kiya dokht
کاربر نگاه دانلود
آخرین خبر : بازيگر «ضيافت»، کيميايي 20 سال بعد، از سکانس حذف شده فيلم پرده برداشت
تاریخ انتشار: 94/10/15 9:37
خبرآنلاين/ «ضيافت»، حتي اگر جزء بهترين فيلمهاي مسعود کيميايي نباشد، يکي از مهمترين فيلم هاي اوست؛ فيلمي مربوط به دوره گذار او از فيلمهايي چون «قيصر» و «رضا موتوري» به فيلم هايي همزمان با تحولات سياسي و اجتماعي دهه هفتاد مثل «ضيافت» و «اعتراض». 20 سال از اکران «ضيافت» ميگذرد؛ به همين بهانه با بهزاد خداويسي، يکي از بازيگران اين فيلم، به گفت وگو نشسته ايم. آخرين باري که به تماشاي «ضيافت» نشستيد کي بود؟ چند ماه پيش بود که پس از سالها به تماشاي «ضيافت» نشستم و ياد خاطرات کردم. مهمترين کارکرد تماشاي اين فيلم اين بود که کاملا حس کنم زندگي چه زود ميگذرد. حالا و با گذشت 20 سال از اکران «ضيافت»، وقتي نام آن را در کارنامهتان ميبينيد، احساس رضايت داريد يا نه؟ از بازي در «ضيافت» کاملا راضي هستم. هم از کار کردن با مسعود کيميايي که براي هر بازيگري نوعي امتياز است و هم از بازي خودم در نقشم. سينماي کيميايي به زعم برخي منتقدان با روزهاي اوج خودش فاصله دارد. با اين اوصاف، دوست داريد دوباره با او همکاري کنيد؟ اتفاقا اخيرا جواد طوسي [منتقد فيلم] را ديدم که گفت سري به آقاي کيميايي بزن چون در مرحله پيش توليد فيلم جديدشان هستند. مطمئنا اگر ايشان من را انتخاب کنند، افتخار هم مي کنم اما اهل سرزدن به کسي با مقصود خاصي نيستم. از مراحل مختلف توليد فيلم يا اکران آن چه چيزي در ياد شما مانده است؟ کيميايي آدم بسيار جذاب و طنازي است. هيچوقت عصباني نمي شد. به همين دليل پشت صحنه «ضيافت»، پر است از خاطره هاي خوبي که او برايمان ساخت. در روزهاي توليد فيلم، زندهياد جلال مقدم مرتب به دفتر آقاي کيميايي مي آمد و همواره سيگاري گوشه لبش بود. آن موقع ناراحت بودم از اينکه ايشان نقشي در «ضيافت» ندارد اما خب نقشي هم به فراخور او نوشته نشده بود. همصحبتي با او که مرد بسيار باسواد و فاضلي بود در آن روزها، بسيار مغتنم بود؛ مردي که به هر قيمتي حاضر نبود در سينما باشد و حتي به همين دليل در مضيقه معاش بود.اما چيزي يادم ميآيد که در اين 20 سال هيچوقت نگفته ام. بفرماييد. اغلب درباره «ضيافت» ميگويند که نيمه اول فيلم، شاهکار است اما نيمه ديگر به قوت اولي نيست. يادم هست سکانس خودکشي ام را خودم پيشنهاد دادم. آقاي کيميايي گفت: «خب اين طوري که از نصف فيلم حذف ميشي»، من هم در جواب گفتم ايرادي ندارد چون فکر مي کنم تأثير بسياري در روايت «ضيافت» دارد. ايشان هم پذيرفت و يادم هست که ساعت از 12 شب هم گذشته بود که سکانس خودکشي را گرفتيم. اما فيلم بدون اين صحنه، اکران شد چون وزارت ارشاد با خودکشي در قصه موافقت نکرد. مهمترين تفاوت سينماي امروز ايران، با سينماي آن سالها در چيست؟ مهمترين تفاوت، ساختاري است. آن سالها با همه سختيها، فيلمنامههاي شريفتري داشتيم. دوران سي وپنج ميليمتري و نگاتي و قاعدتا با زمانه ديجيتال تفاوتهاي عمده اي دارد؛ هزينه ها به همين فراخور پايين آمده و در عين حال، جديت و ارج و قرب هم کم شده است. آن سالها، هر پلان، احترامي داشت. اصلا همين آقاي کيميايي، وقتي مي خواست هر پلاني را بگيرد، ميگفت اين «عکس» را مي گيريم، چون هر نگاتيو، هويتي و احترامي داشت.
تاریخ انتشار: 94/10/15 9:37
خبرآنلاين/ «ضيافت»، حتي اگر جزء بهترين فيلمهاي مسعود کيميايي نباشد، يکي از مهمترين فيلم هاي اوست؛ فيلمي مربوط به دوره گذار او از فيلمهايي چون «قيصر» و «رضا موتوري» به فيلم هايي همزمان با تحولات سياسي و اجتماعي دهه هفتاد مثل «ضيافت» و «اعتراض». 20 سال از اکران «ضيافت» ميگذرد؛ به همين بهانه با بهزاد خداويسي، يکي از بازيگران اين فيلم، به گفت وگو نشسته ايم. آخرين باري که به تماشاي «ضيافت» نشستيد کي بود؟ چند ماه پيش بود که پس از سالها به تماشاي «ضيافت» نشستم و ياد خاطرات کردم. مهمترين کارکرد تماشاي اين فيلم اين بود که کاملا حس کنم زندگي چه زود ميگذرد. حالا و با گذشت 20 سال از اکران «ضيافت»، وقتي نام آن را در کارنامهتان ميبينيد، احساس رضايت داريد يا نه؟ از بازي در «ضيافت» کاملا راضي هستم. هم از کار کردن با مسعود کيميايي که براي هر بازيگري نوعي امتياز است و هم از بازي خودم در نقشم. سينماي کيميايي به زعم برخي منتقدان با روزهاي اوج خودش فاصله دارد. با اين اوصاف، دوست داريد دوباره با او همکاري کنيد؟ اتفاقا اخيرا جواد طوسي [منتقد فيلم] را ديدم که گفت سري به آقاي کيميايي بزن چون در مرحله پيش توليد فيلم جديدشان هستند. مطمئنا اگر ايشان من را انتخاب کنند، افتخار هم مي کنم اما اهل سرزدن به کسي با مقصود خاصي نيستم. از مراحل مختلف توليد فيلم يا اکران آن چه چيزي در ياد شما مانده است؟ کيميايي آدم بسيار جذاب و طنازي است. هيچوقت عصباني نمي شد. به همين دليل پشت صحنه «ضيافت»، پر است از خاطره هاي خوبي که او برايمان ساخت. در روزهاي توليد فيلم، زندهياد جلال مقدم مرتب به دفتر آقاي کيميايي مي آمد و همواره سيگاري گوشه لبش بود. آن موقع ناراحت بودم از اينکه ايشان نقشي در «ضيافت» ندارد اما خب نقشي هم به فراخور او نوشته نشده بود. همصحبتي با او که مرد بسيار باسواد و فاضلي بود در آن روزها، بسيار مغتنم بود؛ مردي که به هر قيمتي حاضر نبود در سينما باشد و حتي به همين دليل در مضيقه معاش بود.اما چيزي يادم ميآيد که در اين 20 سال هيچوقت نگفته ام. بفرماييد. اغلب درباره «ضيافت» ميگويند که نيمه اول فيلم، شاهکار است اما نيمه ديگر به قوت اولي نيست. يادم هست سکانس خودکشي ام را خودم پيشنهاد دادم. آقاي کيميايي گفت: «خب اين طوري که از نصف فيلم حذف ميشي»، من هم در جواب گفتم ايرادي ندارد چون فکر مي کنم تأثير بسياري در روايت «ضيافت» دارد. ايشان هم پذيرفت و يادم هست که ساعت از 12 شب هم گذشته بود که سکانس خودکشي را گرفتيم. اما فيلم بدون اين صحنه، اکران شد چون وزارت ارشاد با خودکشي در قصه موافقت نکرد. مهمترين تفاوت سينماي امروز ايران، با سينماي آن سالها در چيست؟ مهمترين تفاوت، ساختاري است. آن سالها با همه سختيها، فيلمنامههاي شريفتري داشتيم. دوران سي وپنج ميليمتري و نگاتي و قاعدتا با زمانه ديجيتال تفاوتهاي عمده اي دارد؛ هزينه ها به همين فراخور پايين آمده و در عين حال، جديت و ارج و قرب هم کم شده است. آن سالها، هر پلان، احترامي داشت. اصلا همين آقاي کيميايي، وقتي مي خواست هر پلاني را بگيرد، ميگفت اين «عکس» را مي گيريم، چون هر نگاتيو، هويتي و احترامي داشت.
