اخبار تئاتر و نمایش ديدگاه كارگردان نمايش "بى پدر"نسبت به يك انتقاد

[آرسين]

محمد مساوات با قابل قبول دانستن پوستر جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر کپی بودن آن از بروشور نمایش «بی‌پدر» خود را نیز رد کرد.

به گزارش ایسنا، رو روزهای گذشته انتقادهای زیادی به پوستر طراحی شده توسط سیامک فیلی‌زاده برای جشنواره تئاتر فجر مطرح شده است و ایموجی‌های مجموعه پوستر جشنواره که حالت‌های مختلف گریه، شادی، تعجب و ...را نشان می‌دهد در شان جشنواره و هنری همچون تئاتردانسته نشده است، با این حال دست‌اندرکاران جشنواره هم در دفاع از انتخاب و عملکرد خود آن را متناسب با شعار امسال جشنواره «جشن گفت‌وگوی تئاتر ایران» و فضای امروز جامعه ایران می‌دانند.

در این باره محمد مساوات، نویسنده و کارگردان تئاتر که نمایش «این یک پیپ نیست» را هم در جشنواره دارد برای ایسنا نوشت:« این همه هجمه علیه پوستر جشنواره تئاتر فجر از کجا می‌آید؟ یک هنرمندی که متأسفانه من ایشان را نمی‌شناسم، مجموعه پوستری را طراحی کرده است که اتفاقا اصلا هم پوستر بدی نیست بلکه به نظرم هم فانتزی دارد، هم مفهوم و هم شکل.

نمی‌دانم نام این شکل اعتراض را چه می‌توان گذاشت؟ مشخصا من هم پوستر سه دوره قبل را که توسط یارتا یاران طراحی شده بود، دوست نداشتم و با اعتراضی که به آن کار شد اتفاق خوبی رخ داد و پوستر جشنواره مجددا توسط امیر رجبی طراحی و به چیز دیگری تبدیل شد اما به همان پوستر جدید هم هجمه دیگری مبنی بر کپی بودن وارد شد که باز هم من موافق هجمه پسینی نبودم.»

مساوات با بیان اینکه «من این اعتراض‌ها را ناشی از نگاه جوزده و رفتار ملت همیشه در صحنه می‌دانم و دلیل‌شان را نمی‌فهمم» ادامه داده است: «همانطور که امسال با این حرف موافق نیستم که بگویند پوستر جشنواره کپی بروشور و پوستر نمایش «بی پدر» محمد مساوات است؛ کاملا معلوم است که اینطور نیست. پوستر این دوره یک تصویر 8 بیتی است؛ در واقع یک فضای گرافیکی متشکل از مربع و پیکسل هایی است که کنار هم قرار می‌گیرند و تصویر را می‌سازند و اثر جالب و قابل قبولی است و در کنار اینکه هیچگونه ارتباطی با جشنواره فجر ندارم، هیچ ادعا و نقدی هم به این طرح ندارم.

این انتقادهای مکرر به پوستر یک جریان بیهوده و نوعی جوسازی است. ما شبیه آن حکایت پیرمرد و پسر و الاغ شده‌ایم که هر کدام پیاده یا سواره بودند، مردم حرفی برای نکوهش یا تمسخرشان داشتند. فکر می‌کنم منشأ این مشکل خود ما، یعنی جامعه تئاتری است و باید پیش از هرچیزی نگاهی به خودمان بیندازیم.»