гคђค1737
کاربر نگاه دانلود
محققان با استفاده از یک نانوساختار لیپیدی، نانوحاملی برای رساندن پروتئینی موسوم به اپلین به بافت قلب ساختند؛ این پروتئین می‌تواند برای رفع مشکل هایپرتروپی یا بزرگ شدن بیش از حد قلب مفید باشد.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، پژوهشگران دانشگاه استنفورد فرمولاسیون جدیدی ارائه کردند که با استفاده از آن می‌توان نوعی پپتید درمانی موسوم به اپلین (apelin) را به درون بافت قلب تزریق کرد. با این روش می‌توان برخی بیماری‌های قلبی را بهبود داد. این گروه تحقیقاتی با استفاده از این روش جدید، اپلین را وارد بدن موش‌های بیمار کردند. نتایج نشان داد که عملکرد قلب آن‌ها بهبود قابل توجهی پیدا کرده است.
محققان این پروژه می‌گویند: نتایج این پروژه گامی مهم در مسیر توسعه روش‌های درمان بیماری‌های قلبی است.
هایپرتروپی یا بزرگ شدن بیش از حد قلب، یکی از عوامل مرگ ورزشکاران است. عملکرد اشتباه دریچه، استرس و تمرینات سنگین از عوامل بروز این مشکل است.
گیرنده‌های پروتئین G روی بافت‌های قلب نقش حسگر استرس را ایفا می‌کنند. در صورت وجود اپلین، این گیرنده کور شده و مانع از بروز مشکل می‌شود. زمانی که قلب به هر دلیل، تپش‌های شدیدی را تجربه کند، ترشح اپلین افزایش می‌یابد. در بیمارانی که مشکل هایپرتروپی دارند، سطح اپلین در بدن آن‌ها بسیار کم است؛ دلیل این موضوع مشخص نیست. پزشکان برای رفع این مشکل، تزریق وریدی اپلین را تجویز می‌کنند. اما داروی تزریق شده عمر کوتاهی داشته و به سرعت از پلاسمای خون زدوده می‌شود. بنابراین دوره اثربخشی آن بسیار کوتاه و در حدود هشت دقیقه است. برای حل این مشکل محققان از یک نانوحامل پپتیدی استفاده کردند تا اپلین را در بدن حفظ کنند.
این تیم تحقیقاتی اسب تروجانی از جنس لیپید ساختند که به عنوان نانوحامل، اپلین را در بر گرفته و آن را از سیستم خون به بافت قلب می‌رساند. زمانی که این دارو در دو نوبت با فاصله 14 روز به موش‌های آزمایشگاهی تزریق شد، موش‌های مورد نظر نسبت به موش‌های کنترل، بهبود قابل توجهی به دست آوردند.
نتایج این پژوهش در نشریه Biomaterials منتشر شده است.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، پژوهشگران دانشگاه استنفورد فرمولاسیون جدیدی ارائه کردند که با استفاده از آن می‌توان نوعی پپتید درمانی موسوم به اپلین (apelin) را به درون بافت قلب تزریق کرد. با این روش می‌توان برخی بیماری‌های قلبی را بهبود داد. این گروه تحقیقاتی با استفاده از این روش جدید، اپلین را وارد بدن موش‌های بیمار کردند. نتایج نشان داد که عملکرد قلب آن‌ها بهبود قابل توجهی پیدا کرده است.
محققان این پروژه می‌گویند: نتایج این پروژه گامی مهم در مسیر توسعه روش‌های درمان بیماری‌های قلبی است.
هایپرتروپی یا بزرگ شدن بیش از حد قلب، یکی از عوامل مرگ ورزشکاران است. عملکرد اشتباه دریچه، استرس و تمرینات سنگین از عوامل بروز این مشکل است.
گیرنده‌های پروتئین G روی بافت‌های قلب نقش حسگر استرس را ایفا می‌کنند. در صورت وجود اپلین، این گیرنده کور شده و مانع از بروز مشکل می‌شود. زمانی که قلب به هر دلیل، تپش‌های شدیدی را تجربه کند، ترشح اپلین افزایش می‌یابد. در بیمارانی که مشکل هایپرتروپی دارند، سطح اپلین در بدن آن‌ها بسیار کم است؛ دلیل این موضوع مشخص نیست. پزشکان برای رفع این مشکل، تزریق وریدی اپلین را تجویز می‌کنند. اما داروی تزریق شده عمر کوتاهی داشته و به سرعت از پلاسمای خون زدوده می‌شود. بنابراین دوره اثربخشی آن بسیار کوتاه و در حدود هشت دقیقه است. برای حل این مشکل محققان از یک نانوحامل پپتیدی استفاده کردند تا اپلین را در بدن حفظ کنند.
این تیم تحقیقاتی اسب تروجانی از جنس لیپید ساختند که به عنوان نانوحامل، اپلین را در بر گرفته و آن را از سیستم خون به بافت قلب می‌رساند. زمانی که این دارو در دو نوبت با فاصله 14 روز به موش‌های آزمایشگاهی تزریق شد، موش‌های مورد نظر نسبت به موش‌های کنترل، بهبود قابل توجهی به دست آوردند.
نتایج این پژوهش در نشریه Biomaterials منتشر شده است.
