌های پایه بارسلونا در لیگ‌هایشان قهرمان نمی‌شدند و تیم بارسلونا ب هم در دسته سوم فوتبال اسپانیا بود. سخت می‌شد بازیکنی را از دسته سوم به مدعی قهرمانی لیگ فرستاد. به این ترتیب نیاز اصلی آنها این بود که به دسته دوم برگردند. این اتفاق هم افتاد و بازیکنان اکنون می‌توانند آماده‌سازی بسیار بهتری داشته باشند اما در هر حال، مدت زیادی طول می‌کشد که این اصلاحات به تیم اصلی برسد.


سرخی سامپر، هافبک دفاعی تیم نمونه جالبی است. او زمانی که 15 ساله بود بازیکن بسیار برجسته‌ای در رده سنی خود به شمار می‌رفت. بارسا سرسختانه مانع پیوستن او به تیم‌های لیگ برتری شد و این ایده وجود داشت که او جانشین سرخیو بوسکتس می‌شود. او اکنون 22 سال دارد ولی نتوانسته به ظرفیتش برسد. او خوب است اما نه به اندازه‌ای که در سطح بارسلونا بازی کند. حالا تیم‌های میانه جدولی و انتهای جدولی لیگ برتر هم هیچ علاقه‌ای به خرید او ندارند. باشگاه‌های بسیاری از لاماسیا الهام گرفتند و پول و زمان بسیاری را صرف پرورش استعدادها کردند. استانداردها همه جا بالا رفت و کار بارسلونا برای رقابت دشوار شد.


بارسا نیاز دارد که معیارهایش را به بالاترین سطح برگرداند اما راه حلی فوری برای این کار وجود ندارد اما بسیاری در باشگاه می‌گویند که گام‌های درست برداشته شده است.


منبع: ایندیپندنت- ایران ورزشی