sﾑცЯɨŋﾑ
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 1970/01/01
- ارسالی ها
- 692
- امتیاز واکنش
- 1,697
- امتیاز
- 391
- سن
- 25
[h=3]تلاش برای احیای موجودات منقرض شده با ترکیب دیانای ماموت در سلول فیل[/h]
ایده احیای حیوانات باستانی هنوز در حوزه تخیل باقی مانده، اما دانشمندان دانشگاه هاروارد گام کوچکی را به سوی این هدف برداشته و دیانای یک ماموت پشمالو را در سلولهای فیل پرورش یافته در آزمایشگاه وارد کردهاند.
ماموتهای پشمالو هزاران سال پیش منقرض شدهاند و آخرین گونه آنها حدود 3600 سال پیش از بین رفته است؛ اما دانشمندان معتقدند، ممکن است بتوان آنها و گونههای منقرض شده دیگر را از طریق روش انقراضزدایی احیا کرد. محققان از یک روش ویرایش ژن موسوم به CRISPR برای قرار دادن ژنهای ماموت مسئول ایجاد گوشهای کوچک، چربی زیرپوستی، طول و رنگ مو در دیانای سلولهای پوست فیل استفاده کردند. قرار دادن دیانای ماموت در سلولهای فیل تنها یک گام اولیه در فرآیند طولانی بازیابی این موجودات محسوب میشود. محققان در مرحله بعدی نیازمند شناسایی راهی برای تبدیل سلولهای ترکیبی به بافتهای خاص هستند تا ویژگیهای بروز یافته توسط آنها را بررسی کنند؛ برایمثال دانشمندان باید اطمینان یابند که ژنهای ماموتها به تولید مو با رنگ و بافت درست میپردازند. پس از آن دانشمندان قصد دارند این سلولها را در یک رحم مصنوعی پرورش دهند؛ اگر آنها بتوانند این سلولهای ترکیبی فیل-ماموت را زنده نگهدارند، امیدوارند بتوانند فیلهایی تولید کنند که در آبوهوای سرد دوام میآورند. محققان تنها پس از موفقیت در زنده نگهداشتن این موجودات ترکیبی، اقدام به انتقال دیانای بیشتری از ماموتها در ژنوم فیلها کرده و در نهایت ماموتها را احیا خواهند کرد. این در حالیست که ماموتها تنها حیوانات کاندید انقراضزدایی نیستند. در سال 2003، دانشمندان توانستند تاحدی بز کوهی پیرنئن را که در سال 2000 منقرض شده بود، با شبیهسازی یک نمونه بافت منجمد شده بز احیا کنند؛ اگرچه این حیوان پس از تولد تنها هفت دقیقه زنده ماند. سالها پیش گروهی از دانشمندان از دیانای یک ببر تاسمانیایی 100 ساله در موزهای در ملبورن استفاده کرده و آن را در جنین موش وارد کردند و دریافتند که این ژنها کاربردی هستند. دانشمندان دانشگاه هاروارد نیز در تلاش برای بازیابی کبوتر وحشی هستند که در اوایل قرن 20 منقرض شد. آنها حدود یک میلیارد حرف دیانای را از یک گونه 100 ساله کبوتر در موزه استخراج کرده و قصد دارند آنها را در دیانای یک کبوتر کوهی معمولی وارد کنند. جزئیات این دستاورد هنوز در مجلات علمی منتشر نشده و باید توسط دانشمندان مورد بررسی قرار بگیرد. منبع : ایسنا
ایده احیای حیوانات باستانی هنوز در حوزه تخیل باقی مانده، اما دانشمندان دانشگاه هاروارد گام کوچکی را به سوی این هدف برداشته و دیانای یک ماموت پشمالو را در سلولهای فیل پرورش یافته در آزمایشگاه وارد کردهاند.
ماموتهای پشمالو هزاران سال پیش منقرض شدهاند و آخرین گونه آنها حدود 3600 سال پیش از بین رفته است؛ اما دانشمندان معتقدند، ممکن است بتوان آنها و گونههای منقرض شده دیگر را از طریق روش انقراضزدایی احیا کرد. محققان از یک روش ویرایش ژن موسوم به CRISPR برای قرار دادن ژنهای ماموت مسئول ایجاد گوشهای کوچک، چربی زیرپوستی، طول و رنگ مو در دیانای سلولهای پوست فیل استفاده کردند. قرار دادن دیانای ماموت در سلولهای فیل تنها یک گام اولیه در فرآیند طولانی بازیابی این موجودات محسوب میشود. محققان در مرحله بعدی نیازمند شناسایی راهی برای تبدیل سلولهای ترکیبی به بافتهای خاص هستند تا ویژگیهای بروز یافته توسط آنها را بررسی کنند؛ برایمثال دانشمندان باید اطمینان یابند که ژنهای ماموتها به تولید مو با رنگ و بافت درست میپردازند. پس از آن دانشمندان قصد دارند این سلولها را در یک رحم مصنوعی پرورش دهند؛ اگر آنها بتوانند این سلولهای ترکیبی فیل-ماموت را زنده نگهدارند، امیدوارند بتوانند فیلهایی تولید کنند که در آبوهوای سرد دوام میآورند. محققان تنها پس از موفقیت در زنده نگهداشتن این موجودات ترکیبی، اقدام به انتقال دیانای بیشتری از ماموتها در ژنوم فیلها کرده و در نهایت ماموتها را احیا خواهند کرد. این در حالیست که ماموتها تنها حیوانات کاندید انقراضزدایی نیستند. در سال 2003، دانشمندان توانستند تاحدی بز کوهی پیرنئن را که در سال 2000 منقرض شده بود، با شبیهسازی یک نمونه بافت منجمد شده بز احیا کنند؛ اگرچه این حیوان پس از تولد تنها هفت دقیقه زنده ماند. سالها پیش گروهی از دانشمندان از دیانای یک ببر تاسمانیایی 100 ساله در موزهای در ملبورن استفاده کرده و آن را در جنین موش وارد کردند و دریافتند که این ژنها کاربردی هستند. دانشمندان دانشگاه هاروارد نیز در تلاش برای بازیابی کبوتر وحشی هستند که در اوایل قرن 20 منقرض شد. آنها حدود یک میلیارد حرف دیانای را از یک گونه 100 ساله کبوتر در موزه استخراج کرده و قصد دارند آنها را در دیانای یک کبوتر کوهی معمولی وارد کنند. جزئیات این دستاورد هنوز در مجلات علمی منتشر نشده و باید توسط دانشمندان مورد بررسی قرار بگیرد. منبع : ایسنا
