*فریال*
کاربر نگاه دانلود
از ورود اینترنت به کشور توسط پزوهشگاه دانشهای بنیادی ایران، قریب به 25 سال میگذرد و اکنون، ایران دارای 25 میلیون کاربر اینترنت و صدها هزار پرتال و وبلاگ در فضای مجازی میباشد. دهها اپراتور ارائه دهنده خدمات اینترنتی پر سرعت و چند اپراتور دولتی و خصوصی موبایل در کشور فعالیت دارند که سبب شده است تا ضریب نفوذ اینترنت در ایران، نسبت به دهه قبل، رشد چشمگیری را تجربه کند. رشدی که در مقایسه با کشورهای خاورمیانه، بی نظیر است.
به گزارش برترین ها، در خبرها آمده بود که بیش از 10 میلیون نفر از اعضای جامعه اطلاعاتی کشور، مشترک شبکههای اجتماعی و نرم افزارهای ارتباطی مبتنی بر گوشیهای هوشمند میباشند. یعنی حداقل نیمی از کاربران اینترنت در ایران، عضو شبکههای اجتماعی بین المللی هستند و از نرم افزارهایی چون وایبر و تلگرام و لاین و اسکایپ و تانگو، برای ارتباط استفاده میکنند. فشار به وزارت ارتباطت مبنی بر مراقبت از عدم کند شدن و تعلل در ارائه سرویسهای پر مخاطب مانند اینستاگرام و وایبر و تلگرام، به یک مساله دولتی تبدیل شده است که معاون وزیر ارتباطات را برای حل مشکلات کندی این سرویسها، اخیراً مجبور کرد تا به مدیر تلگرام نامه بزند.
تکذیبهای متعدد وزیر ارتباط مبنی بر عدم دخالت این وزارتخانه در کند شدن سرویس، خود نشان دهنده اهمیت این موضوع برای جامعه جوان کاربران ایرانی وب دارد. بیش از 10 میلیون ایرانی، از دبستان تا دانشگاه و مراکز حوزه علمیه در سراسر کشور، مشغول به تحصیل هستند که تقریب اکثریت آنها، از نرم افزارهای تعاملی امروزه و شبکههای اجتماعی داخلی مانند کلوب و بین المللی مانند فیسبوک و اینستاگرام و توییتر استفاده میکنند.
در واقع، اکثریت جامعه علمی و دانش آموز و دانشجوی کشور، از ظرفیتهای امروز فناوری اطلاعات و ارتباطات در زندگی روزمره خود استفاده میکنند و سبک زندگی دیجیتالی آنان، با سبک زندگی سنتی آن ها عجین شده است. آن چه بیش از همه خودنمایی میکند، نقش دولت در آموزش این قشر جوان کشو راست که نیازهای مختلفی را طلب میکنند. اکنون، بازیهای رایانه ای نیز در شور، صاحب مرکز و انجمن رسمی و قانونی است و بنیاد ملی بازیهای رایانه ای در این امر فعالیت دارد. این جدا از دهها مرکز و شورایی است که مانند شورای عالی فضای مجازی و مراکز مربوط به پدافند سایبری، در عرصه فناوری اطلاعات فعالیت دارند.
با وجود این همه مراکز تخصصی و دولتی و وجود نهادهای مرتبط با این حوزه در کشور، هنوز بحث آموزش اینترنت و مسائل مرتبط با ان، از حملات سایبری گرفته تا آموزش سیستم عامل و استفاده از شبکههای اجتماعی و مسائل مربوطه، در نظام آموزشی رسمی کشور در آموزش و پرورش و آموزش عالی، جایگاه مطلوبی ندارد. اگر چه در سندهای بالادستی مربوط به سند تحول آموزش و پرورش و هم چنین سندهای توسعه وزارت آموزش عالی، به گسترش فضای علمی بر اساس ظرفیتهای روز افزون فناوری اطلاعات و ارتباطات، تاکید شده است، اما هنوز در متون و کتب درسی دبستان تا دانشگاه، شاهد مطالب آموزشی در این عرصه در کتاب دانش اموزان و دانشجویان نیستیم.
وقتی به کلاسهای آموزش خصوصی و آموزشگاههای رایانه در سراسر کشور مراجعه میکنید، با انبوهی از متقاضیانی رو به رو میشوید که با سنین بین 15 تا 40 سال، مشتاقانه برای فراگیری علوم رایانه و حوزههای مربوط به ان از اینترنت گرفته تا فتوشاپ و طراحی و شبکه و سایت، به این مراکز مراجعه میکنند. سؤال اینجاست که وقتی یک فرد سی ساله در کشور، برای یادگیری اصول جست وجو در اینترنت و فعالیت در شبکههای اجتماعی، به کلاسهای خصوصی بیرون مراجعه میکند، چرا کتب آموزشی درسی از دبستان تا دانشگاه، بنا به مقتضیات سنی و نیاز علمی مخاطبان، به موضوع آموزش اینترنت نمیپردازد.
چرا وزارت آموزش و پرورش با این همه پتانسیلی که در کشور وجود دارد و علاقه مخاطبانش، آموزش اینترنت، استفاده از شبکههای اجتماعی، آموزش تهدیدها و فرصتها در فضای وب و مسائل ضروری مرتبط را در متون درسی نمیگنجاند؟ و یا چرا درس جدیدی به نام آشنایی با فضای مجازی، به عنوان یک درس مجزا مانند زبان و ریاضی و شیمی، در برنامه آموزشی رسمی کشور، جایگاهی ندارد؟ آیا مگر غیر از این است که اکنون میلیونها دانش آموز و دانشجوی کشور، از پنجم دبستان تا سال آخر دکترای پزشکی، کاربر جامعه اطلاعاتی ایران هستند؟ آیا این قشر، فقط به فرمولهای فیزیک و شیمی و ریاضیات نیاز دارند در زندگی خود؟
به نظر میرسد، وزارت آموزش و پرورش که بزرگترین وزارت خانه ایران هست و از نگاهی، مهمترین وزارت خانه کشور را تشکیل میدهد، باید به مقوله آموزش سبک زندگی دیجیتالی به کودکان و نوجوانان ایرانی در مدارس، بیش تر تلاش کند. دبستانیها تا دبیرستانیهای امروز ما، نیازمند آموزش مسائل مجازی هستند تا درک درست و حرفه ای نسبت به تهدیدها و فرصتهای موجود در این فضای دیجیتالی داشته باشند.
وقتی کودکان 10 ساله و نوجوانان 14 ساله، دارای صفحه در اینستاگرام و فیسبوک هستند، از مدرسه انتظار میرود که در کتابهای درسی این افراد، محتوای آموزشی کاربردی مصور ارائه کند تا مخاطبان، در محیط آموزشی مدرسه و با استفاده از کارشناسان مجرب آموزش و پرورشی و یا غیر از آموزش و پرورش، به دریافت اطلاعات روز و مهم اقدام کنند.
اگر میخواهیم میزان آسیب پذیری نسل نوجوان و جوان کشور در برابر فضای مجازی بزرگ و در حال رشد امروز دنیا، کاهش یابد و هزینههای کم تر برای مقابله با تهدیدها و آسیبهای احتمالی پرداخت کنیم، باید امر آموزش صحیح و مداوم مخاطبان آموزش و پرورش که لشکری 10 میلیونی را تشکیل میدهند، در دستور کار این وزارتخانه محترم باشد. همه نهادها باید به این وزارتخانه کمک کنند. از بنیاد ملی بازهای رایانهای تا شورای عالی فضای مجازی و شورای عالی فناوری اطلاعات کشور. همه و همه باید بسیج علمی ایجاد کنند تا آموزش و پرورش در زمینه آموزش مخاطبانش درباره سبک زندگی دیجیتالی، موفق و کوشا باشد.
از شورای تألیف کتب درسی وزارت آموزش و پرورش نیز انتظار میرود، تا هر چه سریع تر، بستر لازم برای تعریف و تألیف کتبی مجزا در حوزه سبک زندگی دیجیتالی یا آموزش اینترنت و فضای مجازی را در دستور کار قرار داده یا حداقل در فاز نخست، متون درسی مرتبط با این موضوعات را کتب درسی دانش اموزان مقاطع مختلف تحصیلی ارائه کند. اگر میخواهیم کارآفرینی دیجیتالی در کشور رونق یابد و میزان تهدیدات کاربران و جرائم اینترنتی کاهش یابد، باید به آموزش و پرورش توجه کرد و منابع لازم را به صورت مادی و معنوی در حوزه آی تی در اختیاران قرارداد.
به امید آنکه، دولت تدبیر و امید، نخستین تلاشها را برای ارائه محتوای آموزشی در عرصه فضای مجازی در کتب درسی وزارت آموزش و پرورش در دستور کار قرار دهد و دانش اموزان ایرانی نیز، مسائل فضای مجازی را در مدارس در قالب سیستم آموزشی رسمی کشور، یاد گرفته و امتحان دهند. طبق قول وزیر ارتباطات، تا پایان سال 94، باید 90 درصد کل مدارس کشور به اینترنت متصل شوند. موضوعی که حصول به آن؛ تا 8 ماه دیگر معلوم میشود و امیدواریم زمینه آموزش اینترنت در کتبهای درسی نیز فراهم شود.
به گزارش برترین ها، در خبرها آمده بود که بیش از 10 میلیون نفر از اعضای جامعه اطلاعاتی کشور، مشترک شبکههای اجتماعی و نرم افزارهای ارتباطی مبتنی بر گوشیهای هوشمند میباشند. یعنی حداقل نیمی از کاربران اینترنت در ایران، عضو شبکههای اجتماعی بین المللی هستند و از نرم افزارهایی چون وایبر و تلگرام و لاین و اسکایپ و تانگو، برای ارتباط استفاده میکنند. فشار به وزارت ارتباطت مبنی بر مراقبت از عدم کند شدن و تعلل در ارائه سرویسهای پر مخاطب مانند اینستاگرام و وایبر و تلگرام، به یک مساله دولتی تبدیل شده است که معاون وزیر ارتباطات را برای حل مشکلات کندی این سرویسها، اخیراً مجبور کرد تا به مدیر تلگرام نامه بزند.
تکذیبهای متعدد وزیر ارتباط مبنی بر عدم دخالت این وزارتخانه در کند شدن سرویس، خود نشان دهنده اهمیت این موضوع برای جامعه جوان کاربران ایرانی وب دارد. بیش از 10 میلیون ایرانی، از دبستان تا دانشگاه و مراکز حوزه علمیه در سراسر کشور، مشغول به تحصیل هستند که تقریب اکثریت آنها، از نرم افزارهای تعاملی امروزه و شبکههای اجتماعی داخلی مانند کلوب و بین المللی مانند فیسبوک و اینستاگرام و توییتر استفاده میکنند.
در واقع، اکثریت جامعه علمی و دانش آموز و دانشجوی کشور، از ظرفیتهای امروز فناوری اطلاعات و ارتباطات در زندگی روزمره خود استفاده میکنند و سبک زندگی دیجیتالی آنان، با سبک زندگی سنتی آن ها عجین شده است. آن چه بیش از همه خودنمایی میکند، نقش دولت در آموزش این قشر جوان کشو راست که نیازهای مختلفی را طلب میکنند. اکنون، بازیهای رایانه ای نیز در شور، صاحب مرکز و انجمن رسمی و قانونی است و بنیاد ملی بازیهای رایانه ای در این امر فعالیت دارد. این جدا از دهها مرکز و شورایی است که مانند شورای عالی فضای مجازی و مراکز مربوط به پدافند سایبری، در عرصه فناوری اطلاعات فعالیت دارند.
با وجود این همه مراکز تخصصی و دولتی و وجود نهادهای مرتبط با این حوزه در کشور، هنوز بحث آموزش اینترنت و مسائل مرتبط با ان، از حملات سایبری گرفته تا آموزش سیستم عامل و استفاده از شبکههای اجتماعی و مسائل مربوطه، در نظام آموزشی رسمی کشور در آموزش و پرورش و آموزش عالی، جایگاه مطلوبی ندارد. اگر چه در سندهای بالادستی مربوط به سند تحول آموزش و پرورش و هم چنین سندهای توسعه وزارت آموزش عالی، به گسترش فضای علمی بر اساس ظرفیتهای روز افزون فناوری اطلاعات و ارتباطات، تاکید شده است، اما هنوز در متون و کتب درسی دبستان تا دانشگاه، شاهد مطالب آموزشی در این عرصه در کتاب دانش اموزان و دانشجویان نیستیم.
وقتی به کلاسهای آموزش خصوصی و آموزشگاههای رایانه در سراسر کشور مراجعه میکنید، با انبوهی از متقاضیانی رو به رو میشوید که با سنین بین 15 تا 40 سال، مشتاقانه برای فراگیری علوم رایانه و حوزههای مربوط به ان از اینترنت گرفته تا فتوشاپ و طراحی و شبکه و سایت، به این مراکز مراجعه میکنند. سؤال اینجاست که وقتی یک فرد سی ساله در کشور، برای یادگیری اصول جست وجو در اینترنت و فعالیت در شبکههای اجتماعی، به کلاسهای خصوصی بیرون مراجعه میکند، چرا کتب آموزشی درسی از دبستان تا دانشگاه، بنا به مقتضیات سنی و نیاز علمی مخاطبان، به موضوع آموزش اینترنت نمیپردازد.
چرا وزارت آموزش و پرورش با این همه پتانسیلی که در کشور وجود دارد و علاقه مخاطبانش، آموزش اینترنت، استفاده از شبکههای اجتماعی، آموزش تهدیدها و فرصتها در فضای وب و مسائل ضروری مرتبط را در متون درسی نمیگنجاند؟ و یا چرا درس جدیدی به نام آشنایی با فضای مجازی، به عنوان یک درس مجزا مانند زبان و ریاضی و شیمی، در برنامه آموزشی رسمی کشور، جایگاهی ندارد؟ آیا مگر غیر از این است که اکنون میلیونها دانش آموز و دانشجوی کشور، از پنجم دبستان تا سال آخر دکترای پزشکی، کاربر جامعه اطلاعاتی ایران هستند؟ آیا این قشر، فقط به فرمولهای فیزیک و شیمی و ریاضیات نیاز دارند در زندگی خود؟
به نظر میرسد، وزارت آموزش و پرورش که بزرگترین وزارت خانه ایران هست و از نگاهی، مهمترین وزارت خانه کشور را تشکیل میدهد، باید به مقوله آموزش سبک زندگی دیجیتالی به کودکان و نوجوانان ایرانی در مدارس، بیش تر تلاش کند. دبستانیها تا دبیرستانیهای امروز ما، نیازمند آموزش مسائل مجازی هستند تا درک درست و حرفه ای نسبت به تهدیدها و فرصتهای موجود در این فضای دیجیتالی داشته باشند.
وقتی کودکان 10 ساله و نوجوانان 14 ساله، دارای صفحه در اینستاگرام و فیسبوک هستند، از مدرسه انتظار میرود که در کتابهای درسی این افراد، محتوای آموزشی کاربردی مصور ارائه کند تا مخاطبان، در محیط آموزشی مدرسه و با استفاده از کارشناسان مجرب آموزش و پرورشی و یا غیر از آموزش و پرورش، به دریافت اطلاعات روز و مهم اقدام کنند.
اگر میخواهیم میزان آسیب پذیری نسل نوجوان و جوان کشور در برابر فضای مجازی بزرگ و در حال رشد امروز دنیا، کاهش یابد و هزینههای کم تر برای مقابله با تهدیدها و آسیبهای احتمالی پرداخت کنیم، باید امر آموزش صحیح و مداوم مخاطبان آموزش و پرورش که لشکری 10 میلیونی را تشکیل میدهند، در دستور کار این وزارتخانه محترم باشد. همه نهادها باید به این وزارتخانه کمک کنند. از بنیاد ملی بازهای رایانهای تا شورای عالی فضای مجازی و شورای عالی فناوری اطلاعات کشور. همه و همه باید بسیج علمی ایجاد کنند تا آموزش و پرورش در زمینه آموزش مخاطبانش درباره سبک زندگی دیجیتالی، موفق و کوشا باشد.
از شورای تألیف کتب درسی وزارت آموزش و پرورش نیز انتظار میرود، تا هر چه سریع تر، بستر لازم برای تعریف و تألیف کتبی مجزا در حوزه سبک زندگی دیجیتالی یا آموزش اینترنت و فضای مجازی را در دستور کار قرار داده یا حداقل در فاز نخست، متون درسی مرتبط با این موضوعات را کتب درسی دانش اموزان مقاطع مختلف تحصیلی ارائه کند. اگر میخواهیم کارآفرینی دیجیتالی در کشور رونق یابد و میزان تهدیدات کاربران و جرائم اینترنتی کاهش یابد، باید به آموزش و پرورش توجه کرد و منابع لازم را به صورت مادی و معنوی در حوزه آی تی در اختیاران قرارداد.
به امید آنکه، دولت تدبیر و امید، نخستین تلاشها را برای ارائه محتوای آموزشی در عرصه فضای مجازی در کتب درسی وزارت آموزش و پرورش در دستور کار قرار دهد و دانش اموزان ایرانی نیز، مسائل فضای مجازی را در مدارس در قالب سیستم آموزشی رسمی کشور، یاد گرفته و امتحان دهند. طبق قول وزیر ارتباطات، تا پایان سال 94، باید 90 درصد کل مدارس کشور به اینترنت متصل شوند. موضوعی که حصول به آن؛ تا 8 ماه دیگر معلوم میشود و امیدواریم زمینه آموزش اینترنت در کتبهای درسی نیز فراهم شود.
