...zαнrα...*
کاربر نگاه دانلود
جهان در قرن بیستم شاهد ظهور دیکتاتوری‌های قدرتمندی بود که در ابعاد مختلف سیـاس*ـی، اقتصادی ، نظامی و… رشد و نمو یافتند. رژیم‌های سیـاس*ـی توتالیتر با اتکا به اندیشه‌ی فاشیسم در کشورهایی چون آلمان و ایتالیا روی کار آمدند. در دیگر کشورهای جهان نیز با تاثیر پذیری از این دیکتاتوری‌ها، نظام‌های سیـاس*ـی تمامیت‌خواهی ظهور کردند که عمدتاً از سوی آلمان و ایتالیا تغذیه می شدند. یکی از این رژیم‌های دیکتاتوری، حکومت ژنرال فرانکو در اسپانیا بود. در پرتغال نیز سیاستمدار خبره‌ای پا به عرصه‌ی قدرت نهاد که توانست ۳۶ سال (۱۹۳۵-۱۹۶۸) تمامی جوانب سیـاس*ـی، اقتصادی و اجتماعی کشور را در ید اختیار خود بگیرد.
آنتونیو اولیویرا سالازار در ۲۸ آوریل ۱۸۸۹ در شهر ویمیرو پرتغال بدنیا آمد. او پسر یک مشاور املاک بود. سالازار در دانشگاه کویمبرا در رشته‌ی حقوق تحصیل کرد و در سال ۱۹۱۴ فارغ‌التحصیل شد. او سپس در همان دانشگاه به تدریس اقتصاد پرداخت. او به تاسیس حزب مرکزی کاتولیک در سال ۱۹۲۱ کمک کرد و همچنین به نمایندگی مجلس انتخاب شد اما پس از یک دوره نمایندگی، از این کار کناره گرفت و به تدریس در دانشگاه ادامه داد.
ورود به عرصه‌ی قدرت
در مه ۱۹۲۶، رژیم پارلمانی پرتغال در نتیجه‌ی کودتای نظامی سرنگون شد. ژنرال آنتونیو کارمونا -دیکتاتور نظامی پرتغال- به سالازار پیشنهاد داد که به عنوان وزیر دارایی مشغول به کار شود اما او – از آنجا که شرایط پیشنهادی مطابق میلش نبود- این درخواست را نپذیرفت. دو سال بعد، ژنرال کارمونا از سالازار خواست که با اختیار تام به وزارت دارایی پرتغال منصوب شود و این بار، پیشنهاد مذکور مورد قبول سالازار واقع گردید.
سالازار در مقام وزارت دارایی، کسری بودجه پرتغال را به حداقل رسانید، نظام مالیاتی کشور را اصلاح نمود و بخش عظیمی از منابع درآمدی کشور را در امور توسعه‌ی اقتصادی و نظامی صرف کرد.
سالازار که به تدریج بر قدرت خویش می افزود، در ۵ ژوئیه ۱۹۳۲ از سوی رئیس جمهور کارمونا به عنوان نخست وزیر پرتغال تعیین شد. او به زودی پیش‌نویس قانون اساسی جدید پرتغال را تهیه کرد که موجبات افزایش قدرت حزب حاکم را فراهم می آورد. او نظم سیـاس*ـی جدید در پرتغال را ستادو نوو (Estado Novo) می نامید. پارلمان پرتغال به طور کامل در اختیار طرفداران حزب حاکم قرار گرفت، آزادی‌های سیـاس*ـی محدود شد و توان اقتصادی کشور بر توسعه‌ی زیرساخت‌های نظامی معطوف گردید.
مستعمرات پرتغال در آفریقا
*************************
به دنبال وقایع مهم جهانی همچون جنگ داخلی اسپانیا و جنگ جهانی دوم، سالازار به مقام وزارت جنگ و وزارت امور خارجه نیز رسید. او روابط حسنه‌ای با فرانسیسکو فرانکو -دیکتاتور اسپانیا- برقرار کرد و حتی در جریان جنگ داخلی این کشور، به طرفداران فرانکو کمک تسلیحاتی رسانید. البته سالازار با وجود گرایش‌های فاشیستی، پرتغال را در جریان جنگ جهانی دوم در وضعیت بی‌طرفی نگه داشت.
ژنرال فرانکو
او پس از پایان جنگ، به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) پیوست (سال ۱۹۴۹). طی این سالها خطوط راه آهن و حمل و نقل جاده‌ای توسعه یافت و تجارت دریایی این کشور نیز وضعیت بهتری پیدا کرد. مدارس روستایی نیز افزایش یافت و در وضع زندگی روستائیان، بهبود نسبی ایجاد شد. با این وجود، پافشاری سالازار بر عدم اعطای استقلال به مستعمرات پرتغال در آفریقا، موجب بروز مشکلات فراوانی شد؛ خصوصاً در آن زمان که بیشتر کشورهای اروپایی به اعطای استقلال و خودمختاری به مستعمراتشان در آفریقا اقدام کردند.
سالازار در سال ۱۹۶۰
پایان کار سالازار
آنتونیو سالازار در سپتامبر ۱۹۶۸ دچار سکته‌ی قلبی شد. از آنجا که دیگر قادر به انجام وظایف معمول خود نبود، مارسلو کاتانو جای او را در مقام نخست وزیری گرفت. سالازار سرانجام در ۲۷ ژوئیه ۱۹۷۰ درگذشت.
آنتونیو اولیویرا سالازار در ۲۸ آوریل ۱۸۸۹ در شهر ویمیرو پرتغال بدنیا آمد. او پسر یک مشاور املاک بود. سالازار در دانشگاه کویمبرا در رشته‌ی حقوق تحصیل کرد و در سال ۱۹۱۴ فارغ‌التحصیل شد. او سپس در همان دانشگاه به تدریس اقتصاد پرداخت. او به تاسیس حزب مرکزی کاتولیک در سال ۱۹۲۱ کمک کرد و همچنین به نمایندگی مجلس انتخاب شد اما پس از یک دوره نمایندگی، از این کار کناره گرفت و به تدریس در دانشگاه ادامه داد.
ورود به عرصه‌ی قدرت
در مه ۱۹۲۶، رژیم پارلمانی پرتغال در نتیجه‌ی کودتای نظامی سرنگون شد. ژنرال آنتونیو کارمونا -دیکتاتور نظامی پرتغال- به سالازار پیشنهاد داد که به عنوان وزیر دارایی مشغول به کار شود اما او – از آنجا که شرایط پیشنهادی مطابق میلش نبود- این درخواست را نپذیرفت. دو سال بعد، ژنرال کارمونا از سالازار خواست که با اختیار تام به وزارت دارایی پرتغال منصوب شود و این بار، پیشنهاد مذکور مورد قبول سالازار واقع گردید.
سالازار در مقام وزارت دارایی، کسری بودجه پرتغال را به حداقل رسانید، نظام مالیاتی کشور را اصلاح نمود و بخش عظیمی از منابع درآمدی کشور را در امور توسعه‌ی اقتصادی و نظامی صرف کرد.
سالازار که به تدریج بر قدرت خویش می افزود، در ۵ ژوئیه ۱۹۳۲ از سوی رئیس جمهور کارمونا به عنوان نخست وزیر پرتغال تعیین شد. او به زودی پیش‌نویس قانون اساسی جدید پرتغال را تهیه کرد که موجبات افزایش قدرت حزب حاکم را فراهم می آورد. او نظم سیـاس*ـی جدید در پرتغال را ستادو نوو (Estado Novo) می نامید. پارلمان پرتغال به طور کامل در اختیار طرفداران حزب حاکم قرار گرفت، آزادی‌های سیـاس*ـی محدود شد و توان اقتصادی کشور بر توسعه‌ی زیرساخت‌های نظامی معطوف گردید.
مستعمرات پرتغال در آفریقا
*************************
به دنبال وقایع مهم جهانی همچون جنگ داخلی اسپانیا و جنگ جهانی دوم، سالازار به مقام وزارت جنگ و وزارت امور خارجه نیز رسید. او روابط حسنه‌ای با فرانسیسکو فرانکو -دیکتاتور اسپانیا- برقرار کرد و حتی در جریان جنگ داخلی این کشور، به طرفداران فرانکو کمک تسلیحاتی رسانید. البته سالازار با وجود گرایش‌های فاشیستی، پرتغال را در جریان جنگ جهانی دوم در وضعیت بی‌طرفی نگه داشت.
ژنرال فرانکو
او پس از پایان جنگ، به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) پیوست (سال ۱۹۴۹). طی این سالها خطوط راه آهن و حمل و نقل جاده‌ای توسعه یافت و تجارت دریایی این کشور نیز وضعیت بهتری پیدا کرد. مدارس روستایی نیز افزایش یافت و در وضع زندگی روستائیان، بهبود نسبی ایجاد شد. با این وجود، پافشاری سالازار بر عدم اعطای استقلال به مستعمرات پرتغال در آفریقا، موجب بروز مشکلات فراوانی شد؛ خصوصاً در آن زمان که بیشتر کشورهای اروپایی به اعطای استقلال و خودمختاری به مستعمراتشان در آفریقا اقدام کردند.
سالازار در سال ۱۹۶۰
پایان کار سالازار
آنتونیو سالازار در سپتامبر ۱۹۶۸ دچار سکته‌ی قلبی شد. از آنجا که دیگر قادر به انجام وظایف معمول خود نبود، مارسلو کاتانو جای او را در مقام نخست وزیری گرفت. سالازار سرانجام در ۲۷ ژوئیه ۱۹۷۰ درگذشت.
