Elka Shine
مدیر بازنشسته
- عضویت
- 2016/07/11
- ارسالی ها
- 4,853
- امتیاز واکنش
- 14,480
- امتیاز
- 791
قانون اجازه‌نامه طبابت در تاریخ 28 شهریور 1360 به تصویب نمایندگان مجلس و به امضای حسین پیرنیا رییس مجلس شورای ملی رسید.
در این مصوبه مجلس، قانون اجازه نامه طبابت سه ماده به شرح زیر داشت:
ماده اول - اطبایی که تاکنون موفق به أخذ اجازه‌نامه رسمی نشده‌اند چنان چه مدلل
دارند مدت ده سال متوالی مشغول طبابت بوده‌اند می‌توانند در‌مجلس امتحانی که در
وزارت معارف و مراکز عمده ایالات و ولایات (با عضویت اطباء دیپلمه و اطباء مجاز
در طب قدیم) تشکیل خواهد شد امتحان‌دهند در صورتی که امتحانات آنها مورد قبول واقع
شود اجازه‌نامه طبابت به آنها داده خواهد شد و فقط در حدودی که به آنها اجازه داده
شده است حق‌طبابت دارند.
ماده دوم - اطبایی که از این به بعد بر طبق این قانون اجازه طبابت می‌گیرند و
دیپلم از مدارس طب دولتی داخله و خارجه ندارند حق استعمال کلمه(دکتر) نخواهند
داشت.
منبع: سایت مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، سامانه قوانین، قوانین و مقررات
ماده سوم - وزیر معارف مأمور اجرای این قانون است.
در این مصوبه مجلس، قانون اجازه نامه طبابت سه ماده به شرح زیر داشت:
ماده اول - اطبایی که تاکنون موفق به أخذ اجازه‌نامه رسمی نشده‌اند چنان چه مدلل
دارند مدت ده سال متوالی مشغول طبابت بوده‌اند می‌توانند در‌مجلس امتحانی که در
وزارت معارف و مراکز عمده ایالات و ولایات (با عضویت اطباء دیپلمه و اطباء مجاز
در طب قدیم) تشکیل خواهد شد امتحان‌دهند در صورتی که امتحانات آنها مورد قبول واقع
شود اجازه‌نامه طبابت به آنها داده خواهد شد و فقط در حدودی که به آنها اجازه داده
شده است حق‌طبابت دارند.
ماده دوم - اطبایی که از این به بعد بر طبق این قانون اجازه طبابت می‌گیرند و
دیپلم از مدارس طب دولتی داخله و خارجه ندارند حق استعمال کلمه(دکتر) نخواهند
داشت.
منبع: سایت مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، سامانه قوانین، قوانین و مقررات
ماده سوم - وزیر معارف مأمور اجرای این قانون است.
