ساینا
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 1970/01/01
- ارسالی ها
- 4,376
- امتیاز واکنش
- 775
- امتیاز
- 396
اگر به تاریخچه ساعتهای هوشمند نگاهی بیندازیم، به تحقیق به این نتیجه خواهیم رسید که تلاشها برای تقویت عملکرد ساعتی که بر مچ دست خود میبندیم حدود یک دهه قدمت دارد.
جام جم: اگر به تاریخچه ساعتهای هوشمند نگاهی بیندازیم، به تحقیق به این نتیجه خواهیم رسید که تلاشها برای تقویت عملکرد ساعتی که بر مچ دست خود میبندیم حدود یک دهه قدمت دارد.
ایدهها و تلاشهای سالهای پیشین راه را برای ساعتهای هوشمند جدید نظیر Moto 360، LG Watch Urbane و البته Apple Watch هموار کرده است تا نمود خارجی پیدا کنند.
اگرچه در تاریخ این دهه از اسمارتواچها چندین تلاش بزرگ برای ارائه یک ساعت هوشمند معقول به همراه تکنولوژی عالی نیز مشاهده میشود که موفق نبوده و با شکست مواجه شدهاند. یکی از این تلاشها ساعت SPH-WP10 سامسونگ بود که به عنوان اولین ساعت هوشمند از آن یاد شده و هنوز هم یکی از معدود ساعتهای دارای سیمکارت است.
با الهام گرفتن از داستانهای علمی-تخیلی در زمینه دستگاههای ارتباطی مچی، سامسونگ ساعت SPH-WP10 خود را در سال ۱۹۹۹ میلادی عرضه نموده است. در آن زمان این ساعت کوچکترین و سبکترین "تلفن بیسیم” بود که تا آن روز ساخته شده بود و طراحی آن واقعا به گونهای بود که ذهن را به سمت Star Trek معطوف میکرد.
اگرچه نسبت به استاندارد ساعتهای امروزی، واچفون سامسونگ سبک و باریک به حساب نمیآمد. وزن آن ۵۰ گرم بود و ضخامتی ۲ سانتیمتری داشت. به این نکته اشاره نکردیم که در کناره این ساعت نیز یک آنتن به چشم میخورد.
اما این ساعت چه کارهایی میتوانست انجام دهد؟ در ساعت SPH-WP10 سامسونگ عملکرد ساعتهای الکترونیکی با یک گوشی تلفن همراه ترکیب شده بود. اگرچه نسبت به آن برتری کامل نداشت. در یک کلام میتوان چنین گفت که این محصول سامسونگ یک گوشی تلفن همراه بود که کاربر میتوانست آن را بر مچ دست خود ببندد و تا ۹۰ دقیقه تماس با آن برقرار نماید و این امر بسته به آن بود که باتری چقدر بتواند دوام بیاورد.
این گجت پوشیدنی دارای صفحه نمایش السیدی بود و از دکمههای فیزیکی برای هدایت به منوها استفاده میکرد. همچنین کاربر میتوانست با یکی از مخاطبان خود توسط فرامین صوتی تماس برقرار نماید. این در حالی بود که شمارهگیری و یا وارد نمودن متن در این ساعت هوشمند با توجه به عدم وجود صفحه کلید مناسب، کار دشوار و خستهکنندهای به نظر میآمد.
اگرچه سازنده این ساعت امید زیادی به جلب توجه در بازار به خصوص برای نسل جوان داشت اما ساعت SPH-WP10 سامسونگ نتوانست این وظیفه را به خوبی انجام دهد و به دنبال آن نیز هیچ محصول مشابهی ارائه نشد. احتمالا یکی از دلایل این مسئله شکل ظاهری و دکمههای کنترلی خستهکننده و عجیب این ساعت بود. هرچند یکی از دلایل آن نیز میتواند این مسئله باشد که ساعت سامسونگ در زمان خود اولین بود. در حال حاضر گجتهای پوشیدنی سامسونگ نسبت به سایر رقبای این شرکت از محبوبیت و به دنبال آن فروش بیشتری برخوردار است.
جام جم: اگر به تاریخچه ساعتهای هوشمند نگاهی بیندازیم، به تحقیق به این نتیجه خواهیم رسید که تلاشها برای تقویت عملکرد ساعتی که بر مچ دست خود میبندیم حدود یک دهه قدمت دارد.
ایدهها و تلاشهای سالهای پیشین راه را برای ساعتهای هوشمند جدید نظیر Moto 360، LG Watch Urbane و البته Apple Watch هموار کرده است تا نمود خارجی پیدا کنند.
اگرچه در تاریخ این دهه از اسمارتواچها چندین تلاش بزرگ برای ارائه یک ساعت هوشمند معقول به همراه تکنولوژی عالی نیز مشاهده میشود که موفق نبوده و با شکست مواجه شدهاند. یکی از این تلاشها ساعت SPH-WP10 سامسونگ بود که به عنوان اولین ساعت هوشمند از آن یاد شده و هنوز هم یکی از معدود ساعتهای دارای سیمکارت است.
با الهام گرفتن از داستانهای علمی-تخیلی در زمینه دستگاههای ارتباطی مچی، سامسونگ ساعت SPH-WP10 خود را در سال ۱۹۹۹ میلادی عرضه نموده است. در آن زمان این ساعت کوچکترین و سبکترین "تلفن بیسیم” بود که تا آن روز ساخته شده بود و طراحی آن واقعا به گونهای بود که ذهن را به سمت Star Trek معطوف میکرد.
اگرچه نسبت به استاندارد ساعتهای امروزی، واچفون سامسونگ سبک و باریک به حساب نمیآمد. وزن آن ۵۰ گرم بود و ضخامتی ۲ سانتیمتری داشت. به این نکته اشاره نکردیم که در کناره این ساعت نیز یک آنتن به چشم میخورد.
اما این ساعت چه کارهایی میتوانست انجام دهد؟ در ساعت SPH-WP10 سامسونگ عملکرد ساعتهای الکترونیکی با یک گوشی تلفن همراه ترکیب شده بود. اگرچه نسبت به آن برتری کامل نداشت. در یک کلام میتوان چنین گفت که این محصول سامسونگ یک گوشی تلفن همراه بود که کاربر میتوانست آن را بر مچ دست خود ببندد و تا ۹۰ دقیقه تماس با آن برقرار نماید و این امر بسته به آن بود که باتری چقدر بتواند دوام بیاورد.
این گجت پوشیدنی دارای صفحه نمایش السیدی بود و از دکمههای فیزیکی برای هدایت به منوها استفاده میکرد. همچنین کاربر میتوانست با یکی از مخاطبان خود توسط فرامین صوتی تماس برقرار نماید. این در حالی بود که شمارهگیری و یا وارد نمودن متن در این ساعت هوشمند با توجه به عدم وجود صفحه کلید مناسب، کار دشوار و خستهکنندهای به نظر میآمد.
اگرچه سازنده این ساعت امید زیادی به جلب توجه در بازار به خصوص برای نسل جوان داشت اما ساعت SPH-WP10 سامسونگ نتوانست این وظیفه را به خوبی انجام دهد و به دنبال آن نیز هیچ محصول مشابهی ارائه نشد. احتمالا یکی از دلایل این مسئله شکل ظاهری و دکمههای کنترلی خستهکننده و عجیب این ساعت بود. هرچند یکی از دلایل آن نیز میتواند این مسئله باشد که ساعت سامسونگ در زمان خود اولین بود. در حال حاضر گجتهای پوشیدنی سامسونگ نسبت به سایر رقبای این شرکت از محبوبیت و به دنبال آن فروش بیشتری برخوردار است.
