nadiya_m
مدیر بازنشسته
تحریك موكل علیه همكار
یك ـ یكی از زشتترین و غیر قابل توجیهترین كارهائی كه در روابط حرفهای ممكن است از وكیل دادگستری سر بزند تحریك موكل خود علیه وكیل طرف مقابل است . متاسفانه مواردی از این گونه به كانون گزارش شده است . این اقدام ، صرفنظر از اینكه در حیطه روابط انسانی صرف و فارغ از جنبه های حرفهای نیز قابل سرزنش و توجیه ناپذیر است ، در محدوده حرفه وكالت توالی فاسد فراوان میتواند داشته باشد .
اولا ـ چون نوعا محل این برخوردها دادگاهها و دادسراهاست ، حرمت وكیل و وكالت نزد قضات مخدوش میشود و وكیلیكه محرك چنین حركتی بوده مالا از این هتك حرمتبركنار نخواهد ماند .
ثانیا ـ اینكه عوام احساس كنند به وكیل دادگستری هم میتوان تعـ*رض و توهین كرد ، به ضرر همه وكلا است منجمله كسیكه محرك چنین حركتی بوده .
ثالثا ـ اینكه موكل یك وكیل جرات چنین حركتی را به خودبدهد ، لاجرم به ضعف و عدم توانایی وكیلش تعبیر خواهدشد و این در تحلیل نهائی به صرفه و صلاح محرك ایناقدام نیست .
گذشته از همه اینها نفس وجود چنین برخوردهائی بین وكلایدادگستری ـ كه اگر برجستهترین افراد جامعه نباشند ، بنا براصل ، ازبرجستهترینها هستند ـ غیر قابل قبول و غیر قابل توجیه است .
حق این است كه وكلا در عین نهایت جدیت و سختگیری در دفاع ازحقوق موكل ، آنجا كه مساله روابط شخصی با همكاران مطرح میشود ، حداكثر احترام را برای همكاران خویش قائل شوند و حتی در اینمورد ـ علی الخصوص در دادگاهها و مراجع قضائی و انظار مردم ـ راهاغراق و غلو را بپیمایند . زیرا وكلا در كشور ما اقلیت كوچكی هستندكه به علت اهمیت شغل و ویژگیهای فردی خود معمولا محسود ومبغوض دیگران واقع میشوند . و به این ترتیب محل و مجالی برایتعارض آحاد این صنف با یكدیگر باقی نمیماند .
امیدواریم هرگز خبر دیگری در این خصوص دریافت نكنیم .
خصوصیات رفتاری و مشخصات ظاهری
سه ـ خصوصیات رفتاری و مشخصات ظاهری وكیل دادگستری باید بااهمیت حرفهاش متناسب باشد . بنابراین :
۱ ـ مراقب آراستگی ظاهر خود باشیم . منظم و مرتب بودن لباس ، رعایت هماهنگی رنگها در لباس پوشیدن ( در حد امكان ) ، تمیز بودن كفشها ، استفاده در حد معقول از عطر و مایعاتخوشبو كننده ( طبق سنت نبوی ، برای وكلایی كه منع شرعیندارند ) ، انتظاری است كه جامعه از وكیل دادگستری ـ بهعنوان نمونه برجسته قشر روشنفكر و دانشمند و تربیت شدهاجتماع ـ دارد .۲ ـ رعایت وقار و ابهت در رفتار و گفتار ، احتراز از شوخی وهزالی و حركات سبك و ناشایسته ، علی الخصوص در مراجعقضائی و محلهای رسمی ( همانند كانون وكلا ) وگردهمائیهای صنفی ، در خور یك وكیل دادگستری است . بدیهی است رعایت این موارد در كلیه اجتماعات ـ به لحاظآنكه وكیل دادگستری به سهولت الگو و نمونهای برای حركاتو سكنات دیگران قرار میگیرد ـ نیز از این جهت كه هر وكیلنماینده صنف خویش است ، مستحسن خواهد بود .
۳ ـ ضمن رعایت حداكثر ادب در قبال حكام دادگاهها و مسئولینقضائی از خضوع و خشوع بیمورد و فروتنی بیش از اندازه ـ كه ممكن است به چاپلوسی و مداهنه تعبیر شود ـ بایداحتراز كرد .
۴ ـ سخن گفتن وكیل باید در خور او باشد . عوامانه سخن گفتن والفاظ عامیانه به كار بردن به هیچ بهانهای از وكیل دادگستریپذیرفتنی نیست .
۵ ـ به یاد داشته باشیم كه دفتر وكیل اهمیت و قداستی چون دادگاهدارد . پس وكیل در برخورد با موكل و پذیرایی از او بایدنهایت دقت و ریزبینی را معمول دارد . بنابراین پذیرایی ازموكلین در حالی كه لباس نامناسب در بر و كفش دمپائی به پاداریم و یا مشغول صرف غذا هستیم ، درست نیست .
خلاصه اینكه باید همیشه به یاد داشته باشیم وقتی در جائی خود راوكیل دادگستری معرفی میكنیم آبرو و اعتبار یك صنف را ـ كهبنابراصل و بر مبنای وضعیت اكثریت آحاد خود ، صنفی محترم و معتبراست ـ در گرو وضع ظاهری و گفتار و كردار خود قرار میدهیم . پسباید بهوش باشیم كه ناخواسته به صنف خود جفا نكنیم .
حفظ حرمت همكاران
دو ـ اینكه دو وكیل در مقام دفاع از حقوق موكلین خود با یكدیگرتعارض علمی و فنی پیدا كنند ، امری قابل قبول و شاید ناگزیراست . اما اینكه این اختلاف علمی و فنی جنبه معارضه شخصی وبرخورد فردی پیدا كند ، بهیچ وجه پذیرفته نیست .
موكلین و پروندهها میآیند و میروند اما وكلای طرفین به عنوانآحاد جامعه وكالت و همكاران یكدیگر باقی میمانند .
پس لازم است :
۱ ـ وقتی موكلمان از وكیل قبلی خود گله و یا به او حمله میكند ، حق همكاری را بجا آوریم و حتی المقدور از همكار غایبماندفاع كنیم .
۲ ـ در مقام خطاب به دادگاه هرگز استفاده از عناوینی چون»همكار دانشمند« یا »همكار محترم« و امثال آن را برایتوصیف وكیل طرف دعوی ، ترك و فراموش نكنیم .
۳ ـ اگر در اظهارات و استدلالات همكارمان اشتباه و خطای بینو فاحشی دیدیم ، در عین رد آن و باز نمودن خطا و تمسك بهموضوع به نفع موكل خویش ، هرگز به مسخره كردن و طعنهزدن و به رخ كشیدن دست نیازیم . كه انسان محل خطا ونسیان است و خود نیز از اشتباه و لغزش مصون نیستیم .
۴ ـ هرگز اجازه ندهیم در حضور ما به همكارمان توهین شود . چهاز سوی موكل ما و چه از طرف مقام قضائی و چه از جانبافراد دیگر .
۵ ـ اگر از همكاران گلهای و نسبت به ایشان انتقادی و یا حتی ازایشان شكایتی داریم ، بدوا سعی در حل موضوع از طریقمذاكره مستقیم به عمل آوریم . در مرحله بعدی تلاش در حلقضیه به كمك همكاران پیشكسوت معمول داریم و مراجعه بهكانون یا مقامات قضائی و علنی كردن موضوع را به عنوان»آخر الدوا« در نظر بگیریم .
۶ ـ اجازه ندهیم عوام ( یا خواص ) با مستثنی كردن ما ( كه : بلانسبت شما یا همه مثل شما نیستند ) به همكاران ما ( هر چندروش و منش ایشان مورد پسند ما نباشد ) حمله یا توهینكنند . بدیهی است رعایت این امور به هیچ وجه با وجوببرخورد با افرادی كه عملشان آبروی جامعه وكالت را مهتوكمیكنند ، مانعه الجمع نیست .
حفظ حرمت حرفه
چهار ـ اگر قبول داریم كه قاضی و وكیل دو بار فرشته عدالت هستند ـ كه داریم . و اگر پذیرفتهایم كه اقدامات این دو مكمل یكدیگراست و هدف هر دو وصول به حقیقت و احقاق حق است ـ كهپذیرفتهایم .
و اگر معتقدیم كه هر دو اینها شان و مقامی بس والا دارند و هر یكدر موضع خود از موقعیت و اعتبار اجتماعی ویژه برخوردارند وهیچیك را بر دیگری رجحان و مزیتی نیست مگر از جهت تقوا و علمكه وسیله سنجش همه آحاد بشر با یكدیگر است و به این دو گروهشغلی منحصر نیست .
لاجرم باید بپذیریم كه یكی از زشتترین افعالی كه ممكن است ازیك وكیل سربزند این است كه در مقام دفاع ـ به جای پرداختن بهمسائل علمی و فنی شكلی و ماهوی ـ به مقایسه مقام قاضی با مقاموكیل بپردازد و با تخفیف و تخدیش »تاسیس وكالت« و تعظیم و تقویتمقام قضاوت برای جلب همراهی دادگاه و تضعیف موقعیت طرفدعوی ، تلاش كند .
این رویدادی است كه بنا به گفته یكی از همكاران محترم ـ در یكیاز دادگاهها واقع شده و حدوث آن ، همكار ما را بر آن داشته كه دفاع وبحث در ماهیت قضیه را رها كند و به رد و قدح این نحوه برخورد و اینطرز بیان بپردازد . جالب اینكه ریاست دادگاه نیز موارد اعلام شده را ـ كه كتبی و طی لایحه هم بوده€ ـ رد كرده و مخالفت خود را با ایندیدگاه و این روش كار اعلام نموده است . كه البته از قاضی فهیم و متقیو دانشمند جز این انتظاری نیست .
همكار و راوی ماجرا ، نام وكیلی را كه چنین برخوردی داشته ، فاشنكرده است . ( و حق همكاری نیز جز این نیست ـ حتی در موردهمكاری كه خود حقوق و حدود صنفی را رعایت نمیكند و چه بسا دردرون خویش احساس وابستگی به صنف را نداشته باشد ) . اما ما ذكراین مختصر را لازم دانستیم تا اگر ، خدای ناكرده ، كسان دیگری هم بااین ذهنیت و دیدگاه در بین ما هستند ، به خود آیند و بدانند كه جامعهوكالت ، همچون دریا است و ناخالصیها را از خود به دور میافكند .
سخن آخر این كه هیچ فرد یا جامعه یا ملتی با خوار و ذلیل كردنخود و سر در گریبان فرو بردن و خضوع و خشوع بی جا كردن ، بهعزت و بزرگی نرسیده است و هرگز هم نخواهد رسید .
بله ، وظیفه وكیل این است كه احترام دادگاه را ـ حتی به گونهایاغراقآمیز ـ حفظ كند اما این حالتی دو جانبه است : مضافا اینكه تكریمو بزرگ داشتن محكمه با ترذیل و تحقیر خود ( و بدتر از آن ـ حرفه وصنف خود ) ملازمه ندارد .
در خانه اگر كس است یك حرف بس است .
حفظ حرمت حق دفاع
پنج ـ قبول داریم كه همه مردم در دادگاهها حق دفاع دارند وپذیرفتهایم كه این حق عام و مطلق است . ( فراموش نكنیم كه اصل۳۵ قانون اساسی ، برخلاف برخی اصول دیگر ـ كه در آنها عدولاز موارد مندرج در اصل »به حكم قانون یا به موجب قانون
یك ـ یكی از زشتترین و غیر قابل توجیهترین كارهائی كه در روابط حرفهای ممكن است از وكیل دادگستری سر بزند تحریك موكل خود علیه وكیل طرف مقابل است . متاسفانه مواردی از این گونه به كانون گزارش شده است . این اقدام ، صرفنظر از اینكه در حیطه روابط انسانی صرف و فارغ از جنبه های حرفهای نیز قابل سرزنش و توجیه ناپذیر است ، در محدوده حرفه وكالت توالی فاسد فراوان میتواند داشته باشد .
اولا ـ چون نوعا محل این برخوردها دادگاهها و دادسراهاست ، حرمت وكیل و وكالت نزد قضات مخدوش میشود و وكیلیكه محرك چنین حركتی بوده مالا از این هتك حرمتبركنار نخواهد ماند .
ثانیا ـ اینكه عوام احساس كنند به وكیل دادگستری هم میتوان تعـ*رض و توهین كرد ، به ضرر همه وكلا است منجمله كسیكه محرك چنین حركتی بوده .
ثالثا ـ اینكه موكل یك وكیل جرات چنین حركتی را به خودبدهد ، لاجرم به ضعف و عدم توانایی وكیلش تعبیر خواهدشد و این در تحلیل نهائی به صرفه و صلاح محرك ایناقدام نیست .
گذشته از همه اینها نفس وجود چنین برخوردهائی بین وكلایدادگستری ـ كه اگر برجستهترین افراد جامعه نباشند ، بنا براصل ، ازبرجستهترینها هستند ـ غیر قابل قبول و غیر قابل توجیه است .
حق این است كه وكلا در عین نهایت جدیت و سختگیری در دفاع ازحقوق موكل ، آنجا كه مساله روابط شخصی با همكاران مطرح میشود ، حداكثر احترام را برای همكاران خویش قائل شوند و حتی در اینمورد ـ علی الخصوص در دادگاهها و مراجع قضائی و انظار مردم ـ راهاغراق و غلو را بپیمایند . زیرا وكلا در كشور ما اقلیت كوچكی هستندكه به علت اهمیت شغل و ویژگیهای فردی خود معمولا محسود ومبغوض دیگران واقع میشوند . و به این ترتیب محل و مجالی برایتعارض آحاد این صنف با یكدیگر باقی نمیماند .
امیدواریم هرگز خبر دیگری در این خصوص دریافت نكنیم .
خصوصیات رفتاری و مشخصات ظاهری
سه ـ خصوصیات رفتاری و مشخصات ظاهری وكیل دادگستری باید بااهمیت حرفهاش متناسب باشد . بنابراین :
۱ ـ مراقب آراستگی ظاهر خود باشیم . منظم و مرتب بودن لباس ، رعایت هماهنگی رنگها در لباس پوشیدن ( در حد امكان ) ، تمیز بودن كفشها ، استفاده در حد معقول از عطر و مایعاتخوشبو كننده ( طبق سنت نبوی ، برای وكلایی كه منع شرعیندارند ) ، انتظاری است كه جامعه از وكیل دادگستری ـ بهعنوان نمونه برجسته قشر روشنفكر و دانشمند و تربیت شدهاجتماع ـ دارد .۲ ـ رعایت وقار و ابهت در رفتار و گفتار ، احتراز از شوخی وهزالی و حركات سبك و ناشایسته ، علی الخصوص در مراجعقضائی و محلهای رسمی ( همانند كانون وكلا ) وگردهمائیهای صنفی ، در خور یك وكیل دادگستری است . بدیهی است رعایت این موارد در كلیه اجتماعات ـ به لحاظآنكه وكیل دادگستری به سهولت الگو و نمونهای برای حركاتو سكنات دیگران قرار میگیرد ـ نیز از این جهت كه هر وكیلنماینده صنف خویش است ، مستحسن خواهد بود .
۳ ـ ضمن رعایت حداكثر ادب در قبال حكام دادگاهها و مسئولینقضائی از خضوع و خشوع بیمورد و فروتنی بیش از اندازه ـ كه ممكن است به چاپلوسی و مداهنه تعبیر شود ـ بایداحتراز كرد .
۴ ـ سخن گفتن وكیل باید در خور او باشد . عوامانه سخن گفتن والفاظ عامیانه به كار بردن به هیچ بهانهای از وكیل دادگستریپذیرفتنی نیست .
۵ ـ به یاد داشته باشیم كه دفتر وكیل اهمیت و قداستی چون دادگاهدارد . پس وكیل در برخورد با موكل و پذیرایی از او بایدنهایت دقت و ریزبینی را معمول دارد . بنابراین پذیرایی ازموكلین در حالی كه لباس نامناسب در بر و كفش دمپائی به پاداریم و یا مشغول صرف غذا هستیم ، درست نیست .
خلاصه اینكه باید همیشه به یاد داشته باشیم وقتی در جائی خود راوكیل دادگستری معرفی میكنیم آبرو و اعتبار یك صنف را ـ كهبنابراصل و بر مبنای وضعیت اكثریت آحاد خود ، صنفی محترم و معتبراست ـ در گرو وضع ظاهری و گفتار و كردار خود قرار میدهیم . پسباید بهوش باشیم كه ناخواسته به صنف خود جفا نكنیم .
حفظ حرمت همكاران
دو ـ اینكه دو وكیل در مقام دفاع از حقوق موكلین خود با یكدیگرتعارض علمی و فنی پیدا كنند ، امری قابل قبول و شاید ناگزیراست . اما اینكه این اختلاف علمی و فنی جنبه معارضه شخصی وبرخورد فردی پیدا كند ، بهیچ وجه پذیرفته نیست .
موكلین و پروندهها میآیند و میروند اما وكلای طرفین به عنوانآحاد جامعه وكالت و همكاران یكدیگر باقی میمانند .
پس لازم است :
۱ ـ وقتی موكلمان از وكیل قبلی خود گله و یا به او حمله میكند ، حق همكاری را بجا آوریم و حتی المقدور از همكار غایبماندفاع كنیم .
۲ ـ در مقام خطاب به دادگاه هرگز استفاده از عناوینی چون»همكار دانشمند« یا »همكار محترم« و امثال آن را برایتوصیف وكیل طرف دعوی ، ترك و فراموش نكنیم .
۳ ـ اگر در اظهارات و استدلالات همكارمان اشتباه و خطای بینو فاحشی دیدیم ، در عین رد آن و باز نمودن خطا و تمسك بهموضوع به نفع موكل خویش ، هرگز به مسخره كردن و طعنهزدن و به رخ كشیدن دست نیازیم . كه انسان محل خطا ونسیان است و خود نیز از اشتباه و لغزش مصون نیستیم .
۴ ـ هرگز اجازه ندهیم در حضور ما به همكارمان توهین شود . چهاز سوی موكل ما و چه از طرف مقام قضائی و چه از جانبافراد دیگر .
۵ ـ اگر از همكاران گلهای و نسبت به ایشان انتقادی و یا حتی ازایشان شكایتی داریم ، بدوا سعی در حل موضوع از طریقمذاكره مستقیم به عمل آوریم . در مرحله بعدی تلاش در حلقضیه به كمك همكاران پیشكسوت معمول داریم و مراجعه بهكانون یا مقامات قضائی و علنی كردن موضوع را به عنوان»آخر الدوا« در نظر بگیریم .
۶ ـ اجازه ندهیم عوام ( یا خواص ) با مستثنی كردن ما ( كه : بلانسبت شما یا همه مثل شما نیستند ) به همكاران ما ( هر چندروش و منش ایشان مورد پسند ما نباشد ) حمله یا توهینكنند . بدیهی است رعایت این امور به هیچ وجه با وجوببرخورد با افرادی كه عملشان آبروی جامعه وكالت را مهتوكمیكنند ، مانعه الجمع نیست .
حفظ حرمت حرفه
چهار ـ اگر قبول داریم كه قاضی و وكیل دو بار فرشته عدالت هستند ـ كه داریم . و اگر پذیرفتهایم كه اقدامات این دو مكمل یكدیگراست و هدف هر دو وصول به حقیقت و احقاق حق است ـ كهپذیرفتهایم .
و اگر معتقدیم كه هر دو اینها شان و مقامی بس والا دارند و هر یكدر موضع خود از موقعیت و اعتبار اجتماعی ویژه برخوردارند وهیچیك را بر دیگری رجحان و مزیتی نیست مگر از جهت تقوا و علمكه وسیله سنجش همه آحاد بشر با یكدیگر است و به این دو گروهشغلی منحصر نیست .
لاجرم باید بپذیریم كه یكی از زشتترین افعالی كه ممكن است ازیك وكیل سربزند این است كه در مقام دفاع ـ به جای پرداختن بهمسائل علمی و فنی شكلی و ماهوی ـ به مقایسه مقام قاضی با مقاموكیل بپردازد و با تخفیف و تخدیش »تاسیس وكالت« و تعظیم و تقویتمقام قضاوت برای جلب همراهی دادگاه و تضعیف موقعیت طرفدعوی ، تلاش كند .
این رویدادی است كه بنا به گفته یكی از همكاران محترم ـ در یكیاز دادگاهها واقع شده و حدوث آن ، همكار ما را بر آن داشته كه دفاع وبحث در ماهیت قضیه را رها كند و به رد و قدح این نحوه برخورد و اینطرز بیان بپردازد . جالب اینكه ریاست دادگاه نیز موارد اعلام شده را ـ كه كتبی و طی لایحه هم بوده€ ـ رد كرده و مخالفت خود را با ایندیدگاه و این روش كار اعلام نموده است . كه البته از قاضی فهیم و متقیو دانشمند جز این انتظاری نیست .
همكار و راوی ماجرا ، نام وكیلی را كه چنین برخوردی داشته ، فاشنكرده است . ( و حق همكاری نیز جز این نیست ـ حتی در موردهمكاری كه خود حقوق و حدود صنفی را رعایت نمیكند و چه بسا دردرون خویش احساس وابستگی به صنف را نداشته باشد ) . اما ما ذكراین مختصر را لازم دانستیم تا اگر ، خدای ناكرده ، كسان دیگری هم بااین ذهنیت و دیدگاه در بین ما هستند ، به خود آیند و بدانند كه جامعهوكالت ، همچون دریا است و ناخالصیها را از خود به دور میافكند .
سخن آخر این كه هیچ فرد یا جامعه یا ملتی با خوار و ذلیل كردنخود و سر در گریبان فرو بردن و خضوع و خشوع بی جا كردن ، بهعزت و بزرگی نرسیده است و هرگز هم نخواهد رسید .
بله ، وظیفه وكیل این است كه احترام دادگاه را ـ حتی به گونهایاغراقآمیز ـ حفظ كند اما این حالتی دو جانبه است : مضافا اینكه تكریمو بزرگ داشتن محكمه با ترذیل و تحقیر خود ( و بدتر از آن ـ حرفه وصنف خود ) ملازمه ندارد .
در خانه اگر كس است یك حرف بس است .
حفظ حرمت حق دفاع
پنج ـ قبول داریم كه همه مردم در دادگاهها حق دفاع دارند وپذیرفتهایم كه این حق عام و مطلق است . ( فراموش نكنیم كه اصل۳۵ قانون اساسی ، برخلاف برخی اصول دیگر ـ كه در آنها عدولاز موارد مندرج در اصل »به حكم قانون یا به موجب قانون
