مقداد
کاربر نگاه دانلود
محققان موفق به ساخت روباتهای زنده یک میلیمتری شدند که با نیروی ماهیچه‌ای کار می‌کنند. محققان دانشگاه کالیفرنیا در گزارش خود بیان کرده‌اند که این ابزارها از طریق رشد دادن سلولهای موش صحرایی بر روی تراشه‌های سیلیکونی میکروسکوپی ساخته شده‌اند. این روباتهای بسیار ریز با طول کمتر از یک میلیمتر می‌توانند بدون استفاده از هرگونه منبع انرژی خارجی ، حرکت کنند که این کار ، مثالی رویایی از پیوند زیست فناوری با دنیای کوچک است.
در فناوری نانو ، محققان برای کارهای خود اغلب از طبیعت الهام می‌گیرند، اما پروفسور مونت ماگنو از دانشگاه کالیفرنیا ، از طبیعت نو برای ایده گرفتن ، بلکه به عنوان مواد اولیه استفاده می‌کند. وی در گذشته از پروتئینهای طراحی شده ژنتیکی برای تولید نانوموتورهای چرخشی استفاده کرده است و در حال حاضر ، بافتهای ماهیچه‌ای را بر روی اسکلت‌های روباتیکی ریز رشد می‌دهد.
تیم مونت ماگنو از سلولهای قلب موش برای ایجاد ابزارهای ریزی استفاده کردند که هنگام انقباض سلولها ، حرکت می‌کنند، وسیله دیگری که آنها ساختند شبیه یک جفت پای ریز قوراغه می‌باشد. وی می‌گوید: استخوانهایی که ما بکار بردیم پلاستیکی یا بر پایه سیلیکون بودند، بنابراین ما این ساختارهای واقعا ریز را به نحوی ساخته‌ایم که دارای لولا بوده و توان حرکت و خم شدن را داشته باشند.
وی اظهار می‌دارد: سپس از طریق کنترل شیمی سطح در مقیاس نانو ، سلولهای ماهیچه‌ای را به نقطه خاصی هدایت می‌کنیم تا به آن نقطه متصل شوند و از اتصال به نقاط دیگر خودداری نمایند.
بدین ترتیب سلولهای ماهیچه‌ای کنار هم جمع می‌شوند و یک ماهیچه واقعی را شکل می‌دهند، حال شما وسیله‌ای دارید که دارای یک اسکلت و یک ماهیچه بوده و می‌تواند حرکت کند. در زیر میکروسکوپ می‌توان قطعه دوپایی به نام Bio - Botsرا مشاهده کرد که به این طرف و آن طرف می‌خزد.
پروفسور مونت ماگنو اظهار می‌دارد: می‌توان ماهیچه‌هایی مانند اینها را بر روی ابزارهای میکروسکوپی مستقر کرد. وی ادامه می‌دهد: این ابزارها حتی برای به راه انداختن ژنراتورهای الکتریکی کوچک برای استفاده در تراشه‌های رایانه‌ای کاربرد دارند. پروفسور مونت ماگنو می‌گوید: زمانی که سلولهای زیستی به سیلیکون متصل می‌شوند، کاملا زنده‌اند به این معنی که رشد یافته ، تکثیر و تجمیع پیدا می‌کنند و ساختار خود را خودشان تشکیل می‌دهند.
در فناوری نانو ، محققان برای کارهای خود اغلب از طبیعت الهام می‌گیرند، اما پروفسور مونت ماگنو از دانشگاه کالیفرنیا ، از طبیعت نو برای ایده گرفتن ، بلکه به عنوان مواد اولیه استفاده می‌کند. وی در گذشته از پروتئینهای طراحی شده ژنتیکی برای تولید نانوموتورهای چرخشی استفاده کرده است و در حال حاضر ، بافتهای ماهیچه‌ای را بر روی اسکلت‌های روباتیکی ریز رشد می‌دهد.
تیم مونت ماگنو از سلولهای قلب موش برای ایجاد ابزارهای ریزی استفاده کردند که هنگام انقباض سلولها ، حرکت می‌کنند، وسیله دیگری که آنها ساختند شبیه یک جفت پای ریز قوراغه می‌باشد. وی می‌گوید: استخوانهایی که ما بکار بردیم پلاستیکی یا بر پایه سیلیکون بودند، بنابراین ما این ساختارهای واقعا ریز را به نحوی ساخته‌ایم که دارای لولا بوده و توان حرکت و خم شدن را داشته باشند.
وی اظهار می‌دارد: سپس از طریق کنترل شیمی سطح در مقیاس نانو ، سلولهای ماهیچه‌ای را به نقطه خاصی هدایت می‌کنیم تا به آن نقطه متصل شوند و از اتصال به نقاط دیگر خودداری نمایند.
بدین ترتیب سلولهای ماهیچه‌ای کنار هم جمع می‌شوند و یک ماهیچه واقعی را شکل می‌دهند، حال شما وسیله‌ای دارید که دارای یک اسکلت و یک ماهیچه بوده و می‌تواند حرکت کند. در زیر میکروسکوپ می‌توان قطعه دوپایی به نام Bio - Botsرا مشاهده کرد که به این طرف و آن طرف می‌خزد.
پروفسور مونت ماگنو اظهار می‌دارد: می‌توان ماهیچه‌هایی مانند اینها را بر روی ابزارهای میکروسکوپی مستقر کرد. وی ادامه می‌دهد: این ابزارها حتی برای به راه انداختن ژنراتورهای الکتریکی کوچک برای استفاده در تراشه‌های رایانه‌ای کاربرد دارند. پروفسور مونت ماگنو می‌گوید: زمانی که سلولهای زیستی به سیلیکون متصل می‌شوند، کاملا زنده‌اند به این معنی که رشد یافته ، تکثیر و تجمیع پیدا می‌کنند و ساختار خود را خودشان تشکیل می‌دهند.
