T@NIN
کاربر ارزشمند تالار معماری
- عضویت
- 2016/08/01
- ارسالی ها
- 2,366
- امتیاز واکنش
- 7,269
- امتیاز
- 606
در 18 کیلومتری غرب وارنا در مسیری به سمت پایتخت بلغارستان ، صوفیا ، یک جاذبه طبیعی اعجاب انگیزی می بینید که به آن Pobiti Kamani یا جنگل سنگی (Stone Forest ) گفته می شود. در نگاه اول اینطور به نظر می رسد که اینها باقیمانده های یک معبد تاریخی باشند ، اما این ستون های سنگی همه به صورت طبیعی ایجاد شده اند.
سکوهای سنگی در گروههای کوچکی در یک فضای 8 کیلومتری در کمربندی سواحل دریای سیاه پخش شده اند. ارتفاع آنها بین 5 الی 7 متر است و ضخامتشان نیز از 30 سانتی متر تا 3 متر متغیر است. نکته جالبی که درباره این ستون ها وجود دارد اینست که بیشتر آنها خالی هستند یا داخلشان از شن پر شده است. این ستون های سنگی پایه های مستحکمی ندارند یا به تخته سنگی متصل نیستند، آنها طوری در شن های منطقه فرو رفته اند به طوری که به نظر می رسد کسی آنها را با چکش به داخل زمین کوبیده است.
این سنگ ها قدمتی باستانی دارند اما اولین بار توسط گروهی از محققان در سال 1828 به ثبت رسیدند. از آن زمان دهها تئوری برای توضیح شکل گیری این ستون های سنگی ارائه شده است. یکی از محتمل ترین توضیحات را دو محقق بلغاری به نام پیتر و استفان بونچف ارائه داده اند ، آنها معتقدند که این ستون ها به 50 میلیون سال قبل باز می گردند زمانیکه بخش عظیمی از اروپای شرقی را اقیانس ها پوشانده بودند. رسوبات به لایه های زیرین سطح دریا نفوذ کرده و به مرور زمان تبدیل به سنگ آهک شدند.سالها بعد گازهای متان شروع به تراوش از بستر دریا کرده اند و فشاری که این گازها از میان این لایه های آهکی ایجاد کرده اند منجر به بوجود آمدن ساختارهایی لوله ای شکل شدند که میلیون ها سال بعد و زمانی که سطح آب دریا پایین آمده و به مرور زمان منطقه خشک شد ، این لایه های آهکی به ستون های بلندی در زمین تبدیل شده اند که امروزه با نام جنگل سنگی می شناسیم. هر چند این تئوری نیز هنوز همه چیز را توضیح نمی دهد اما در حال حاضر بهترین توضیح شکل گیری این ستون های سنگیست.
این جاذبه طبیعی و باورنکردنی در اواخر سالهای 1930 به یک منطقه برای بازدید عموم تبدیل شد و هرچند در سال 2011 کاندید ثبت شدن در میراث جهانی یونسکو بود اما هنوز به ثبت جهانی نرسیده است.
سکوهای سنگی در گروههای کوچکی در یک فضای 8 کیلومتری در کمربندی سواحل دریای سیاه پخش شده اند. ارتفاع آنها بین 5 الی 7 متر است و ضخامتشان نیز از 30 سانتی متر تا 3 متر متغیر است. نکته جالبی که درباره این ستون ها وجود دارد اینست که بیشتر آنها خالی هستند یا داخلشان از شن پر شده است. این ستون های سنگی پایه های مستحکمی ندارند یا به تخته سنگی متصل نیستند، آنها طوری در شن های منطقه فرو رفته اند به طوری که به نظر می رسد کسی آنها را با چکش به داخل زمین کوبیده است.
این سنگ ها قدمتی باستانی دارند اما اولین بار توسط گروهی از محققان در سال 1828 به ثبت رسیدند. از آن زمان دهها تئوری برای توضیح شکل گیری این ستون های سنگی ارائه شده است. یکی از محتمل ترین توضیحات را دو محقق بلغاری به نام پیتر و استفان بونچف ارائه داده اند ، آنها معتقدند که این ستون ها به 50 میلیون سال قبل باز می گردند زمانیکه بخش عظیمی از اروپای شرقی را اقیانس ها پوشانده بودند. رسوبات به لایه های زیرین سطح دریا نفوذ کرده و به مرور زمان تبدیل به سنگ آهک شدند.سالها بعد گازهای متان شروع به تراوش از بستر دریا کرده اند و فشاری که این گازها از میان این لایه های آهکی ایجاد کرده اند منجر به بوجود آمدن ساختارهایی لوله ای شکل شدند که میلیون ها سال بعد و زمانی که سطح آب دریا پایین آمده و به مرور زمان منطقه خشک شد ، این لایه های آهکی به ستون های بلندی در زمین تبدیل شده اند که امروزه با نام جنگل سنگی می شناسیم. هر چند این تئوری نیز هنوز همه چیز را توضیح نمی دهد اما در حال حاضر بهترین توضیح شکل گیری این ستون های سنگیست.
این جاذبه طبیعی و باورنکردنی در اواخر سالهای 1930 به یک منطقه برای بازدید عموم تبدیل شد و هرچند در سال 2011 کاندید ثبت شدن در میراث جهانی یونسکو بود اما هنوز به ثبت جهانی نرسیده است.
