SAYEH79
کاربر نگاه دانلود
سخت پوستان Shell fish شامل نرم تنان ، Mollusks و کروستاسه آ Crustaceans میباشد . نرم تنان خود شامل صدف خوراکی Oyster، حلزون های دوکفه ای و صدف های باریک که در داخل یک لاک یا صدف سخت از کربنات کلسیم زندکی کرده و اغلب در یک نقطعه ثابت و بیحرکت می باشند . کروستاسه ها شامل میگو Shrimp لابستر Labster( شاه میگو ) و خرچنگ (crabs) است وسطح خارجی بدن آنها از پوست کتینی سخت پوشیده شده که در سراسر بدن ادامه داشته و بوسیله تعدادی از حلقه های سخت که از طریق یک لایه خارجی نازک و قابل انعطاف که به یکدیگر متصلند ،شکل گرفته است .
این لایه خارجی سخت ومحکم از نظررشد ظاهرا”یک مانع اساسی محسوب شده ،ولی با جدا شدن و افتادن تمام لایه خارجی سخت بدن در دوره های منظم این مشکل برطرف گردیده ، بنحوی که زمانی که پوسته کاملا”جدا میگردد ، بلافاصله بدن با جذب آب از پوسته سریعا”رشد کرده و پس از متورم شدن ، با اناشتن و ذخیره سازی کلسیم درمدت کوتاهی و توسط باز جذب از پوسته که از چندین ساعت تجـ*ـاوز نمیکند ،مجددا پوسته سخت تشکیل میگردد و لذا افزایش دفعات پوست اندازی Moulting رشد تامین میگردد.
میگوها جانورانی خونسرد هستند که مجموعه فعالیتهای فیزیولوژیکی آنها مطابقت با محیط آبزی دارد . درجه حرارات داخلی بدن با درجه حرارات محیط یکی است . بطور کلی میگوها در آب های کم عمق دریاها بین ۲۷ تا ۱۸۰ متری ودر خلیج فارس بین ۱۵ تا ۲۲ متری ودرمناطقی که از نظر طبقات تحت الارضی سست ونرم باشند . زندگی می کنند . طول بدن میگو از ۷ تا ۱۵ سانتی متر بوده که از دو طرف بهم فشرده شده و از دو قسمت سر و سـ*ـینه (Cephlothorox)که بهم چسبیده و متصل می باشد و قسمت شکمی یا دم تشکیل شده است قسمت سرو سـ*ـینه شامل کاراپاس ، روستروم یا خار،چشم مرکب ، آنتن و آنتنک های کوچک ،پاهای حرکتی یا پریوپودها و دهان که بین مائدیبولها قرار دارد،که بلافاصله به مری ومعده ختم میشود . قسمت سرو سـ*ـینه از نظر غذائی فاقد ارزش است ومعمولاً پس از صید از بخش شکمی جدا میگردد . قسمت شکمی یا دمی شامل شش بند است که شامل قسمت عضلانی ، گوشتی و خوراکی میگو است وسطح خارجی آن از قطعات کتینی پوشیده شده و درقسمت تحتانی وزیرین هرکدام پاهای شناگر یا باله های شنا بصورت برگ مانند وجود دارد . ضمنا” انتهای دم به دم بادبزنی یا باله پره ای ختم میشود که شامل تلسون یا خاردمی است . روده در سطح پشتی در داخل گوشت و زیر پوسته کتینی امتداد می یابد .
از نظر جنـ*ـسی میگوها دارای دوجنس نر وماده و از صفات جنـ*ـسی خاریج متمایز برخوردارند. درزمان تخم ریزی میگوهای ماده ، کیسه اسپرم را ازمیگوی نر دریافت کرده و دراندام ماده خود ذخیره می کند .و وقتی که آماده تخم ریزی شد ، از کف دریا به سمت بالا شروع به شنای حلقوی کرده و با حرکات شدید پاهای شناگر ،تخمک ها و کیسه های اسپرم را رها کرده و به لقاح خارجی کمک می کنند . البته تخم ریزی در ۲ تا ۷ دقیقه معمولا”بین ساعت ۸شب و ۶ صبح انجام میگردد . هر میگو قادر است بین ۲۰۰۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰۰۰ تخم را در دریا رها سازد. معمولا”میگوها در طول سال تقریبا” همیشه تخم ریزی داشته ، ولی بیشترین مقدار آن در اوائل بهار و اواخر تابستان انجام میگیرد .
تخم پس از خارج شدن وطی لقاح خارجی با تقسیم سلولی مراحل مختلفی از قبیل : مرحله ناپلیوس ،مرحله زوآ، مرحله مایسیس و مرحله post larveaرا نموده و پس از ۱۲۰ تا ۱۷۰ روز به مرحله بلوغ رسیده وروانه بازار می گردد . بطور کلی میگوها جانورانی ضعیف و کند ذهن می باشند ودرخارج از آب بسرعت و درظرف کمتر از ۴ دقیقه تلف می شوند . میگو نسبت به آب شیرین فوق العاده حساس بوده وادامه زندگی در آن برایش مقدور نیست . از نظر غذائی همه چیز خوار ornivorous است وبرحسب مراحل رشد از فیتوپلانکتون ،جلبک ها ،دیاتومه ها ،لارو نرم تنان ،صدف ها و کرم های گرد تغذیه می کند . عمر آنها معمولا”۱۲ تا ۲۵ ماه است و رنگ بدن میگو در بین اعضاء یک گونه هم ثابت نبوده و بسته به شرایط محیط از قبیل :درجه حرارت ،درجه شوری ،نوع غذای مصرفی ،رنگ محیط و ابتلاء به بیماریهای مختلف ممکن است تغییر کند.
● پراکندگی میگوها و مناطق زیست :
میگوها گسترش جهانی داشته ودر دریاها ،آبهای شور و شیرین از نواحی استوائی تا مناطق قطبی یافت می شوند . اکثر گونه های دریائی در آبهای کم عمق ، یا نسبتا”نیمه عمیق و عموما”بصورت دسته جمعی زندگی میکنند . روزها در بستر و زیر رسوبات کف دریا مخفی شده و شبها برای شکار طعمه از پناهگاه خارج می شوند . بهمین دلیل صیادان در بیشتر مناطق دنیا شب هنگام جهت صید میگو به دریا می روند . ازنقطه نظر مکان زیست سه گروه میگو در آب وجود دارد :
۱- گونه های موجود در آب سرد وشور معمولا”میگوهای شمال میگویند و ارقام عمده صید این نوع میگوها عمدتا”مربوط به تولید میگوی اروپا است ودرنواحی آلاسکا ،کانادا ، شمال ژاپن ،آمریکا ،اروپا شمالی و غیر ه صید می شود .
۲- گونه های موجود در آب گرم و شور یا میگوهای حاره ای که بخش اعظم میگوهای را تشکیل می دهد که
وارد بازار تجارت جهانی می شود . این نوع میگوها در آبهای ساحلی خلیج فارس ، بخش جنوبی ایالات متحده آمریکا سواحل غربی آفریقا ،آمریکای مرکزی و نواحی شرقی وغربی سواحل آمریکای جنوبی و آسیا جنوب شرقی یافت می شوند.
۳- گونه های موجود در آب شیرین که اکثرا” از رودخانه ها و دریاچه ها به نواحی استوائی و گرمسیری می آیند ،غالبا”در همین نواحی رشد کرده و بزرگ می شوند ،ودرتجارت جهانی از اهمیت چندانی برخوردار نمی باشند.
● میگوهای خلیج فارس
امروزه منابع عظیم آبی ،علاوه بر تامین بخشی از نیاز غذائی کشور های پیشرفته ،ا‌ر نظر اقتصادی و سیـاس*ـی نیز اهمیت ویژه ای یافته است . کشور پهناور ایران با حدودد۲۷۹۲ کیلومتر مرز آبی در جنوب وشمال جزء معدود کشورهائی است که از این نعمت سرشار الهی برخوردار است . دریای عمان و خلیج فارس این آبراه سرشار از مواهب خدادادی ،با مساحتی حدود ۲۳۹۰۰۰ کیلومتر مرز آبی حدود ۱۸۰۰ کیلومتر از دماغه گواتر آغاز و تا اروند رود ادامه یافته است . آب رودخانه های دجله وفرات و کارون به آن می ریزد و عمق سواحل آن از ۲۰ متر تجـ*ـاوز نمیکند واز اهمیت ویژه ای جهت صید میگو برخوردار است . با توجه به اظهارات کارشناسان شیلات تاکنون بیش از ۱۰نوع میگو در آبهای خلیج فارس صید و شناسائی شده که مشهورترین آن لابستر یا شاه میگو است (Panulirus homarus) که وزن آن به حدود یک کیلوگرم می رسد و درسواحل صخره ای دریای عمان صید میشود .
از انواع میگوهای خلیج فارس می توان گونه های مشهور زیر را نام برد:
۱- میگوی صورتی Penaeus semisulcatus
۲- میگوی هندی Panaeus indicus
۳- میگوی موزی Penaeus merguiensis
۴- میگوی سفید Metapenaeus affinis
۵- میگوی خنجری Parapenaopsis stylifera
گونه میگوی صورتی بالغ بر ۸۰% صید صنعتی ناوگان صیادی خلیج فارس را تشکیل می دهد و گونه های میگوی هندی و موزی نیز جزء‌گونه های غالب صید در دریای عمان و تنگه هرمز به شمار می روند . بنابراین بیشتر کارهای تحقیقاتی ایران بر روی این ۳ گونه استوار است .
● تاریخچه پرورش میگوی در جهان :
قدمت پرورش میگو نسبتا”طولانی است ،اما پرورش تجارتی آن به سالهای نخست دهه ۱۹۶۰ میلادی وبه کشور ژاپن برمی گردد. ودر کشور آسیای جنوب شرقی از قبیل :تایلند ،فلیپین ،اندونزی ،سنگاپور ،مالزی،هند ،کشورهای مکزیک ،پاناما،کاستاریکا،واکوادور،پرو پرورش میگو رشد سریع یافته است . درایران نیز حدود ۱۱سال است که پرورش میگو شروع شده و سایتهای بسیار بزرگی در استانهای خوزستان ،بوشهر ،هرمزگان و سیستان وبلوچستان آمده است .
شکوفائی فراوان دراین صنعت به دلائل زیر می باشد:
۱- وجود پروتئین سرشار و مواد معدنی بی نظیر در گوشت میگو.
۲- کوتاه بودن زمان تکثیر و پرورش و امکان تولید پست لارو به تعداد انبوه.
۳- تقاضای روزافزون جهانی برای مصرف مواد پروتئینی .
۴- ارز آور بودن فروش لارو زنده و میگوی بالغ.
خانواده میگو ها
میگوی ببری سبز
خانواده: ميگوها (Penaeidae)
جنس: Penaeus
نام فارسی گونه: ميگوي ببري/ ميگوي صورتي
نام علمی گونه: Penaeus semisulcatusa
نام انگلیسی: Green tiger prawn a
پراکنش در ايران: در خليج فارس و درياي عمان پراكنده است.a
زیستگاه: ميگوي ببري در آب‌هاي گرم، شور و از ساحل تا عمق 130 متر با بسترهاي رسوبي رسي و شني زندگي مي‌كند. a
مشخصات: طول بدن ميگوي ببري حداكثر به 23 سانتي‌متر و وزن معمول آن به 50 گرم مي‌رسد. ميگوي ببري در بالا داراي 7 خار و در زير داراي سه خار است. a
رژیم غذایی: ميگوهاي بالغ از زئوپلانكتون( ذرات ريز جانوري معلق در آب)، لارو نرم‌تنان، كرمها و ميگوهاي ديگر تغذيه مي‌كند.a
زادآوری: ميگوي ببري در عمر 15 ماهه خود دو بار در اوايل بهار و اواخر پاييز تخم‌ريزي مي‌كنند. ميگو بيش از دويست هزار تخم مي‌ريزد.a
a
1- ميگوها روزها در زير رسوبات دريا مخفي شده و شبها براي شكار طعمع از پناهگاه خارج مي‌شوند. به همين جهت صيد ميگو در اكثر نقاط در شب صورت مي‌گيرد. a
2- گونه ميگوي ببري بالغ بر 90% صيد صنعتي ناوگان صيادي خليج فارس را تشكيل مي‌دهد و گونه‌هاي ميگوي هندي و موزي نيز جزء گونه‌هاي غالب صيد در درياي عمان و تنگه هرمز به شمار مي‌روند.a
3- بدن میگو کشیده و دراز و از دو طرف به هم فشرده است، میگو از سه قسمت سر و سـ*ـینه( Cephlothorox) که به هم چسبیده و متصل می باشد و شکم تشکیل یافته است. قسمت سر و سـ*ـینه شامل كاسه سنگ يا کاراپاس، روستروم یا خار،چشم مرکب، آنتن و آنتنک های کوچک، پاهای حرکتی یا پریوپودها و دهان است که بلافاصله به مری و معده ختم میشود. قسمت سر و سـ*ـینه از نظر غذائی فاقد ارزش است و معمولاً پس از صید از بخش شکمی جدا می گردد. قسمت شکمی یا دمی شامل شش بند است که شامل قسمت عضلانی، گوشتی و خوراکی میگو است. سطح خارجی آن از قطعات کتینی پوشیده شده و در قسمت تحتانی و زیرین هر کدام پاهای شناگر یا باله‌های شنا به صورت برگ مانند وجود دارد. انتهای دم به دم بادبزنی یا باله پره‌ای ختم میشود که شامل تلسون یا خار دمی است. روده در سطح پشتی در داخل گوشت و زیر پوسته کتینی امتداد می‌يابد .دم میگو در دنبال شکم واقع گردیده که در واقع دنبه میگو محسوب میشود و مملو از یک قطعه پروتئینی سفید است كه ارزش غذايي دارد. a
4- سطح خارجي بدن ميگوها با زره‌اي سخت از مواد كتيني محافظت مي‌شود. وجود يك لايه نازك و قابل انعطاف در حلقه‌هاي اين پوسته امكان حركت بدن ميگو را فراهم مي‌كند.اين پوسته مانع رشد بوده به همين دليل ميگوها پوست اندازي مي‌كنند. زمانی که پوسته کاملا”جدا میگردد، بلافاصله بدن با جذب آب از پوسته سریعا”رشد کرده و پس از متورم شدن، با انباشتن و ذخیره سازی کلسیم درمدت کوتاهی و توسط باز جذب از پوسته که از چندین ساعت تجـ*ـاوز نمیکند، مجددا پوسته سخت تشکیل میگردد.a
5-میگوها جانورانی خونسرد هستند که درجه حرارات داخلی بدن با درجه حرارات محیط یکی است.
ميگوي سفيد
خانواده: ميگوها (Penaeidae) a
جنس: Metapenaeus a
نام فارسی گونه: ميگوي هنديa
نام علمی گونه: Metapenaeus affinisa
نام انگلیسی: Jinga shrimp a
پراکنش در ايران: در خليج فارس و درياي عمان پراكنده است.a
زیستگاه: ميگوي سفيد در آب‌هاي گرم، شور و كم عمق تا عمق 90 متر با كف گل‌آلود زندگي مي‌كند. a
مشخصات: طول بدن ميگوي سفيد حداكثر به 220 ميليمتر در جنس ماده ومعمولاً به 170 ميليمتر مي‌رسد. a
رژیم غذایی: ميگوهاي بالغ از زئوپلانكتون( ذرات ريز جانوري معلق در آب)، لارو نرم‌تنان، كرمها و ميگوهاي ديگر تغذيه مي‌كند.a
زادآوری: ميگوي سفيد در عمر 15 ماهه خود دو بار در اوايل بهار و اواخر پاييز تخم‌ريزي مي‌كنند. ميگو بيش از دويست هزار تخم مي‌ريزد.
1- ميگوها روزها در زير رسوبات دريا مخفي شده و شبها براي شكار طعمع از پناهگاه خارج مي‌شوند. به همين جهت صيد ميگو در اكثر نقاط در شب صورت مي‌گيرد.
2- گونه ميگوي جزء گونه‌هاي غالب صيد ميگو در درياي عمان و تنگه هرمز به شمار مي‌روند.
3- بدن میگو کشیده و دراز و از دو طرف به هم فشرده است، میگو از سه قسمت سر و سـ*ـینه( Cephlothorox) که به هم چسبیده و متصل می باشد و شکم تشکیل یافته است. قسمت سر و سـ*ـینه شامل كاسه سنگ يا کاراپاس، روستروم یا خار،چشم مرکب، آنتن و آنتنک های کوچک، پاهای حرکتی یا پریوپودها و دهان است که بلافاصله به مری و معده ختم میشود. قسمت سر و سـ*ـینه از نظر غذائی فاقد ارزش است و معمولاً پس از صید از بخش شکمی جدا می گردد. قسمت شکمی یا دمی شامل شش بند است که شامل قسمت عضلانی، گوشتی و خوراکی میگو است. سطح خارجی آن از قطعات کتینی پوشیده شده و در قسمت تحتانی و زیرین هر کدام پاهای شناگر یا باله‌های شنا به صورت برگ مانند وجود دارد. انتهای دم به دم بادبزنی یا باله پره‌ای ختم میشود که شامل تلسون یا خار دمی است. روده در سطح پشتی در داخل گوشت و زیر پوسته کتینی امتداد می‌يابد .دم میگو در دنبال شکم واقع گردیده که در واقع دنبه میگو محسوب میشود و مملو از یک قطعه پروتئینی سفید است كه ارزش غذايي دارد.
4- سطح خارجي بدن ميگوها با زره‌اي سخت از مواد كتيني محافظت مي‌شود. وجود يك لايه نازك و قابل انعطاف در حلقه‌هاي اين پوسته امكان حركت بدن ميگو را فراهم مي‌كند.اين پوسته مانع رشد بوده به همين دليل ميگوها پوست اندازي مي‌كنند. زمانی که پوسته کاملا”جدا میگردد، بلافاصله بدن با جذب آب از پوسته سریعا”رشد کرده و پس از متورم شدن، با انباشتن و ذخیره سازی کلسیم درمدت کوتاهی و توسط باز جذب از پوسته که از چندین ساعت تجـ*ـاوز نمیکند، مجددا پوسته سخت تشکیل میگردد.a
5-میگوها جانورانی خونسرد هستند که درجه حرارات داخلی بدن با درجه حرارات محیط یکی است.
میگوی موزی
خانواده: ميگوها (Penaeidae)
جنس: Penaeus
نام فارسی گونه: ميگوي موزي
نام علمی گونه: Penaeus merguiensisa
نام انگلیسی: Banana prawn a
پراکنش در ايران: در خليج فارس و درياي عمان پراكنده است.a
زیستگاه: ميگوي موزي در آب‌هاي گرم، شور تا عمق 10 تا 45 متر با كف گل‌آلود از سواحل درياها و دهانه رودها زندگي مي‌كند. a
مشخصات: طول بدن ميگوي سفيد حداكثر به 240 ميليمتر در جنس ماده مي‌رسد. a
رژیم غذایی: ميگوهاي بالغ از زئوپلانكتون( ذرات ريز جانوري معلق در آب)، لارو نرم‌تنان، كرمها و ميگوهاي ديگر تغذيه مي‌كند.a
زادآوری: ميگوها در عمر 15 ماهه خود دو بار در اوايل بهار و اواخر پاييز تخم‌ريزي مي‌كنند. ميگو بيش از دويست هزار تخم مي‌ريزد.
1- ميگوها روزها در زير رسوبات دريا مخفي شده و شبها براي شكار طعمع از پناهگاه خارج مي‌شوند. به همين جهت صيد ميگو در اكثر نقاط در شب صورت مي‌گيرد. a
2- گونه ميگوي موزي جزء گونه‌هاي غالب صيد در درياي عمان و تنگه هرمز به شمار مي‌روند.a
3- بدن میگو کشیده و دراز و از دو طرف به هم فشرده است، میگو از سه قسمت سر و سـ*ـینه( Cephlothorox) که به هم چسبیده و متصل می باشد و شکم تشکیل یافته است. قسمت سر و سـ*ـینه شامل كاسه سنگ يا کاراپاس، روستروم یا خار،چشم مرکب، آنتن و آنتنک های کوچک، پاهای حرکتی یا پریوپودها و دهان است که بلافاصله به مری و معده ختم میشود. قسمت سر و سـ*ـینه از نظر غذائی فاقد ارزش است و معمولاً پس از صید از بخش شکمی جدا می گردد. قسمت شکمی یا دمی شامل شش بند است که شامل قسمت عضلانی، گوشتی و خوراکی میگو است. سطح خارجی آن از قطعات کتینی پوشیده شده و در قسمت تحتانی و زیرین هر کدام پاهای شناگر یا باله‌های شنا به صورت برگ مانند وجود دارد. انتهای دم به دم بادبزنی یا باله پره‌ای ختم میشود که شامل تلسون یا خار دمی است. روده در سطح پشتی در داخل گوشت و زیر پوسته کتینی امتداد می‌يابد .دم میگو در دنبال شکم واقع گردیده که در واقع دنبه میگو محسوب میشود و مملو از یک قطعه پروتئینی سفید است كه ارزش غذايي دارد. a
4- سطح خارجي بدن ميگوها با زره‌اي سخت از مواد كتيني محافظت مي‌شود. وجود يك لايه نازك و قابل انعطاف در حلقه‌هاي اين پوسته امكان حركت بدن ميگو را فراهم مي‌كند.اين پوسته مانع رشد بوده به همين دليل ميگوها پوست اندازي مي‌كنند. زمانی که پوسته کاملا”جدا میگردد، بلافاصله بدن با جذب آب از پوسته سریعا”رشد کرده و پس از متورم شدن، با انباشتن و ذخیره سازی کلسیم درمدت کوتاهی و توسط باز جذب از پوسته که از چندین ساعت تجـ*ـاوز نمیکند، مجددا پوسته سخت تشکیل میگردد.a
5-میگوها جانورانی خونسرد هستند که درجه حرارات داخلی بدن با درجه حرارات محیط یکی است.
ميگوي هندي
خانواده: ميگوها (Penaeidae)
جنس: Penaeus
نام فارسی گونه: ميگوي هندي
نام علمی گونه: Penaeus (Fenneropenaeus) indicusa
نام انگلیسی: Indian white prawn
پراکنش در ايران: در خليج فارس و درياي عمان پراكنده است.a
زیستگاه: ميگوي هندي در آب‌هاي گرم، شور و از ساحل تا عمق 130 متر با بسترهاي رسوبي رسي و شني زندگي مي‌كند.
مشخصات: طول بدن ميگوي هندي حداكثر به 228 ميليمتر در جنس ماده مي‌رسد.
رژیم غذایی: ميگوهاي بالغ از زئوپلانكتون( ذرات ريز جانوري معلق در آب)، لارو نرم‌تنان، كرمها و ميگوهاي ديگر تغذيه مي‌كند.
زادآوری: ميگوي هندي در عمر 18 ماهه خود دو بار در اوايل بهار و اواخر پاييز تخم‌ريزي مي‌كنند. ميگو بيش از دويست هزار تخم مي‌ريزد.
1- ميگوها روزها در زير رسوبات دريا مخفي شده و شبها براي شكار طعمع از پناهگاه خارج مي‌شوند. به همين جهت صيد ميگو در اكثر نقاط در شب صورت مي‌گيرد.
2- گونه ميگوي هندي جزء گونه‌هاي غالب صيد ميگو در درياي عمان و تنگه هرمز به شمار مي‌روند.
3- بدن میگو کشیده و دراز و از دو طرف به هم فشرده است، میگو از سه قسمت سر و سـ*ـینه( Cephlothorox) که به هم چسبیده و متصل می باشد و شکم تشکیل یافته است. قسمت سر و سـ*ـینه شامل كاسه سنگ يا کاراپاس، روستروم یا خار،چشم مرکب، آنتن و آنتنک های کوچک، پاهای حرکتی یا پریوپودها و دهان است که بلافاصله به مری و معده ختم میشود. قسمت سر و سـ*ـینه از نظر غذائی فاقد ارزش است و معمولاً پس از صید از بخش شکمی جدا می گردد. قسمت شکمی یا دمی شامل شش بند است که شامل قسمت عضلانی، گوشتی و خوراکی میگو است. سطح خارجی آن از قطعات کتینی پوشیده شده و در قسمت تحتانی و زیرین هر کدام پاهای شناگر یا باله‌های شنا به صورت برگ مانند وجود دارد. انتهای دم به دم بادبزنی یا باله پره‌ای ختم میشود که شامل تلسون یا خار دمی است. روده در سطح پشتی در داخل گوشت و زیر پوسته کتینی امتداد می‌يابد .دم میگو در دنبال شکم واقع گردیده که در واقع دنبه میگو محسوب میشود و مملو از یک قطعه پروتئینی سفید است كه ارزش غذايي دارد. a
4- سطح خارجي بدن ميگوها با زره‌اي سخت از مواد كتيني محافظت مي‌شود. وجود يك لايه نازك و قابل انعطاف در حلقه‌هاي اين پوسته امكان حركت بدن ميگو را فراهم مي‌كند.اين پوسته مانع رشد بوده به همين دليل ميگوها پوست اندازي مي‌كنند. زمانی که پوسته کاملا”جدا میگردد، بلافاصله بدن با جذب آب از پوسته سریعا”رشد کرده و پس از متورم شدن، با انباشتن و ذخیره سازی کلسیم درمدت کوتاهی و توسط باز جذب از پوسته که از چندین ساعت تجـ*ـاوز نمیکند، مجددا پوسته سخت تشکیل میگردد.a
5- میگوها جانورانی خونسرد هستند که درجه حرارات داخلی بدن با درجه حرارات محیط یکی است.
