MILAD_A
کاربر نگاه دانلود
[h=1][/h]ارسال شده توسط: عرفان انبار ۳۱ اردیبهشت ۹۳ ساعت ۲۲:۲۰ ۰
«قصد داریم در این قرن، حیاتِ بیگانه را کشف کنیم». این جمله متعلق به ست شوستاک ،ستاره شناسِ ارشد موسسۀ تحقیقاتیِ جستجوی هوش فرا زمینی (SETI) می باشد که در سخنرانی کنوانسیون نوآوری کمیسیون اروپایی عنوان کرد.
همانند بسیاری از دانشمندانِ دیگر در جامعۀ علمی، برای دکتر شوستاک نیز این پرسش مطرح نیست که آیا حیاتِ بیگانگان را کشف می کنیم یا خیر، بلکه پرسش این است که چه زمانی این کار را انجام می دهیم. به گفته ی دکتر شوستاک، تحقیق در این زمینه در حال دستیابی به نتایجی است که به یکی از سه روشِ زیر منجر می شود: اول اینکه می توانیم حیات را در نزدیکی مان بر روی مریخ یا قمر مشتری، اروپا کشف کنیم که در غالبِ میکروب ها یا دیگر موجوداتِ میکروسکوپیِ کوچک می باشد. دوم اینکه می توانیم گازهایی را در اتمسفرِ جهان های بسیار دور کشف کنیم که بوسیله ی فرآیندهای حیاتی همانند فتوسنتز تولید می شوند. در آخر، می توانیم سیگنال های حیاتِ بیگانگان را از طریق ایستگاه هایی همانند SETI دریافت کنیم.به گفته ی شوستاک، این امر در قرن حاضر رخ خواهد داد، اما به احتمال زیاد نباید تا سال ۲۰۹۹ صبر کنیم. ۲۵ سالِ آتی زمانِ کافی است تا بتوانیم همسایگی مان را برای کشفِ حیاتِ میکروبی جستجو کنیم. با استفاده از تلسکوپِ کپلر و دیگر تلسکوپ های قدرتمندی که در حالِ توسعه هستند، بیش از پیش به کشفِ شواهدی از حیات در سیاراتی که بیش از همه قابل سکونت هستند نزدیک شده ایم. در حالیکه تحقیقِ SETI به خودی خود تا سالِ ۲۰۲۹ طول نخواهد کشید، سوشتاک معتقد است تا بتوانیم سریع تر به نتایج معتبری از حیات بیگانه برسیم. امیدواریم گفته ی او درست باشد و این اتفاق هرچه زودتر رخ دهد.
اخیرأ نیز آرایه تلسکوپ های رادیوییِ ای مرلین (e-MERLIN) در مرکزِ اکتشافاتِ بانک جوردل انگلیس برای استفاده در پروژه های SETI تأیید شد. این آرایه ها شامل تلسکوپ لاول است که از سیگنال های رادیویی برای جستجوی پیام های فرازمینی استفاده می کنند و از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۳ بخشی از پروژۀ فونیکس (Phoenix) در موسسه ی SETI میباشد. قبلأ فناوریِ بررسیِ داده های بدست آمده از فضا بسیار گران قیمت و طاقت فرسا بود، همچنین تمایز بین سیگنال های درستِ فرازمینی و استدلالِ بر روی آنها بسیار سخت بود.
اما تلسکوپ های مدرنی همانندِ آرایه تلسکوپی ای مرلین قادرند تا داده های بهتری را دریافت کنند. همچنین، محققان با استفاده از آرایه ای مرلین و تلسکوپ لاول می توانند تعیین کنند که کدام سیگنال منحصربفرد است. بنابراین، وقتی یک پیامِ فرازمینی را دریافت می کنیم چه اتفاقی می افتد؟ با توجه به وجودِ متونِ باستانی بر روی زمین که هنوز کشف رمز نشده اند، چگونه می توانیم پیام های دریافت شده از فضا را ترجمه کنیم؟ این امر چالشی است که دانشمندان امیدوارند، بتواند آن را حل کنند.
همانند بسیاری از دانشمندانِ دیگر در جامعۀ علمی، برای دکتر شوستاک نیز این پرسش مطرح نیست که آیا حیاتِ بیگانگان را کشف می کنیم یا خیر، بلکه پرسش این است که چه زمانی این کار را انجام می دهیم. به گفته ی دکتر شوستاک، تحقیق در این زمینه در حال دستیابی به نتایجی است که به یکی از سه روشِ زیر منجر می شود: اول اینکه می توانیم حیات را در نزدیکی مان بر روی مریخ یا قمر مشتری، اروپا کشف کنیم که در غالبِ میکروب ها یا دیگر موجوداتِ میکروسکوپیِ کوچک می باشد. دوم اینکه می توانیم گازهایی را در اتمسفرِ جهان های بسیار دور کشف کنیم که بوسیله ی فرآیندهای حیاتی همانند فتوسنتز تولید می شوند. در آخر، می توانیم سیگنال های حیاتِ بیگانگان را از طریق ایستگاه هایی همانند SETI دریافت کنیم.به گفته ی شوستاک، این امر در قرن حاضر رخ خواهد داد، اما به احتمال زیاد نباید تا سال ۲۰۹۹ صبر کنیم. ۲۵ سالِ آتی زمانِ کافی است تا بتوانیم همسایگی مان را برای کشفِ حیاتِ میکروبی جستجو کنیم. با استفاده از تلسکوپِ کپلر و دیگر تلسکوپ های قدرتمندی که در حالِ توسعه هستند، بیش از پیش به کشفِ شواهدی از حیات در سیاراتی که بیش از همه قابل سکونت هستند نزدیک شده ایم. در حالیکه تحقیقِ SETI به خودی خود تا سالِ ۲۰۲۹ طول نخواهد کشید، سوشتاک معتقد است تا بتوانیم سریع تر به نتایج معتبری از حیات بیگانه برسیم. امیدواریم گفته ی او درست باشد و این اتفاق هرچه زودتر رخ دهد.
اخیرأ نیز آرایه تلسکوپ های رادیوییِ ای مرلین (e-MERLIN) در مرکزِ اکتشافاتِ بانک جوردل انگلیس برای استفاده در پروژه های SETI تأیید شد. این آرایه ها شامل تلسکوپ لاول است که از سیگنال های رادیویی برای جستجوی پیام های فرازمینی استفاده می کنند و از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۳ بخشی از پروژۀ فونیکس (Phoenix) در موسسه ی SETI میباشد. قبلأ فناوریِ بررسیِ داده های بدست آمده از فضا بسیار گران قیمت و طاقت فرسا بود، همچنین تمایز بین سیگنال های درستِ فرازمینی و استدلالِ بر روی آنها بسیار سخت بود.
اما تلسکوپ های مدرنی همانندِ آرایه تلسکوپی ای مرلین قادرند تا داده های بهتری را دریافت کنند. همچنین، محققان با استفاده از آرایه ای مرلین و تلسکوپ لاول می توانند تعیین کنند که کدام سیگنال منحصربفرد است. بنابراین، وقتی یک پیامِ فرازمینی را دریافت می کنیم چه اتفاقی می افتد؟ با توجه به وجودِ متونِ باستانی بر روی زمین که هنوز کشف رمز نشده اند، چگونه می توانیم پیام های دریافت شده از فضا را ترجمه کنیم؟ این امر چالشی است که دانشمندان امیدوارند، بتواند آن را حل کنند.
