- عضویت
- 2015/09/05
- ارسالی ها
- 9,323
- امتیاز واکنش
- 41,933
- امتیاز
- 1,139
رمزگشایی اسرار مهاجرت پروانه های شهریار
محققان آمریکایی موفق به حل اسرار مهاجرت 4800 کیلومتری پروانه های شهریار از آمریکا و کانادا به مکزیک همزمان با نزدیک شدن فصل زمستان شدند.
طول بال پروانه شهریار Monarch butterfly حدود 10 سانتی متر و رنگ بدن حشره, سیاه است؛ رنگ نارنجی هشداری درخصوص سمی بودن پروانه برای شکارچیان محسوب می شود.
مطالعه صورت گرفته توسط محققان دانشگاه شیکاگو نشان می دهد، منشأ اصلی پروانه شهریار مربوط به دو میلیون سال قبل و آمریکای شمالی است.
با تجزیه و تحلیل 80 نمونه دی ان ای از پروانه های شهریار آمریکا، اروپا و استرالیا مشخص شد که عضلات تطبیق یافته اختصاصی، کلید مهاجرت دسته جمعی این حشره پیش از فصل زمستان محسوب می شود.
یک ژن واحد مرتبط با بازده عضلانی پرواز شناسایی شد که نقش مهمی در مهاجرت 4800 کیلومتری پروانه از آمریکا و کانادا به مکزیک ایفا می کند؛ این ژن مرتبط با کلاژن ترکیب اصلی بافت همبند برای عملکرد عضلانی پرواز ضروری است.
در بخش دیگری از این مطالعه، ژن دخیل در رنگ های نارنجی، سیاه و سفید بال پروانه نیز شناسایی شد.
مارکوس کرانفورست سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید کرد:
در حالی که تاکنون تصور می شد این پروانه در آمریکایی جنوبی یا مرکزی تکامل یافته باشد، بررسی دی ان ای نشان داد که منشأ اصلی این حشره به آمریکای شمالی تعلق دارد.
جمعیت پروانه های شهریار طی سال های اخیر بشدت کاهش یافته و از یک میلیارد در سال 1996 به 35 میلیون در زمستان 2013 رسیده است؛ از بین رفتن زیستگاه بدلیل فعالیت های انسان، استفاده از آفت کش ها و تغییرات آب و هوایی از علل اصلی کاهش جمعیت این حشره محسوب می شوند.
نتایج این مطالعه در مجله Nature منتشر شده است.
@charsooyelm
محققان آمریکایی موفق به حل اسرار مهاجرت 4800 کیلومتری پروانه های شهریار از آمریکا و کانادا به مکزیک همزمان با نزدیک شدن فصل زمستان شدند.
طول بال پروانه شهریار Monarch butterfly حدود 10 سانتی متر و رنگ بدن حشره, سیاه است؛ رنگ نارنجی هشداری درخصوص سمی بودن پروانه برای شکارچیان محسوب می شود.
مطالعه صورت گرفته توسط محققان دانشگاه شیکاگو نشان می دهد، منشأ اصلی پروانه شهریار مربوط به دو میلیون سال قبل و آمریکای شمالی است.
با تجزیه و تحلیل 80 نمونه دی ان ای از پروانه های شهریار آمریکا، اروپا و استرالیا مشخص شد که عضلات تطبیق یافته اختصاصی، کلید مهاجرت دسته جمعی این حشره پیش از فصل زمستان محسوب می شود.
یک ژن واحد مرتبط با بازده عضلانی پرواز شناسایی شد که نقش مهمی در مهاجرت 4800 کیلومتری پروانه از آمریکا و کانادا به مکزیک ایفا می کند؛ این ژن مرتبط با کلاژن ترکیب اصلی بافت همبند برای عملکرد عضلانی پرواز ضروری است.
در بخش دیگری از این مطالعه، ژن دخیل در رنگ های نارنجی، سیاه و سفید بال پروانه نیز شناسایی شد.
مارکوس کرانفورست سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید کرد:
در حالی که تاکنون تصور می شد این پروانه در آمریکایی جنوبی یا مرکزی تکامل یافته باشد، بررسی دی ان ای نشان داد که منشأ اصلی این حشره به آمریکای شمالی تعلق دارد.
جمعیت پروانه های شهریار طی سال های اخیر بشدت کاهش یافته و از یک میلیارد در سال 1996 به 35 میلیون در زمستان 2013 رسیده است؛ از بین رفتن زیستگاه بدلیل فعالیت های انسان، استفاده از آفت کش ها و تغییرات آب و هوایی از علل اصلی کاهش جمعیت این حشره محسوب می شوند.
نتایج این مطالعه در مجله Nature منتشر شده است.
@charsooyelm
