گل و گیاه تمبر هندی:

[ساینا]

دانستنیهای علمی : درختی گرمسیری از خانواده بقولات که این گیاه بومی مناطق استوایی قاره آفریقا است. تمبر هندی در میان ساکنین ماداگاسکار درختی مقدس و پادشاه درختان تلقی میشود. در کشور هند باغهای بزرگ تمر هندی سالانه حدود ۲۷۵٬۵۰۰ تن میوه تولید میکنند. هر درخت بالغ میتواند سالیانه تا ۱۷۵ کیلوگرم میوه دهد. خصوصیات ظاهری :درخت تمبر هندی بین ۱۰ تا ۲۰ متر طول دارد. رشد این گیاه کُند، ولی عمر آن بسیار طولانی است.. برگهای این درخت همیشهسبز و به رنگ سبز روشن هستند. برگها مرکب بوده به صورت فراهم قرار گرفتهاند. تمبر هندی در اواخر ماه اردیبهشت گلهایی دارای ۵ گلبرگ و زردرنگ با خطوط نارنجی یا قرمز میدهد. در ماه مهر این درخت میوههایی به شکل لوبیا درشت و قهوهای و ترشمزه و سرشار از قند است . هر میوه دارای بین ۱ تا ۱۲هسته است که توسط گوشتی ترشمزه، خمیرمانند و رشته و فیبردار احاطه شده است. میوهها پوستی قهوهای رنگ و سخت دارند و میتوانند تا ۱۵ سانتیمتر طول داشته باشند. تمبر هندیهای شبهجزیره هند میوههایی بزرگتر با ۶ تا ۱۲ هسته میدهند، در حالی که تمر هندیهای آفریقایی و مناطق آمریکای جنوبی بین ۱ تا ۶ هسته دارند. این هستهها قهوهایرنگ، پهن و صاف هستند. شرایط محیط رشد: تمبر هندی در خاکهای رسی، ماسهای و اسیدی به خوبی رشد میکند. این درخت مخصوص مناطق گرمسیری بوده و به سرما حساس است، اما مقاومت بالایی دربرابر خشکی و باد دارد. خاک آن اگر غنی و حاصلخیز باشد محصول بهتری می دهد. همچنین باید از زهکشی خوبی برخوردار باشد. خواص درمانی و کاربردها: میوه کال تمبر هندی دارای گوشتی سبز و بسیار ترش است که اغلب به عنوان چاشنی و برای ترش کردن غذا استفاده میشود. تمبر هندی رسیده که شیرینتر میباشد در بسیاری از مناطق به عنوان میوه مصرف میشود. تمبر هندی همچنین برای تهیه دسر، مربا، شربت،بستنی، آبمیوه و نوشیدنی مورد استفاده قرار میگیرد. برای تهیه بسیاری از سسها نیز از تمبر هندی استفاده میشود. در هند، نه تنها میوه، بلکه گل و برگهای تمبر هندی برای پخت غذا مورد استفاده قرار میگیرند. این میوه بهعنوان مسهل طبیعی مورد استفاده قرار میگیرد. تمبر هندی همچنین در برخی مناطق آسیای شرقی و آفریقا به منظور درمان گلودرد، اختلالات گوارشی، درد بدن و تمیزکنندهٔ صورت مصرف میشود. قسمت گوشتدار میوه دارای کمی قند و پکتین و همچنین اسید سیتریک ، اسید مالیک ، تارتارات و اسید پتاسیم می باشد . در پوست درخت تمبر هندی مقدری تانن وجود دارد . سرشاخه های جوان و سبز این درخت دارای مقدار زیادی ویتامین های گروه B می باشد. تمبر هندی برای ریه و طحال خوب نیست و در اشخاصی که ریه و طحال ضعیف دارند ممکن است تولید اشکال کند . اینگونه اشخاص بهتر است که تمبر هندی را با کتیرا و یا خشخاش بخورند . در بعضی از مناطق چون چین و جاوا مورد استفادهٔ کودکان برای بازیها قرار میگیرد. نحوه تکثیر گیاه : در روش های سنتی از طریق بذر آن را تکثیر می کردند. می توان با قلمه های سبز و یا چوبی و ریشه دار کردن آنها آن را تکثیر نمود که البته کار راحتی نیست. همچنین می توان از رقم های مناسب برای گرفتن پیوندک روی پایه های مقاوم بهره گرفت.

: منابع http://en.wikipedia.org/wiki/Tamarind http://eol.org/pages/639027/overview http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D9%85%D8%B1_%D9%87%D9%86%D8%AF%DB%8C http://www.fao.org/ag/agp/AGPC/doc/gbase/DATA/pf000172.htm http://www.ntbg.org/plants/plant_details.php?plantid=10971

 

[ساینا]

تصاویر گیاه تمبر هندی: