ghazal♥
کاربر نگاه دانلود
بدیهی است هیچ پدر و مادری به صورت عامدانه به فرزندان خود آموزش نمی‌دهد که مثلا فرهنگ تجاوزگری کار خوبی است. اما مطالعات نشان داده است بسیاری از والدین در زندگی روزمره، ناخواسته در گسترش فرهنگ تجاوزگری مشارکت می‌کنند.
۱- «اشکال نداره، اون پسره دیگه»!
این جمله از همان کودکی باعث القای این حس می‌شود که پسر بودن توجیهی کافی برای رفتارهای بد و غلط است. رفتارهایی مانند دعوا کردن، تخریب اسباب بازی دیگران، رفتارهای طلبکارانه و خشونت آمیز … اما واقعیت این است که پسرها هم کاملا قادر هستند احترام گذاشتن به اموال، به بدن و به حریم خصوصی افراد را یاد بگیرند.
ولی اگر پسران یاد بگیرند که بالاتر از قوانین و قواعد هستند و قادر به کنترل احساسات، خشم و هـ*ـوس های‌شان نیستند، این آموزش در ذهن آن ها در بزرگسالی هم باقی می ماند. برای همین نباید تعجب کرد چرا تا بدین حد آزار جنـ*ـسی، خواه به شکل تجـ*ـاوز و خواه به صورت لمس یا نگاه یا مزاحمت کلامی، شایع و رایج است. چون یاد گرفته اند که «اشکال نداره، اون پسره دیگه»!
۲- مجبور کردن پسرها به بوسیدن و بغـ*ـل کردن دیگران
همه ما دیده ایم که والدین خوش قلب و مهربان به فرزندان خود می‌گویند که کودک دیگری یا فرد بزرگسالی را در آغـ*ـوش بگیرند و ببوسند. اما والدین اغلب در نظر نمی‌گیرند که آیا واقعا کودک آن ها مایل است این کار را بکند؟ همین رفتار در ذهن بچه این پیام را جای می‌دهد که جلب رضایت و گرفتن اجازه برای بوسیدن و بوسیده شدن، برای نزدیک شدن به دیگران، برای لمس دیگران و برای ورود به حریم فیزیکی و خصوصی آن ها اصلا اهمیتی ندارد. مشابه این حالت هم وقتی است که بدون کسب اجازه از کودک، آن ها را در آغـ*ـوش بگیریم و ببوسیم، حتی اگر آن کودک این کار را دوست نداشته باشد.
به جای این کار می‌توان به جای این که موقع خداحافظی بگویید «مادربزرگ را بغـ*ـل کن»، از بچه بپرسید «آیا می‌خواهی او را بغـ*ـل کنی؟» این رویکرد به بچه شما می آموزد که خواسته و میل درونی کودک به عنوان یک انسان اهمیت دارد و شما به خواست و رضایت درونی او احترام می‌گذارید.
جلب رضایت دیگران و کسب اجازه برای نزدیک شدن به بدن آن ها اهمیت دارد.
۳- «مگه چکار کردی که او تو رو کتک زد؟»
این یکی از موارد دشوار به خصوص برای والدینی است که بیشتر از یک فرزند دارند. جر و بحث بین فرزندان که نهایتا منجر به درگیری فیزیکی می‌شود، اتفاق شایعی است اما:
این سوال که «چکار کردی که تو را کتک زد»، هم به کودک قربانی و هم به کودک پرخاشگر می آموزد که این فرد قربانی و کتک خورده است که دیگران را مجبور به رفتارهای غلط می کند. نمونه مشابه و بسیار رایج و فراگیر این نوع پرسش را می توان در این نوع سوال کردن دید که «آن شب چه لباسی پوشیده بودی که به تو تجـ*ـاوز شد؟» یا مثلا «چه رفتاری داشتی که در خیابان مزاحمت شدند؟».
به جای این سوال ها باید از هر دو کودک بخواهید تمام ماجرا را از آغاز تا پایان برای‌تان تعریف کنند. به این صورت قبل از تصمیم گیری و سرزنش کودک مقصر، احتمالا می‌توان دید بهتر و کامل تری نسبت به ماجرا داشت. سپس بدون آن که به تنبیه بدنی و یا خشونت کلامی دچار شوید، با کودک مقصر صحبت کنید.
ریشه این توجیهات که «عصبانی شدم و نفهمیدم چه شد» یا «خون جلوی چشمانم را گرفت» از همین جا و از همین آموزش‌های مهم و ساده در کودکی نشات می گیرد.
۴- او را زدم ، چون دوستش دارم !
مهم نیست فرزند شما دختر باشد یا پسر، ولی این عبارت که «ناراحت نباش، او تو را زد، چون دوستت دارد»، هیچ گاه نباید از دهان والدین خارج شود. این عبارت باعث تقویت این باور می شود که عشق مساوی است با رنج کشیدن، و یا این که اگر کسی را دوست داریم، پس اشکالی ندارد که باعث آسیب جسمی یا روحی اش بشویم.
این آموزش نه تنها در آینده منجر به بالاتر رفتن احتمال خشونت و زد و خوردهای زناشویی خواهد شد، بلکه به کودک یاد می‌دهد که رسیدن به آرزوها و امیال شخصی، مهم تر از احساسات و خواسته های طرف مقابل است، و این دقیقا همان اتفاقی است که در تجاوزگری رخ می‌دهد.
۱- «اشکال نداره، اون پسره دیگه»!
این جمله از همان کودکی باعث القای این حس می‌شود که پسر بودن توجیهی کافی برای رفتارهای بد و غلط است. رفتارهایی مانند دعوا کردن، تخریب اسباب بازی دیگران، رفتارهای طلبکارانه و خشونت آمیز … اما واقعیت این است که پسرها هم کاملا قادر هستند احترام گذاشتن به اموال، به بدن و به حریم خصوصی افراد را یاد بگیرند.
ولی اگر پسران یاد بگیرند که بالاتر از قوانین و قواعد هستند و قادر به کنترل احساسات، خشم و هـ*ـوس های‌شان نیستند، این آموزش در ذهن آن ها در بزرگسالی هم باقی می ماند. برای همین نباید تعجب کرد چرا تا بدین حد آزار جنـ*ـسی، خواه به شکل تجـ*ـاوز و خواه به صورت لمس یا نگاه یا مزاحمت کلامی، شایع و رایج است. چون یاد گرفته اند که «اشکال نداره، اون پسره دیگه»!
۲- مجبور کردن پسرها به بوسیدن و بغـ*ـل کردن دیگران
همه ما دیده ایم که والدین خوش قلب و مهربان به فرزندان خود می‌گویند که کودک دیگری یا فرد بزرگسالی را در آغـ*ـوش بگیرند و ببوسند. اما والدین اغلب در نظر نمی‌گیرند که آیا واقعا کودک آن ها مایل است این کار را بکند؟ همین رفتار در ذهن بچه این پیام را جای می‌دهد که جلب رضایت و گرفتن اجازه برای بوسیدن و بوسیده شدن، برای نزدیک شدن به دیگران، برای لمس دیگران و برای ورود به حریم فیزیکی و خصوصی آن ها اصلا اهمیتی ندارد. مشابه این حالت هم وقتی است که بدون کسب اجازه از کودک، آن ها را در آغـ*ـوش بگیریم و ببوسیم، حتی اگر آن کودک این کار را دوست نداشته باشد.
به جای این کار می‌توان به جای این که موقع خداحافظی بگویید «مادربزرگ را بغـ*ـل کن»، از بچه بپرسید «آیا می‌خواهی او را بغـ*ـل کنی؟» این رویکرد به بچه شما می آموزد که خواسته و میل درونی کودک به عنوان یک انسان اهمیت دارد و شما به خواست و رضایت درونی او احترام می‌گذارید.
جلب رضایت دیگران و کسب اجازه برای نزدیک شدن به بدن آن ها اهمیت دارد.
۳- «مگه چکار کردی که او تو رو کتک زد؟»
این یکی از موارد دشوار به خصوص برای والدینی است که بیشتر از یک فرزند دارند. جر و بحث بین فرزندان که نهایتا منجر به درگیری فیزیکی می‌شود، اتفاق شایعی است اما:
این سوال که «چکار کردی که تو را کتک زد»، هم به کودک قربانی و هم به کودک پرخاشگر می آموزد که این فرد قربانی و کتک خورده است که دیگران را مجبور به رفتارهای غلط می کند. نمونه مشابه و بسیار رایج و فراگیر این نوع پرسش را می توان در این نوع سوال کردن دید که «آن شب چه لباسی پوشیده بودی که به تو تجـ*ـاوز شد؟» یا مثلا «چه رفتاری داشتی که در خیابان مزاحمت شدند؟».
به جای این سوال ها باید از هر دو کودک بخواهید تمام ماجرا را از آغاز تا پایان برای‌تان تعریف کنند. به این صورت قبل از تصمیم گیری و سرزنش کودک مقصر، احتمالا می‌توان دید بهتر و کامل تری نسبت به ماجرا داشت. سپس بدون آن که به تنبیه بدنی و یا خشونت کلامی دچار شوید، با کودک مقصر صحبت کنید.
ریشه این توجیهات که «عصبانی شدم و نفهمیدم چه شد» یا «خون جلوی چشمانم را گرفت» از همین جا و از همین آموزش‌های مهم و ساده در کودکی نشات می گیرد.
۴- او را زدم ، چون دوستش دارم !
مهم نیست فرزند شما دختر باشد یا پسر، ولی این عبارت که «ناراحت نباش، او تو را زد، چون دوستت دارد»، هیچ گاه نباید از دهان والدین خارج شود. این عبارت باعث تقویت این باور می شود که عشق مساوی است با رنج کشیدن، و یا این که اگر کسی را دوست داریم، پس اشکالی ندارد که باعث آسیب جسمی یا روحی اش بشویم.
این آموزش نه تنها در آینده منجر به بالاتر رفتن احتمال خشونت و زد و خوردهای زناشویی خواهد شد، بلکه به کودک یاد می‌دهد که رسیدن به آرزوها و امیال شخصی، مهم تر از احساسات و خواسته های طرف مقابل است، و این دقیقا همان اتفاقی است که در تجاوزگری رخ می‌دهد.
