نور یک ابزار عالی برای ارتباط با سیستم های بیولوژیک است، ولی هنگام استفاده از آن یک مشکل اساسی وجود دارد؛ نور هنگام برخورد با بافت های بدن و عبور از آن پراکنده می شود که ایمپلنت ژله مانند این مشکل را حل کرده است و باعث تمرکز نور می شود.
محققان برای کنترل دیابت، ایمپلنت را به داخل بدن موش وارد و با استفاده از یک کابل اپتیکی، نور را به بدن موش هدایت کردند.نور باعث تحـریـ*ک سلول های ژل می شود.زمانی که سلول های تحـریـ*ک می شوند، ترکیباتی تولید می کنند که این ترکیبات باعث ترشح انسولین و تثبیت قند خون می شود.
قدم بعدی برای توسعه این طرح، افزودن یک میکرو «LED» و یک گیرنده بی سیم به ایمپلنت ژله ای است.
محققان بر این باروند که می توان از این روش برای درمان و نظارت انواع مسمومیت در بدن استفاده کرد.
کاربردهای بالینی و بیولوژیکی بسیاری برای این ایمپلنت درنظر گرفته شده است.
این روش در موش های آزمایشگاهی مبتلا به دیابت مورد استفاده قرار گرفته و نتیجه آن کاملا رضایتبخش است.(ایرنا)