Z
Zhinous_Sh
مهمان
بررسی تحولات اندیشه های موثر بر شکل گیری اصول طراحی منظر شهری در قرن بیستم و پس از آن
فرآیند شکل دهی به محیط همواره تحت تأثیر نگرشهای متفاوت نسبت به انسان، طبیعت و رابـ ـطه این دو با هم قرار داشته و منجر به خلق انواع منظر شهری گردیده است. بررسی سابقه مداخله انسان در شکل دهی به محیط نشان دهنده تأثیر دو گرایش متضاد «انسان همراه طبیعت» و «انسان حاکم بر طبیعت» است که اولی حداقل تا قرن 16 میلادی و حتی تا اوایل دوران صنعتی و دومی از بعد از آن بر این فرآیند تسلط داشته اند. با آشکار شدن بحرانهای محیطی قرن گذشته (Pepper, 1996) ناشی از تسلط نگرش دوم، دیدگاه جدیدی در حال شکل گیری است که جنبه هایی از هر دو نگرش قبلی را شامل می شود. در دیدگاه جدید انسان به جای تقابل با طبیعت، با نیروهای آن همراه می شود و مجدداً قوانین آن را ارج می نهد. این نگرشی است که گرایش طراحی منظر را از تمرکز بر خلق و سازماندهی مجموعه های کلان و عظیم به سوی طراحی هسته های شهری کوچکتر سوق می دهد. در این نگرش علاوه بر پذیرش نقش علم و فن آوری، بر اهمیت زمینه های طبیعی، آگاهی های فردی، هنر و خلاقیت و در مجموع بر روشهای نرم و انعطاف پذیر به جای روشهای مقتدرانه در طراحی منظر شهری تأکید می گردد.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
