تاپیک‌های دنباله‌دار رمـان نـويــسي كـاربرانـ:)ـ نگاه

[RAHA_M]

به نام خدا

سلام با يه تاپيك جديد
اينجوريه كه من چند خط داستان مينويسم
نفر بعدي رو دعوت ميكنم مياد چند خط به دلخواه خودش مينويسه
نفر بعد كس ديگه اي رو دعوت ميكنه و تا اخر ،،،

از پنجره نگاهي به پنجره رو به رو انداختم .. خبر از همسايه نبود اي كاش بياد بيرون تا بتونم قبل از اسباب كشي دبير ادبيات كه همين پسر همسايه است را بنگرم
پرده را ميكشم و از پله ها سرازير ميشوم ، مينا در حال جمع كردن وسايلش است با ديدن من ميگويد:-مونا وسايلت را جمع كرده
@Z A H R A

 

[Z A H R A]

سرمو به نشونه اره تکون دادم.به حیاط رفتم تا در این لحظات اخر با تمام خاطراتی که اینجا داشتم وداع کنم.مثل همیشه به سمت تاب اهنی که درست در مرکز حیاط قرار داشت رفتم.تاب مثل گهواره ای تکون میخورد وهمین فرصت خوبی شد تا به گذشته ها سفر کنم.به روز اولی که به اینجا اومدیم.هیچوقت اون روز رو از یاد نمی برم.اصلا مگه ادم میتونه خاطرات خوب زندگیش که زیباترین لحظه های عمرش هست رو به دست فراموشی بسپره؟

ببخشید اگه بد شد.من نویسنده نیستم و فقط به دعوت رهای عزیز شرکت کردم.
دعوت می کنم ازfateme.s@

 

[T@NIN]

نگاهی به خانه انداختم و در عمق خاطرات گذشته غرق شدم! دل کندن از این خانه سخت بود! بازهم تصویر پسره همسایه در خاطرم زنده شد... او با خاطراتم پیوندی عمیق داشت...
دوباره به سمت پنجره رفتم. چه خوب بود که از خانه بیرون آمده بود تا بازهم چشمانم تصویرش را شکار کنند! نگاهش می کردم اما، پنهانی و از پشت پرده...


دعوت میکنم از:

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

 

[*بانو بهار*]

به سمته او حرکت کردم تا در لحظات آخر با او باشم ولی او سر برگرداند در آن لحظه فروریختم
به او نگریستم از پشت هم همان است که دل به او بسته بودم کاش میشد برایه دقایق آخر چهره زیبای اورا میدیم
همه خاطراتی که با او داشتم برایم زیبا بود
کاش میشد برایه ساعت ها به او نگریست
بدون تاملْ برگشته و به سمت بیمارستان حرکت کردم خدانگهدار

ممنون از دعوتت فاطمه عزیز ...دعوت میکنم از: Golshid

 

[Unidentified]

شاید این آخرین باری بود که می توانستم عزیز را ببینم... فضای بیمارستان خفقان آور بود... عزیز از بیمارستان بدش می آمد! همین بد آمدن هایش بود که کارش را به اینجا کشاند چقدر تلاش کردیم تا مرغ تک پایش را برای آمدن به بیمارستان راضی کنیم ولی افسوس که در آخر مرغ, کار خودش را کرد و عزیز قلبش گرفت... از پشت شیشه کثیف به تن رنجور عزیز, نگه دوختم و آهی از سر دلتنگی کشیدم؛ آهی که خودم هم نمی دانستم برای آقای معلم بود یا برای عزیز جانم!
مثل همیشه لباسی از پرستار گرفتم و به تن کردم؛ در اتاق را باز کردم و در کنار تخت خشک عزیز جای گرفتم و سفره دلم را برایش باز کردم!
- عزیز کاش که زودتر بیدار میشدی, تا برات از درد دلم بگم, از درد دلتنگی و بی هم زبونی... دردی که جانسوز شده! آقا معلم جوری رفتار میکنه که انگار نه انگار روزی شاگردی به شکل و شمایل من داشته! (آهی کشیدم و ادامه دادم) ...
مرسی از دعوت فاطمه عزیز... من هم دعوت میکنم از

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بنظرم بهتر بود که این تاپیک توی متفرقه کتاب قرار بگیره

 

[PARISA_R]

دلم تنگ بود ...گرفته بود ...احساسهام باهم قاطی شده بود ولی همه بوی تلخی میداد
دستم و روی پوست چروکیده عزیز که رگهای روش به خاطر سرم به کبودی میزد کشیدم
-خوب شو عزیز نزار دلتنگ تو هم بشم
داغی یه قطره اشک روی گونه ام حس کردم چه بی هوا شکسته بود بغض کنج گلوم!
-خانوم !
با صدای پرستار نم از چشمام گرفتم میدونم که باز اومده بود اخطار وقت بده!
انگشتهای سرد عزیزو فشردم و آروم زمزمه کردم -میبینی عزیز من که وقت وبی وقت خونه ات بودم حالا برای دیدنت تایم تعیین میکنن
-خانوم وقت تمومه .
تمام حرصم و سر پرستار بخت برگشته خالی کردم و با غیظ گفتم :
-میرم الان!

مرسی از دعوت گلشید عزیز
دعوت میکنم از m.alizedeh :)