DENIRA
کاربر نگاه دانلود
جیغ زدن در کودکان یکی از موارد بدرفتاری در کودکان می باشد که سن و سال خاصی نداشته و می تواند در سنین مختلف کودکی در فرد وجود داشته باشد و وابسته به جنسیت هم نیست گرچه شیوع آن در میان کودکان دختر بیشتر است. جیغ زدن کودکان در سنین مختلف معانی متفاوتی در بر دارد که دانستن آن ها می تواند به پدر و مادر ها کمک نموده تا بهتر مشکلات کودک را فهمیده و بتوانند ارتباط مناسب تری با او برقرار نمایند. اگر کودک در سنین نوزادی جیغ می زند در واقع راهی برای ارتباط با مادر برقرار کرده و می خواهد به او بفهماند که به شیر احتیاج دارد و نیاز است تا مادر به او شیر دهد و او ر در اغوش بگیرد. بعد از سن ۴ الی ۵ ماهگی جیغ زدن در کودکان نشانه ای از کثیف بودن پوشک، گرسنه بودن و یا درد در نقاطی از بدن است که در واقع این جیغ زدن ها در این سنین با گریه همراه است. از سن ۱۵ ماهگی به بعد کودکان جیغ می زنند تا به خواسته ای که شاید والدین آن را براورده نکرده و در مقابل آن پافشاری کرده اند دست یابند و در این سنین جیغ کودکان به معنای درد یا گرسنگی نیست و در اطلاح نیز به آن قشقرق به پا کردن کودک برای دستیابی به خواسته اش گویند که معمولا تا سنین ۳ سالگی ادامه خواهد یافت.
در حدود سن ۲ الی ۳ سالگی که سن استقلال طلبی در کودکان است کودک خیال می کند که باید تمامی توجه دنیا به او باشد لذا جیغ زدن کودکان در این بازه سنی نشان از راهی برای جلب توجه پدر و مادر است که نیاز است تا پدر و مادر در مقابل این گونه جیغ ها هیچ واکنشی نشان نداده و بی اعتنایی کنند چرا که اگر کودک بفهمد که با این کار می تواند توجه دیگران را جلب نماید این رفتار در او نهادینه شده و هر پدر و مادری می توانند از این گونه رفتارهای کودک به ستوه آمده و به قولی ذله شوند لذا باید به این گونه جیغ ها بی توجهی کرد. کلا نمی توان جیغ زدن در کودکان را به وجود اختلال یا بیماری در آن ها نسبت داد و باید گفت که جیغ زدن در بین سنین ۱۵ ماهگی تا ۳ سالگی نوعی قشقرق یا جلب توجه بوده و در بین سنین ۳ تا ۵ سالگی جیغ زدن در کودکان رفته رفته کمتر و کمتر خواهد شد. واکنش مادر و یا پدر در سنین مختلف باید به جیغ زدن متفاوت باشد.
مثلا اگر کودک نوزاد بوده و شیر خوار است جیغ زدن او باید معنای گرسنگی بدهد پس مادر باید او را در اغوش بگیرد و به او شیر بدهد چرا که نوزاد خواهان امنیت است. اما از سن یک سالگی به بعد پاسخ به جیغ زدن در کودکان باید با تاخیر صورت گیرد چرا که ممکن است کودک به دنبال خواسته اش باشد و اگر به خواسته او نه می گویید بعد از جیغ و فریاد کشیدن نیز باید به او نه بگویید چون اگر نظر خود را تغییر دهید کودک می فهمد که جیغ زدن راهی برای رسیدن به خواسته اش است و همیشه آن را انجام خواهد داد. نیاز است تا والدین در زمینه واکنش به جیغ زدن در کودک هماهنگ بوده و رفتار یکسانی از خود نشان دهند چرا که اگر رفتار متفاوتی از خود نشان دهند کودک آن ها را تشخیص داده و بعد دوباره کنترل کودک سخت تر و سخت تر خواهد شد. این که والدین بتوانند در هنگام جیغ زدن در کودکان حواس آن ها را پرت کنند راه خوبی برای کاهش جیغ در کودک است اما برخی کودکان در اصطلاح سخت بوده و انعطاف پذیر نیستند و نیاز است تا والدین در این زمینه مانند هم و هماهنگ رفتار نمایند.
از سن دو سالگی به بعد برخی از جیغ های کودکان نشان از لجبازی در ان ها دارد که البته این مهارت والدین است که تشخیص دهند کدام جیغ ها را باید نادیده بگیرند و به کدام ها واکنش نشان دهند چون که اگر تمام جیغ زدن ها را هم نادیده بگیرید ممکن است کودک لجبازتر شود پس برخی از جیغ زدن ها را به انتخاب و تشخیص خودتان پاسخ مناسب دهید و بیشتر آن ها که حس می کنید برای لجبازی و در پی خواسته ای نامناسب است را بی اعتنا باشید. نکته بسیار مهم این است که هرگز در مقابل جیغ زدن در کودکان شما نباید داد و فریاد به راه بیندازید چون برخی والدین خیال می کنند که با این کار کودک ترسیده و ارام می شود که این تصور نادرستی است.
در حدود سن ۲ الی ۳ سالگی که سن استقلال طلبی در کودکان است کودک خیال می کند که باید تمامی توجه دنیا به او باشد لذا جیغ زدن کودکان در این بازه سنی نشان از راهی برای جلب توجه پدر و مادر است که نیاز است تا پدر و مادر در مقابل این گونه جیغ ها هیچ واکنشی نشان نداده و بی اعتنایی کنند چرا که اگر کودک بفهمد که با این کار می تواند توجه دیگران را جلب نماید این رفتار در او نهادینه شده و هر پدر و مادری می توانند از این گونه رفتارهای کودک به ستوه آمده و به قولی ذله شوند لذا باید به این گونه جیغ ها بی توجهی کرد. کلا نمی توان جیغ زدن در کودکان را به وجود اختلال یا بیماری در آن ها نسبت داد و باید گفت که جیغ زدن در بین سنین ۱۵ ماهگی تا ۳ سالگی نوعی قشقرق یا جلب توجه بوده و در بین سنین ۳ تا ۵ سالگی جیغ زدن در کودکان رفته رفته کمتر و کمتر خواهد شد. واکنش مادر و یا پدر در سنین مختلف باید به جیغ زدن متفاوت باشد.
مثلا اگر کودک نوزاد بوده و شیر خوار است جیغ زدن او باید معنای گرسنگی بدهد پس مادر باید او را در اغوش بگیرد و به او شیر بدهد چرا که نوزاد خواهان امنیت است. اما از سن یک سالگی به بعد پاسخ به جیغ زدن در کودکان باید با تاخیر صورت گیرد چرا که ممکن است کودک به دنبال خواسته اش باشد و اگر به خواسته او نه می گویید بعد از جیغ و فریاد کشیدن نیز باید به او نه بگویید چون اگر نظر خود را تغییر دهید کودک می فهمد که جیغ زدن راهی برای رسیدن به خواسته اش است و همیشه آن را انجام خواهد داد. نیاز است تا والدین در زمینه واکنش به جیغ زدن در کودک هماهنگ بوده و رفتار یکسانی از خود نشان دهند چرا که اگر رفتار متفاوتی از خود نشان دهند کودک آن ها را تشخیص داده و بعد دوباره کنترل کودک سخت تر و سخت تر خواهد شد. این که والدین بتوانند در هنگام جیغ زدن در کودکان حواس آن ها را پرت کنند راه خوبی برای کاهش جیغ در کودک است اما برخی کودکان در اصطلاح سخت بوده و انعطاف پذیر نیستند و نیاز است تا والدین در این زمینه مانند هم و هماهنگ رفتار نمایند.
از سن دو سالگی به بعد برخی از جیغ های کودکان نشان از لجبازی در ان ها دارد که البته این مهارت والدین است که تشخیص دهند کدام جیغ ها را باید نادیده بگیرند و به کدام ها واکنش نشان دهند چون که اگر تمام جیغ زدن ها را هم نادیده بگیرید ممکن است کودک لجبازتر شود پس برخی از جیغ زدن ها را به انتخاب و تشخیص خودتان پاسخ مناسب دهید و بیشتر آن ها که حس می کنید برای لجبازی و در پی خواسته ای نامناسب است را بی اعتنا باشید. نکته بسیار مهم این است که هرگز در مقابل جیغ زدن در کودکان شما نباید داد و فریاد به راه بیندازید چون برخی والدین خیال می کنند که با این کار کودک ترسیده و ارام می شود که این تصور نادرستی است.
