دلنوشته ان سوی مه

[αnsєl]

غرور بر نچین که پدید امدیم ز گَل
نیکو افرید خدا،موضعی را به نام دل
قلب انسان حرم خداست،نه ابلیس
استعداد انسان در نیکوییست،نه تلبیس
انسان فارغ ز غرور بود راهی عرش
انکه غرور می پروراند میافتد به فرش

***
​

عشق تو برایم چو مه ای بر مسافر جاده است
نبودنت هم چو نیش های عقرب جراره است

دانلود رمان های عاشقانه