Pari_A
کاربر اخراجی
- عضویت
- 2017/02/27
- ارسالی ها
- 2,766
- امتیاز واکنش
- 14,439
- امتیاز
- 746
![250px-1dfj_RNAseInhibitor-RNAse_complex.jpg](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/56/1dfj_RNAseInhibitor-RNAse_complex.jpg/250px-1dfj_RNAseInhibitor-RNAse_complex.jpg)
The horseshoe shaped ribonuclease inhibitor (shown as wireframe) forms a protein–protein interaction with the ribonuclease protein. The contacts between the two proteins are shown as coloured patches.
زمانی که دو یا بیش از دو پروتئین در نتیجه نیروهای الکترواستاتیک یا رویدادهای شیمیایی در تماس فیزیکی با یکدیگر قرار میگیرند تعامل پروتئین–پروتئین رخ میدهد. این گونه تعاملات غالباً عملکردهای زیستی را رقم میزنند. بسیاری از فرایندهای مولکولی مهم در سلول مانند تکثیر DNA و حتی سوخت و ساز خود پرتئینها توسط کمپلکسهای بزرگ مولکولی انجام میشوند که این کمپلکسها از تعداد زیادی پروتئینهای سازمان دهی شده که در تعامل با یکدیگر هستند ساخته شدهاند. ناگفته پیداست که اغتشاش در شبکه اندرکنش پروتئینها میتواند منشأ اختلالات زیستی و بیماریهای مختلف نظیر آلزایمر و سرطان باشد.
فعل و انفعالات پروتئینها از دیدگاه زیستشیمی، شیمی کوانتوم، دینامیک مولکولی و انتقال پیامها مورد مطالعه قرار گرفتهاند. با استفاده از مجموع این داده ها میتوان شبکه های اندرکنش پروتئینها را ایجاد و خصوصیات آنها را از دیدگاههای مختلف مورد بررسی قرار داد
در واقع، تعامل بین پروتئینها در هستهٔ تمام دستگاه میاناتمی هر سلول موجود زنده وجود دارد. این تعاملات اخیراً در فناوری نانو زیست مورد مطالعه قرار گرفتهاست.
تعاملات بین پروتئینها برای اکثر عملکردهای زیست شناختی مهم هستند. به عنوان مثال، سیگنالهای سطح خارجی یک سلول توسط تعامل پروتئینی بین مولکولهای سیگنالی به داخل سلول هدایت میشوند.
این فرایندرا انتقال سیگنال مینامند که نقش اساسی در بسیاری از فرایندهای بیولوژیکی و در بسیاری از بیمارها (به عنوان مثال سرطان) بازی میکند. پروتئینها ممکن است برای مدت طولانی به شکل بخشی ازیک کمپلکس پروتئینی در تعامل باشند. یک پروتئین ممکن است در حال حمل یکی دیگر از پروتئین هاباشد. (برای مثال، از سیتوپلاسم به هسته یا بالعکسبه وسیله ایمپورتین منافذ هستهای)، یا به طور خلاصه یک پروتئین ممکن است با یک پروتئین دیگر تعامل داشته باشد فقط برای اینکه آن را تغییر دهد (برای مثال، پروتئین کیناز یک فسفات را به پروتئین هدف اضافه میکند).
این تغییر خود به خودی پروتئین میتواند تعامل پروتئینها را تغییر دهد. برای مثال، برخی از پروتئینها با دومین SH۲ فقط زمانی به پروتئینهای دیگرمتصل میشوند که در آنها اسید آمینه تیروزین فسفریله شده باشد یا اینکه اسید آمینه لایزین در برومودومین استیله شده باشد. در نتیجه، تعامل پروتئین - پروتئین برای هر فرایندی در سلول زنده از اهمیت مهمی برخوردار هستند. اطلاعات در مورد این تعاملات درک ما را از بیماریها بهبود میبخشند و و میتوانند پایه و اساس روشهای جدید درمانی را فراهم کنند.
روشهای بررسی تعامل پروتئین-پروتئین
تعاملات پروتئینها آنقدر مهم هستند که روشهای بسیاری برای تشخیص آنها وجود دارد. هر روش میتوان با توجه به حساسیت و ویژگیهایی خود دارای نقاط ضعف و قوت میباشد.
حساسیت بالا بدان معنی است که بسیاری از واکنشها که در واقعیت رخ میدهد با screen تشخیص داده شود.ویژگی بالا نشان میدهد که بسیاری از فعل و انفعالات تشخیص داده شده توسط screen نیز در واقعیت رخ میدهد. روشهایی از قبیل مخمر دو هیبرید غربالگری برای تشخیص تعامل پروتئینها میتوانند مورد استفاده قرارگیرند. همچنین بسیاری از روشهای زیستفیزیکی برای بررسی ماهیت و خواص تعاملات موجود هستند. از لحاظ تئوری غالباً از نظریه گراف برای مدل کردن تعامل دادههای بزرگ تجربی استفاده میکنند