آیدا.ف
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/02/07
- ارسالی ها
- 5,830
- امتیاز واکنش
- 35,457
- امتیاز
- 1,120
- سن
- 20
تیمی از دانشمندان به رهبری ماریو سوسرکویا از دانشگاه آنتیوکویا در کلمبیا، توضیح جدیدی برای کاهش غیرمعمول میزان نور ستارۀ K8462852 ارائه دادند. این ستاره به تازگی رفتارهای عجیب خود را از سر گرفته است. این تغییرات مرموز در نور ستاره میتواند سرنخی بر وجود سیاره ای عبوری شبیه به مشتری باشد.
محققان این پژوهش در این باره اظهار داشتند: «ما به منظور یافتن توضیحی برای سیگنال های غیرمعمول و غیرمنتظره از سیارات حلقه ای و حلقۀ آنها، اقدام به مطالعه دینامیک یک حلقه فراخورشیدی کردیم.» اولین بار تیمی از اخترشناسان به رهبری تابتا بویاجیان از دانشگاه یل آمریکا در سال ۲۰۱۵ میلادی متوجه رفتار غیرمعمول ستاره ایبا نام KIC 8462852 شدند. این ستاره چرخه ای غیرعادی نشان دارد که از شدت نورش کاسته می شود و سپس به روشنایی قبلی اش باز می گردد. به طور معمول، هر زمان که سیاره ای از مقابل یک ستاره عبور می کند، نور این ستاره به چشم رصدکنندگان زمینی کاهش پیدا می کند که به این پدیده “عبور یا گذر” می گویند.
اما این تمام داستان برای ستاره فوق، یا همان ستاره تبی(Tabby) نیست. سیلی از فرضیه ها در این مورد سرازیر شد؛ از دنباله دارهای آزاد تا وجود یک ابرسازۀ غول پیکر به دور ستاره که احتمالا به دست بیگانگان ساخته شده است. بتازگی سوسرکویا به کمک همکارانش فرضیه خود را با شبیه سازی نحوه عبور نور در زمان کسوفی نزدیک(با فاصله ای به اندازه یک دهم فاصلۀ زمین تا خورشید) به وسیله یک سیارۀ حلقه دار آزمایش کردند و معتقدند چنین حالتی می تواند برای این ستارۀ عجیب هم رخ کرد که نورش از دید ناظر زمینی گاهی کم و زیاد می شود.
سیارات حلقوی در زمان عبور از مقابل ستاره خود، تغییراتی غیرمعمول در نور ستاره ایجاد می کنند. به این شکل که وقتی حلقه سیاره در مقابل ستاره قرار می گیرد مقداری کاهش در نور دریافتی مشاهده می شود و این روند زمانی که خود سیاره در مقابل ستاره قرار می گیرد تشدید می شود و سرانجام حلقه سیاره بار دیگر در مقابل ستاره قرار می گیرد.
این نوع عبور از مقابل ستاره الگوی خاصی ندارد زیرا در هر عبور ممکن است سیاره زاویه متفاوتی به خود بگیرد. علاوه بر آن، شبیه سازی ها نشان می دهد که یک ستاره می تواند حلقۀ سیاره را به سمت خود کشیده و به این طرف و آن طرف هدایت کند که خود باعث می شود گسیل غیرمعمول نور ستاره بیشتر شود. محققان در مقالۀ خود اظهار داشتند: «ما دریافتیم که ساختارهای حلقه ای مذکور، حتی در زمان هایی غیر از کسوف، متحمل تغییرات کوتاه مدتی در شکل و زاویۀ خود می شوند که ما آنها را به شکل تغییرات وسیع در نحوۀ عبور سیاره مشاهده می کنیم.»
با این حال، این مشاهدات برخی افراد را قانع نمی کند. کیوان استاسون دانشمند دانشگاه وندربیلت گفت: «ما هنوز راه زیادی تا کشف الگوی تار شدن نور یا پدیده تاری مقطعی داریم.» سوسرکویا نیز در این باره گفت: «هدف این پروژه این است که به مردم نشان دهیم مکانیزم هایی وجود دارند که می توانند نحوه خمیدگی نور را تغییر دهند.»
او اضافه کرد: «این تغییرات می توانند به دلیل دینامیک یا نحوه حرکت قمرها و یا حلقه ها به وجود بیایند. این تغییرات دوباره در بازۀ زمانی کوتاهی اتفاق خواهند افتاد و ما تا دو یا سه سال آینده شاهد آنها خواهیم بود.» او اذعان داشت توضیح ارائه شده توسط گروه تحقیقاتی تنها توضیح ممکن برای این مسئله نیست و تیم تحقیقاتی همچنان به یافتن توضیحی مطابق با داده های بدست آمده از ستارۀ تبی ادامه خواهد داد.
محققان این پژوهش در این باره اظهار داشتند: «ما به منظور یافتن توضیحی برای سیگنال های غیرمعمول و غیرمنتظره از سیارات حلقه ای و حلقۀ آنها، اقدام به مطالعه دینامیک یک حلقه فراخورشیدی کردیم.» اولین بار تیمی از اخترشناسان به رهبری تابتا بویاجیان از دانشگاه یل آمریکا در سال ۲۰۱۵ میلادی متوجه رفتار غیرمعمول ستاره ایبا نام KIC 8462852 شدند. این ستاره چرخه ای غیرعادی نشان دارد که از شدت نورش کاسته می شود و سپس به روشنایی قبلی اش باز می گردد. به طور معمول، هر زمان که سیاره ای از مقابل یک ستاره عبور می کند، نور این ستاره به چشم رصدکنندگان زمینی کاهش پیدا می کند که به این پدیده “عبور یا گذر” می گویند.
اما این تمام داستان برای ستاره فوق، یا همان ستاره تبی(Tabby) نیست. سیلی از فرضیه ها در این مورد سرازیر شد؛ از دنباله دارهای آزاد تا وجود یک ابرسازۀ غول پیکر به دور ستاره که احتمالا به دست بیگانگان ساخته شده است. بتازگی سوسرکویا به کمک همکارانش فرضیه خود را با شبیه سازی نحوه عبور نور در زمان کسوفی نزدیک(با فاصله ای به اندازه یک دهم فاصلۀ زمین تا خورشید) به وسیله یک سیارۀ حلقه دار آزمایش کردند و معتقدند چنین حالتی می تواند برای این ستارۀ عجیب هم رخ کرد که نورش از دید ناظر زمینی گاهی کم و زیاد می شود.
سیارات حلقوی در زمان عبور از مقابل ستاره خود، تغییراتی غیرمعمول در نور ستاره ایجاد می کنند. به این شکل که وقتی حلقه سیاره در مقابل ستاره قرار می گیرد مقداری کاهش در نور دریافتی مشاهده می شود و این روند زمانی که خود سیاره در مقابل ستاره قرار می گیرد تشدید می شود و سرانجام حلقه سیاره بار دیگر در مقابل ستاره قرار می گیرد.
این نوع عبور از مقابل ستاره الگوی خاصی ندارد زیرا در هر عبور ممکن است سیاره زاویه متفاوتی به خود بگیرد. علاوه بر آن، شبیه سازی ها نشان می دهد که یک ستاره می تواند حلقۀ سیاره را به سمت خود کشیده و به این طرف و آن طرف هدایت کند که خود باعث می شود گسیل غیرمعمول نور ستاره بیشتر شود. محققان در مقالۀ خود اظهار داشتند: «ما دریافتیم که ساختارهای حلقه ای مذکور، حتی در زمان هایی غیر از کسوف، متحمل تغییرات کوتاه مدتی در شکل و زاویۀ خود می شوند که ما آنها را به شکل تغییرات وسیع در نحوۀ عبور سیاره مشاهده می کنیم.»
با این حال، این مشاهدات برخی افراد را قانع نمی کند. کیوان استاسون دانشمند دانشگاه وندربیلت گفت: «ما هنوز راه زیادی تا کشف الگوی تار شدن نور یا پدیده تاری مقطعی داریم.» سوسرکویا نیز در این باره گفت: «هدف این پروژه این است که به مردم نشان دهیم مکانیزم هایی وجود دارند که می توانند نحوه خمیدگی نور را تغییر دهند.»
او اضافه کرد: «این تغییرات می توانند به دلیل دینامیک یا نحوه حرکت قمرها و یا حلقه ها به وجود بیایند. این تغییرات دوباره در بازۀ زمانی کوتاهی اتفاق خواهند افتاد و ما تا دو یا سه سال آینده شاهد آنها خواهیم بود.» او اذعان داشت توضیح ارائه شده توسط گروه تحقیقاتی تنها توضیح ممکن برای این مسئله نیست و تیم تحقیقاتی همچنان به یافتن توضیحی مطابق با داده های بدست آمده از ستارۀ تبی ادامه خواهد داد.
