گل و گیاه تمبر هندی مانیلا:

ساینا · 2015/05/01

دانستنی های علمی:
"تمبر هندی مانیلا" یکی از گیاهان گلدار از خانواده بقولات است که بومی سواحل اقیانوس آرام و مجاور نواحی کوهستانی مکزیک، آمریکای مرکزی و جنوب آمریکای شمالی است. و به صورت گسترده در جزایر کاریب، فلوریدا، هندوستان، بنگال و فیلیپین نیز کشت می شود. این گونه گیاهی یکی از گیاهان رشد کرده در هاوایی نیز می باشد.

خصوصیات گیاهشناسی:
گیاه تمبر هندی مانیلا تا ارتفاع حدود تا متر رشد می کند.
تنه درخت خاردار بوده و برگ ها مرکب (پر مانند) می باشد. هر برگچه یک جفت برگچه تخم مرغی-کشیده که حدود 2 تا 4 سانتیمتر طول دارد، می باشد.
گل ها به رنگ سفید مایل به سبز، معطر، بی دمگل و به طول 12 سانتیمتر بوده که به صورت مارپیچ های کوتاه نمایان می شوند.
گل ها، غلافی تولید می کنند که در صورت رسیدن، به رنگ صورتی تغییر رنگ می دهند و در صورت شکافته شدن، پالپ خوراکی آنها نمایان می گردد. درون پالپ بذوری به رنگ سیاه و براق وجود دارد که گرد و پهن می باشند.
بذرها توسط پرندگانی که از پالپ گیاه به عنوان غذا استفاده می کنند پراکنده می شوند.

شرایط محیط رشد:
این درخت شرایط خشکی را به خوبی تحمل می کند و می تواند در زمین های خشک زنده بماند. همچنین می تواند از سطح دریا تا ارتفاع 1500 متری بالاتر از سطح دریا پراکنش داشته باشد.
معمولاً در نواحی با بارندگی ملایم رشد می کند و نیز در انواع خاک ها می تواند پرورش پیدا کند.
دمای مناسب سالانه برای درخت تمبر هندی مانیلا حدود 18 تا 27.9 درجه سانتیگراد است.
این درخت مناسب کشت در حاشیه ی خیابان ها است.

خواص درمانی و کاربردهای صنعتی:
غلاف بذر حاوی پالپی ترش و شیرین است که در مکزیک به صورت خام و همراه با غذاهای دیگر مانند گوشت مصرف می شود. همچنین به عنوان نوشیدنی با شکر و آب نیز کاربرد دارد.
بذرهای این گیاه نیز خوراکی بوده و از آن روغنی استخراج می شود که این روغن حدود 10 درصد وزن بذر را به خود اختصاص داده است. همچنین حاوی 28 درصد پروتئین نیز می باشد.
پوست و پالپ آن قابض و بند آورنده خون هستند.
مردم بومی آمریکای میانه از پالپ و پوست این گیاه ماده ای جهت تکسین دردهایی مانند دندان درد و خونریزی شدید، استفاده می کنند.
از عصاره پوست گیاه برای درمان اسهال های خونی، اسهال های مزمن و سِل استفاده می شود.
عصاره برگ های این گیاه نیز برای جلوگیری از سقط جنین کاربرد دارد.
بذرهای گرد آن نیز در درمان زخم معده مصرف می شوند.

ترکیبات شیمیایی:
هر 100 گرم از بخش خوراکی این گیاه حاوی 78 کالری انرژی، 77.8 درصد آب، 3 درصد پروتئین، 0.4 درصد چربی، 18.2 درصد کربوهیدرات ها، 1.2 درصد فیبر، 0.6 درصد خاکستر، 13 میلیگرم کلسیم، 42 میلیگرم فسفر، 0.5 میلیگرم آهن، 19 میلیگرم سدیم، 222 میلیگرم پتاسیم، 15 میلیگرم بتاکاروتن، 24 میلیگرم تیامین، 0.1 میلیگرم ریبوفلاوین، 0.6 میلیگرم نیاسین و 133 میلیگرم آسکوربیک اسید می باشد. آمینواسیدهای ضروری آن نیز شامل والین، لیزین، فنیل آلانین و تریپتوفان است. همچنین بذرها حاوی 24.3 درصد استئاریک اسید، 51.1 درصد اولئیک اسید و 24 درصد لینولئیک اسید می باشند.