гคђค1737
کاربر نگاه دانلود
معمولا زمانی که بیمار با علایم شدید اضطرابی مراجعه می کند، می گوید: " آقای دکتر! من حاضرم هر کاری بکنم و هر دارویی بخورم؛ به شرط این که این اضطراب شدیدم فقط مقداری کمتر شود."
اما جالب است پس از آن که با تجویز دارو اضطراب بیمار کاملا برطرف شد، پس از چند هفته طلب کارانه می پرسد: " پس کی معالجه می شوم و داروها را قطع می کنم؟ یعنی من مجبورم تا آخر عمر دارو بخورم؟ مبادا به دارو وابسته شوم!"
البته همین بیمار زمانی که برای عیوب بینایی و انکساری به چشم پزشک مراجعه می کند و عینک برای او تجویز می شود، چند هفته بعد نمی پرسد: " آقای دکتر! پس کی می توانم عینک را کنار بگذارم؟"
گاهی بیمار می اندیشد همان گونه که برای معالجه گلودرد چرکی یک بار نزد پزشک می رود و با یک نسخه معالجه می شود، درباره بیماری های روانی هم باید چنین باشد. نه تنها درباره بیشتر بیماری های روانی بلکه اصولا در کل پزشکی درمان های یک نسخه ای بسیار معدود است و معالجه گاهی چند هفته، گاهی چند ماه و گاه چند سال به درازا می انجامد.
دارو
اضطراب نشانه ای است که در بسیاری از نابسامانی های روانی دیده می شود. اغلب واکنش به خطری است که جنبه روان درمانی، مبهم و ناشی از تعارض ناخودآگاه دارد. در نابسامانی های روانی، اضطراب بارزترین نشانه است.
بر حسب نوع اختلال و وضعیت بیمار، روش های درمانی گوناگونی به کار بـرده می شود.
درمان دارویی یکی از روش های موثر معالجه اضطراب و اختلالات اضطرابی است که می تواند به تنهایی یا همراه با روش های دیگر از جمله انواع روان درمانی به کار رود.
گاهی اضطراب، ناشی از عوامل سرشتی و هورمون های عصبی یا ناشی از شرایط استرس آور محیطی است که طبعا درمان در این موارد ممکن است به درازا بکشد؛ به عنوان مثال، اگر خانمی یک بار در خیابانی با موتور سیکلت تصادف کند و بار دیگر کیف او در خیابان سرقت شود، ممکن است از آن پس، بدون دلیل از حضور در خیابان دچار ترس(فوبیا) و اضطراب شود.
در این فرد با حساسیت زدایی تدریجی و روش های تن آرامی که به او آموخته می شود کم کم کاری می کنیم تا پس ازمدتی بتواند بدون اضطراب وارد خیابان شود. شاید چند ماه این کارهای درمانی را همراه با دارو پیگیری کنیم و به نظر طولانی باشد اما یک نکته مسلم است و آن این که زندگی بدون اضطراب گرچه با دارو باشد برای بیشتر انسان ها رضایت بخش تر از اضطراب فلج کننده زندگی است.
اما جالب است پس از آن که با تجویز دارو اضطراب بیمار کاملا برطرف شد، پس از چند هفته طلب کارانه می پرسد: " پس کی معالجه می شوم و داروها را قطع می کنم؟ یعنی من مجبورم تا آخر عمر دارو بخورم؟ مبادا به دارو وابسته شوم!"
البته همین بیمار زمانی که برای عیوب بینایی و انکساری به چشم پزشک مراجعه می کند و عینک برای او تجویز می شود، چند هفته بعد نمی پرسد: " آقای دکتر! پس کی می توانم عینک را کنار بگذارم؟"
گاهی بیمار می اندیشد همان گونه که برای معالجه گلودرد چرکی یک بار نزد پزشک می رود و با یک نسخه معالجه می شود، درباره بیماری های روانی هم باید چنین باشد. نه تنها درباره بیشتر بیماری های روانی بلکه اصولا در کل پزشکی درمان های یک نسخه ای بسیار معدود است و معالجه گاهی چند هفته، گاهی چند ماه و گاه چند سال به درازا می انجامد.
دارو
اضطراب نشانه ای است که در بسیاری از نابسامانی های روانی دیده می شود. اغلب واکنش به خطری است که جنبه روان درمانی، مبهم و ناشی از تعارض ناخودآگاه دارد. در نابسامانی های روانی، اضطراب بارزترین نشانه است.
بر حسب نوع اختلال و وضعیت بیمار، روش های درمانی گوناگونی به کار بـرده می شود.
درمان دارویی یکی از روش های موثر معالجه اضطراب و اختلالات اضطرابی است که می تواند به تنهایی یا همراه با روش های دیگر از جمله انواع روان درمانی به کار رود.
گاهی اضطراب، ناشی از عوامل سرشتی و هورمون های عصبی یا ناشی از شرایط استرس آور محیطی است که طبعا درمان در این موارد ممکن است به درازا بکشد؛ به عنوان مثال، اگر خانمی یک بار در خیابانی با موتور سیکلت تصادف کند و بار دیگر کیف او در خیابان سرقت شود، ممکن است از آن پس، بدون دلیل از حضور در خیابان دچار ترس(فوبیا) و اضطراب شود.
در این فرد با حساسیت زدایی تدریجی و روش های تن آرامی که به او آموخته می شود کم کم کاری می کنیم تا پس ازمدتی بتواند بدون اضطراب وارد خیابان شود. شاید چند ماه این کارهای درمانی را همراه با دارو پیگیری کنیم و به نظر طولانی باشد اما یک نکته مسلم است و آن این که زندگی بدون اضطراب گرچه با دارو باشد برای بیشتر انسان ها رضایت بخش تر از اضطراب فلج کننده زندگی است.
