dinaz
کاربر نگاه دانلود
رازهای یک تولد؛
آیا "ژولیوس سزار" اولین کسی بود که با عمل سزاریش به دنیا آمده است؟
سزارین یک نوع از زایمان غیرطبیعی است که در آن نوزاد با ایجاد برشی در دیواره ی شکم و رحم مادر خارج می شود. اما چرا به این نوع زایمان "سزارین" گفته می شود و چه کسی برای اولین بار به این شیوه به دنیا آمد؟!
اغلب بر این باورند که زایمان سزارین نام خود را از امپراتور روم باستان "ژولیوس سزار" گرفته است، زیرا او اولین کسی بود که به شیوه ی غیرطبیعی به دنیا آمد و وقتی مادرش از دنیا رفت، طبیبان مجبور شدند تا با شکافتن و برش شکم مادرش او را به دنیا آورده و نجات دهند.
ژولیوس سزار
اما حقیقت این است که او اولین فرد برای به دنیا آمدن به این شیوه نبوده است.
۱. اولین دلیل برای اثبات این ادعا این است که فرآیند برش دادن و شکافتن شکم زنان باردار برای به دنیا آوردن نوزاد در فرهنگ های مختلف جهان حتی پیش از ژولیوس سزار وجود داشته و جزئی از قانون امپراتوری روم باستان که به آن قانون سزاری Lex Caesaria گفته میشد نیز بوده است.
این قانون از زمان " نوما پومپیلیوس" در (۶۷۳ - ۷۱۵ ق.م) یعنی خیلی پیشتر از ژولیوس سزار وضع شده بود. بر اساس این قانون اگر زن بارداری از دنیا می رفت، باید جنین از رحم مادر خارج میشد. برخی می گویند این قانون به دلیل اغراض دینی وضع شده و بر اساس آن کودک متوفا هم به مانند مادر از دنیا رفته اش به شکل جداگانه ای خاکسپاری میشد.
اطباء پس از این قانون دریافتند که با چنین روشی می توانند زندگی کودک سالم را با وجود از دنیا رفتن مادرش نجات بدهند.
بنابراین عمل سزارین نام خود را از قانون "سزاری" و قانون مدنی روم باستان گرفته است.
۲. از سوی دیگر مادر ژولیوس سزار "آورلیا کوتا" آنطور که می گویند زمانی که او را باردار بود از دنیا نرفت بلکه بزرگ شدن ژولیوس سزار را دید و یکی از مشاوران سیـاس*ـی او نیز به شمار می رفت. مادر ژولیوس سزار ۱۰ سال پیش از قتل پسرش از دنیا رفت و در هنگام خاکسپاری اثر هیچ گونه برشی بر روی شکم مادر سزار دیده نمی شده است.
بر اساس شواهد تاریخی، اولین مورد جراحی سزارین که در آن مادر و نوزاد هر دو زنده مانده اند در اوایل قرن نوزدهم و در بریتانیا بوده است و پیش از این تاریخ هر عمل سزارینی به دلیل خونریزی، التهاب و عفونت منجر به مرگ میشده است. در نتیجه احتمال اینکه ژولیوس سزار با این روش به دنیا آمده و مادرش زنده مانده باشد هم ممکن نیست.
آیا "ژولیوس سزار" اولین کسی بود که با عمل سزاریش به دنیا آمده است؟
سزارین یک نوع از زایمان غیرطبیعی است که در آن نوزاد با ایجاد برشی در دیواره ی شکم و رحم مادر خارج می شود. اما چرا به این نوع زایمان "سزارین" گفته می شود و چه کسی برای اولین بار به این شیوه به دنیا آمد؟!
اغلب بر این باورند که زایمان سزارین نام خود را از امپراتور روم باستان "ژولیوس سزار" گرفته است، زیرا او اولین کسی بود که به شیوه ی غیرطبیعی به دنیا آمد و وقتی مادرش از دنیا رفت، طبیبان مجبور شدند تا با شکافتن و برش شکم مادرش او را به دنیا آورده و نجات دهند.
ژولیوس سزار
اما حقیقت این است که او اولین فرد برای به دنیا آمدن به این شیوه نبوده است.
۱. اولین دلیل برای اثبات این ادعا این است که فرآیند برش دادن و شکافتن شکم زنان باردار برای به دنیا آوردن نوزاد در فرهنگ های مختلف جهان حتی پیش از ژولیوس سزار وجود داشته و جزئی از قانون امپراتوری روم باستان که به آن قانون سزاری Lex Caesaria گفته میشد نیز بوده است.
این قانون از زمان " نوما پومپیلیوس" در (۶۷۳ - ۷۱۵ ق.م) یعنی خیلی پیشتر از ژولیوس سزار وضع شده بود. بر اساس این قانون اگر زن بارداری از دنیا می رفت، باید جنین از رحم مادر خارج میشد. برخی می گویند این قانون به دلیل اغراض دینی وضع شده و بر اساس آن کودک متوفا هم به مانند مادر از دنیا رفته اش به شکل جداگانه ای خاکسپاری میشد.
اطباء پس از این قانون دریافتند که با چنین روشی می توانند زندگی کودک سالم را با وجود از دنیا رفتن مادرش نجات بدهند.
بنابراین عمل سزارین نام خود را از قانون "سزاری" و قانون مدنی روم باستان گرفته است.
۲. از سوی دیگر مادر ژولیوس سزار "آورلیا کوتا" آنطور که می گویند زمانی که او را باردار بود از دنیا نرفت بلکه بزرگ شدن ژولیوس سزار را دید و یکی از مشاوران سیـاس*ـی او نیز به شمار می رفت. مادر ژولیوس سزار ۱۰ سال پیش از قتل پسرش از دنیا رفت و در هنگام خاکسپاری اثر هیچ گونه برشی بر روی شکم مادر سزار دیده نمی شده است.
بر اساس شواهد تاریخی، اولین مورد جراحی سزارین که در آن مادر و نوزاد هر دو زنده مانده اند در اوایل قرن نوزدهم و در بریتانیا بوده است و پیش از این تاریخ هر عمل سزارینی به دلیل خونریزی، التهاب و عفونت منجر به مرگ میشده است. در نتیجه احتمال اینکه ژولیوس سزار با این روش به دنیا آمده و مادرش زنده مانده باشد هم ممکن نیست.
