*بانو بهار*
کاربر نگاه دانلود
مسيل گرچه يکی از مهمترين اجزای تأسيسات شهری می باشد, اما از ديگر سوی می توان آن را آخرين عنصر طبيعی و اکولوژيک شهرها دانست که هر از چند گاهی با جاری شدن آب, درونش, يادآور خاطره ای از طبيعت در دل شهر ها می گردد. اما اين آخرين بازمانده طبيعت تنها زمانی به نظر می آيد و خود نمايی می کند که جريان آبی را گذر مي دهد و پس از آن به فراموشی سپرده می شود. ولی وسعت قابل توجه مسيل ها در شهر ها, خصوصا با توجه به ارزش بسيار زياد سطح زمين در شهرهای بزرگ, لزوم توجه بيش از پيش به آن ها و يافتن راهکار هايی برای بازيابی و بهره وری هرچه بيشتر از آن ها را يادآور می شود.
با توجه به کمبود فضا های باز در سطح شهر ها, و بر اساس ميزان آب ومدت زمان جريان آن در مسيل ها و يا دوره بی آبی آن ها, می توان از اين فرصت در جهت گسترش فضا های شهری و ايجاد مکان هايی برای تفريح و تفرج سود جست و زمينه مناسبی را برای تعاملات اجتماعی پديد آورد, ليکن اين مسأله تنها با زيباسازی آن ها محقق نمی شود. هدف اين پژوهش تثبيتی يادآوری اهميت اين موضوع و جلب توجه متخصصان و مسؤولان به اين فرصت می باشد.
روش مورد استفاده در اين پژوهش، نگرش سيستمی می باشد که حرکت از سوی کل به جزء است, به طوری که در ابتدا به کل شهر مشهد و فضا های باز آن پرداخته شده, سپس مسيل ها مورد توجه قرار مي گيرند و سرانجام تعداد محدودی از آن ها به صورت مشخص بررسی می گردند و راهبرد های کلی و چارچوب های اوليه جهت ارتقای عملکرد زيست محيطی آن ها به عنوان جزء کوچکی از سيستم طرح می گردد. در عين حال عمده اطلاعات از روش هاي ميداني, خصوصا مشاهده و مصاحبه گردآوري شده اند.
با شناخت دقيق تر مسيل ها, پتانسيل آن ها برای جبران حداقل بخشی از کمبود فضا های باز شهری مشخص می گردد, که از آن جمله می توان به موقعيت مکانی مناسب آن ها به دليل پراکندگی و حضور در تمام سطح شهر, و نيز تفاوت در ميزان و مدت زمان جريان آب در آن ها که باعث ايجاد تنوع در نحوه استفاده و بهره برداری از آن ها می گردد, اشاره نمود.
براي فراهم آمدن امكان استفاده گسترده تر از نتايج پژوهش، ابتدا ويژگي ها و نتايج عام آن ارائه مي گردند و سپس گزارشي از مطالعه و بررسي انجام گرفته بر روی بخشی از شبکه مسيل های شهر مشهد و نتايج خاص آن ارائه مي شود.
با توجه به کمبود فضا های باز در سطح شهر ها, و بر اساس ميزان آب ومدت زمان جريان آن در مسيل ها و يا دوره بی آبی آن ها, می توان از اين فرصت در جهت گسترش فضا های شهری و ايجاد مکان هايی برای تفريح و تفرج سود جست و زمينه مناسبی را برای تعاملات اجتماعی پديد آورد, ليکن اين مسأله تنها با زيباسازی آن ها محقق نمی شود. هدف اين پژوهش تثبيتی يادآوری اهميت اين موضوع و جلب توجه متخصصان و مسؤولان به اين فرصت می باشد.
روش مورد استفاده در اين پژوهش، نگرش سيستمی می باشد که حرکت از سوی کل به جزء است, به طوری که در ابتدا به کل شهر مشهد و فضا های باز آن پرداخته شده, سپس مسيل ها مورد توجه قرار مي گيرند و سرانجام تعداد محدودی از آن ها به صورت مشخص بررسی می گردند و راهبرد های کلی و چارچوب های اوليه جهت ارتقای عملکرد زيست محيطی آن ها به عنوان جزء کوچکی از سيستم طرح می گردد. در عين حال عمده اطلاعات از روش هاي ميداني, خصوصا مشاهده و مصاحبه گردآوري شده اند.
با شناخت دقيق تر مسيل ها, پتانسيل آن ها برای جبران حداقل بخشی از کمبود فضا های باز شهری مشخص می گردد, که از آن جمله می توان به موقعيت مکانی مناسب آن ها به دليل پراکندگی و حضور در تمام سطح شهر, و نيز تفاوت در ميزان و مدت زمان جريان آب در آن ها که باعث ايجاد تنوع در نحوه استفاده و بهره برداری از آن ها می گردد, اشاره نمود.
براي فراهم آمدن امكان استفاده گسترده تر از نتايج پژوهش، ابتدا ويژگي ها و نتايج عام آن ارائه مي گردند و سپس گزارشي از مطالعه و بررسي انجام گرفته بر روی بخشی از شبکه مسيل های شهر مشهد و نتايج خاص آن ارائه مي شود.
