I.MehrDãd
کاربر نگاه دانلود
نوعی آسانسور می باشد که از زنجیره ای از اتاقک های باز ساخته شده است و به صورتی مداوم در راستای مسیری عمودی و در یک لوپ بدون توقف بالا و پایین می رود. مسافران در جهت مورد نظر خود وارد این اتاقک های متحرک شده و زمانی که به طبقه ی مورد نظر خود رسیدند از اتاقک بیرون می پرند. هیچ توقفی بین طبقات وحود نداشته و مسافران باید هوشیار بوده و به درستی زمان بندی کنند وگرنه فرصت خود را برای خارج شدن از آسانسور از دست می دهند. برای آن دسته از افرادی که از آسانسورها می ترسند این پترنوسترها یک حلقه ی مرگ هستند. یک اشتباه کوچک می تواند باعث از دست دادن دست و پا شده یا به قیمت زندگی شما تمام شود.
اولین پترنوستر در سال 1884 در دارتفورد انگلستان نصب شد. هفت سال قبل، حق اختراع این آسانسور را مهندسی بریتانیایی به نام پیتر هارت ثبت کرد. نام این آسانسور نیز از کلمات لاتین به معنای «پدر ما» می آید که دو کلمه ی اول در «دعای خدا» هستند. البته این بدین معنا نیست که هر بار برای وارد شدن به این آسانسور باید دعا کنید! در حقیقت شکل این آسانسور به دانه های تسبیح در هنگام عبادت شباهت دارد.
در نیمه ی اول قرن بیستم میلادی، پترنوسترها در اروپا به محبوبیت زیادی دست یافتند چرا که آنها می توانستند نسبت به آسانسورهای معمولی تعداد بیشتری مسافر را حمل کنند. هرچند پترنوسترها از آسانسورهای دیگر آرام تر حرکت می کنند اما از آنجا که توقفی ندارند می توانند افراد را سریع تر بین طبقات مختلف جابجا کنند.
پترنوسترها امروز به ندرت دیده می شوند چرا که ریسک آسیب دیدن در این پترنوسترها باعث شده که در کشورهای زیادی استفاده از آنها ممنوع باشد. در این میان، همچنان پترنوسترهایی در کشورهای انگلستان، دانمارک، فنلاند، لهستان، مجارستان، سوئد، اسلوواکیف جمهوری چک و آلمان وجود دارند که البته آلمان با 230 عدد بیشترین تعداد این پترنوسترهای فعال را در خود جای داده است.
دولت آلمان طی دو سری تلاش سعی کرده که این اختراع مرگبار را از رده خارج کند، اما مقاومت زیادی برای نگهداری این ماشین های نوستالژیک وجود دارد.
یکی از طرفداران این پترنوسترها اینگونه عنوان می کند: «شما هیچ گاه نمی توانید از وقوع حادثه جلوگیری کنید، چرا که در آن هنگام مجبورید استفاده از خودرو را نیز ممنوع کنید تا از وقوع تصادف جلوگیری شود. این آسانسورها بخشی از تاریخ صنعتی به شمار می روند.»
روزی روزگاری پترنوسترها همه جا بودند. امروز آنها را تنها می توان در ساختمان های اداری مانند مراکز دولتی، ساختمان های شهرداری و ادارات پلیس یافت. نصب پترنوسترهای جدید از سال 1974 ممنوع می باشد.
اولین پترنوستر در سال 1884 در دارتفورد انگلستان نصب شد. هفت سال قبل، حق اختراع این آسانسور را مهندسی بریتانیایی به نام پیتر هارت ثبت کرد. نام این آسانسور نیز از کلمات لاتین به معنای «پدر ما» می آید که دو کلمه ی اول در «دعای خدا» هستند. البته این بدین معنا نیست که هر بار برای وارد شدن به این آسانسور باید دعا کنید! در حقیقت شکل این آسانسور به دانه های تسبیح در هنگام عبادت شباهت دارد.
در نیمه ی اول قرن بیستم میلادی، پترنوسترها در اروپا به محبوبیت زیادی دست یافتند چرا که آنها می توانستند نسبت به آسانسورهای معمولی تعداد بیشتری مسافر را حمل کنند. هرچند پترنوسترها از آسانسورهای دیگر آرام تر حرکت می کنند اما از آنجا که توقفی ندارند می توانند افراد را سریع تر بین طبقات مختلف جابجا کنند.
پترنوسترها امروز به ندرت دیده می شوند چرا که ریسک آسیب دیدن در این پترنوسترها باعث شده که در کشورهای زیادی استفاده از آنها ممنوع باشد. در این میان، همچنان پترنوسترهایی در کشورهای انگلستان، دانمارک، فنلاند، لهستان، مجارستان، سوئد، اسلوواکیف جمهوری چک و آلمان وجود دارند که البته آلمان با 230 عدد بیشترین تعداد این پترنوسترهای فعال را در خود جای داده است.
دولت آلمان طی دو سری تلاش سعی کرده که این اختراع مرگبار را از رده خارج کند، اما مقاومت زیادی برای نگهداری این ماشین های نوستالژیک وجود دارد.
یکی از طرفداران این پترنوسترها اینگونه عنوان می کند: «شما هیچ گاه نمی توانید از وقوع حادثه جلوگیری کنید، چرا که در آن هنگام مجبورید استفاده از خودرو را نیز ممنوع کنید تا از وقوع تصادف جلوگیری شود. این آسانسورها بخشی از تاریخ صنعتی به شمار می روند.»
روزی روزگاری پترنوسترها همه جا بودند. امروز آنها را تنها می توان در ساختمان های اداری مانند مراکز دولتی، ساختمان های شهرداری و ادارات پلیس یافت. نصب پترنوسترهای جدید از سال 1974 ممنوع می باشد.
