Mårzï¥ē
کاربر نگاه دانلود
افلاطون :تمثیل غار
شاید اکثر ما این شاگرد سقراط و استاد ارسطو را بیشتر به خاطر این موضوع به خاطر میاوریم .این داستان مرتبط با نظریه 《مثال ها 》ی افلاطون است.
مردم در این غار رو به دیوار زنجیر شده اند. آن ها در مقابل خود سایه های لرزان می بینند که به گمانشان واقعی اند،درحالی که واقعی نیستند. آنچه می بینند سایه های اشیائی است است که در مقابل آتش پشت سرشان قرار داده شده اند. این افراد در در تمام عمرشان در این تصویر به سر می برند که سایه هایی که بر روی دیوار افتاده اند واقعیت دنیا را تشکیل می دهند .سپس یکی از آنها زنجیر هایش را پاره میکند و به سمت آتش بر می گردد .در ابتدا همه چیز را در هاله ای از ابهام می بیند،ولی به تدریج متوجه می شود کجا قرار گرفته است .از غار خارج می شود و سرانجام موفق می شود خورشید را ببیند .هنگامی که به غار بر میگردد هیچ کس حرف های او را در باره دنیای خارج از غار باور نمی کند .انسانی که خود را از قید زنجیر رها کرده فیلسوف است. (افلاطون در کتاب جمهوریت ،فیلسوفان را بهترین مردمان برای حکومت بر دیگران می داند) او ورای ظواهر را می بیند. افراد عادی چیزی از واقعیت نمی دانند چون به جای تفکر عمیق در باره آن حرف ،به دیدن آنچه در مقابلشان است بسنده می کنند. ولی ظواهر همیشه گمراه کننده اند .آنچه آن ها می بینند سایه است نه واقعیت .
افلاطون بعد مرگ استادش سقراط ،تعالیم او را به آیندگان منتقل ساخت ،اما تاثیرگذارترین شاگرد او 《ارسطو 》بود که نسبت به هر دوی آنها متفکری بسیار متفاوت محسوب می شود و تا زمان بسیار زیادی بعد مرگش، مرجع تمام بحث های فلسفی بود .
شاید اکثر ما این شاگرد سقراط و استاد ارسطو را بیشتر به خاطر این موضوع به خاطر میاوریم .این داستان مرتبط با نظریه 《مثال ها 》ی افلاطون است.
مردم در این غار رو به دیوار زنجیر شده اند. آن ها در مقابل خود سایه های لرزان می بینند که به گمانشان واقعی اند،درحالی که واقعی نیستند. آنچه می بینند سایه های اشیائی است است که در مقابل آتش پشت سرشان قرار داده شده اند. این افراد در در تمام عمرشان در این تصویر به سر می برند که سایه هایی که بر روی دیوار افتاده اند واقعیت دنیا را تشکیل می دهند .سپس یکی از آنها زنجیر هایش را پاره میکند و به سمت آتش بر می گردد .در ابتدا همه چیز را در هاله ای از ابهام می بیند،ولی به تدریج متوجه می شود کجا قرار گرفته است .از غار خارج می شود و سرانجام موفق می شود خورشید را ببیند .هنگامی که به غار بر میگردد هیچ کس حرف های او را در باره دنیای خارج از غار باور نمی کند .انسانی که خود را از قید زنجیر رها کرده فیلسوف است. (افلاطون در کتاب جمهوریت ،فیلسوفان را بهترین مردمان برای حکومت بر دیگران می داند) او ورای ظواهر را می بیند. افراد عادی چیزی از واقعیت نمی دانند چون به جای تفکر عمیق در باره آن حرف ،به دیدن آنچه در مقابلشان است بسنده می کنند. ولی ظواهر همیشه گمراه کننده اند .آنچه آن ها می بینند سایه است نه واقعیت .
افلاطون بعد مرگ استادش سقراط ،تعالیم او را به آیندگان منتقل ساخت ،اما تاثیرگذارترین شاگرد او 《ارسطو 》بود که نسبت به هر دوی آنها متفکری بسیار متفاوت محسوب می شود و تا زمان بسیار زیادی بعد مرگش، مرجع تمام بحث های فلسفی بود .
