*SAmirA
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/01/09
- ارسالی ها
- 30,107
- امتیاز واکنش
- 64,738
- امتیاز
- 1,304
حسن روحانی رییس جمهوری ایران 66 ساله می شود.
او در 21 آبان 1327 خورشیدی در سرخه سمنان، دیده به جهان گشود و بر این پایه امروز 66 ساله می شود.
البته قرار نبود و نیست جشن تولدی برگزار شود زیرا که هم ایام محرم است و هم رییس جمهوری ایران پُرمشغله تر از این است که فرصت خاموش کردن شمع و بُریدن کیک تولد را داشته باشد و هم رابـ ـطه مردم با او کمتر عاطفی واحساسی و بیشتر خِرد گرایانه است.
ضمن این که روحانیون و خانواده های مذهبی چندان به این سنت عادت ندارند و پاره ای شخصیت ها که به مراسمی از این دست دعوت می شوند نیز معمولا ابراز علاقه نمی کنند و تنها گاه به دلایل خاص سیـاس*ـی و اجتماعی می پذیرند.
گابریل گارسیا مارکز در جست و جوی راز طول عمر پدرش و دیگر اهالی روستای زادگاه خود به این نکته رسیده بود که آنان نمی دانند چند سال دارند و نوشت: یادآوری روز تولد از سنی به بعد بیش از آن که افراد را شادمان کند نگران شان می سازد. گاندی هم می گفت هر عید که از راه می رسد نمی دانم بر سال های عمر من افزوده شده یا از آن کم شده است!
جدای اینها هم فرهنگ گرامیداشت روز تولد افراد - اعم از مشهور یا بستگان و دوستان - البته شرقی نیست اما از آن دست سنن غیر بومی است که نمی توان آن را با انگ های مرسوم نفی کرد. چرا که مصداق این سخن سعدی هم می تواند باشد که «چو بر خاکم بخواهی بـ..وسـ..ـه دادن- رُخم را بـ..وسـ..ـه دِه که اکنون همانیم».
چرا یادها را در فراق و ممات و نه در فراغ و حیات گرامی داریم در حالی که می توان هر سال به بهانه زادروز گفت و نوشت و آیینی برپا داشت قبل از آن که دیر شده باشد؟
66 سال البته سن بالایی نیست و غرض از این اشاره هم نه از بیم حسرت فردا که حکایتی دیگر است.
رسم است که در روز تولد، هدیه می دهند. مردم ایران اما هدیه خود را پیشتر و در 24 خرداد 1392 و در قالب «اعتماد»ی که ابراز کرده اند، داده اند. هدیه ای که شاید برای او به سنگینی یک بار باشد؛ بار مسوولیت و وفای به عهد و پیمانی که با مردم بسته و سوگندی که ادا کرده است.
هدیه مجلسیان هم شاید رای اعتماد به وزیر جدید پیشنهادی علوم باشد تا کرسی وزارت علوم بیش از این در کابینه خالی نماند؛ شاید هم به صورت وارونه با رایی که باز دریغ خواهند کرد.
این تولد اما یک ویژگی متفاوت هم دارد. انتظار هدیه متقابل از رییس جمهوری تا او هم 12 روز دیگر هدیه دهد.
12 روز دیگر سوم آذر است؛ روز توافق هسته ای.
آیا رییس جمهوری ایران نیز هدیه ای دارد که در روزی که 66 سال و 12 روز خواهد داشت به مردم ایران ارایه خواهد داد؟
او در 21 آبان 1327 خورشیدی در سرخه سمنان، دیده به جهان گشود و بر این پایه امروز 66 ساله می شود.
البته قرار نبود و نیست جشن تولدی برگزار شود زیرا که هم ایام محرم است و هم رییس جمهوری ایران پُرمشغله تر از این است که فرصت خاموش کردن شمع و بُریدن کیک تولد را داشته باشد و هم رابـ ـطه مردم با او کمتر عاطفی واحساسی و بیشتر خِرد گرایانه است.
ضمن این که روحانیون و خانواده های مذهبی چندان به این سنت عادت ندارند و پاره ای شخصیت ها که به مراسمی از این دست دعوت می شوند نیز معمولا ابراز علاقه نمی کنند و تنها گاه به دلایل خاص سیـاس*ـی و اجتماعی می پذیرند.
جدای اینها هم فرهنگ گرامیداشت روز تولد افراد - اعم از مشهور یا بستگان و دوستان - البته شرقی نیست اما از آن دست سنن غیر بومی است که نمی توان آن را با انگ های مرسوم نفی کرد. چرا که مصداق این سخن سعدی هم می تواند باشد که «چو بر خاکم بخواهی بـ..وسـ..ـه دادن- رُخم را بـ..وسـ..ـه دِه که اکنون همانیم».
چرا یادها را در فراق و ممات و نه در فراغ و حیات گرامی داریم در حالی که می توان هر سال به بهانه زادروز گفت و نوشت و آیینی برپا داشت قبل از آن که دیر شده باشد؟
66 سال البته سن بالایی نیست و غرض از این اشاره هم نه از بیم حسرت فردا که حکایتی دیگر است.
رسم است که در روز تولد، هدیه می دهند. مردم ایران اما هدیه خود را پیشتر و در 24 خرداد 1392 و در قالب «اعتماد»ی که ابراز کرده اند، داده اند. هدیه ای که شاید برای او به سنگینی یک بار باشد؛ بار مسوولیت و وفای به عهد و پیمانی که با مردم بسته و سوگندی که ادا کرده است.
این تولد اما یک ویژگی متفاوت هم دارد. انتظار هدیه متقابل از رییس جمهوری تا او هم 12 روز دیگر هدیه دهد.
12 روز دیگر سوم آذر است؛ روز توافق هسته ای.
آیا رییس جمهوری ایران نیز هدیه ای دارد که در روزی که 66 سال و 12 روز خواهد داشت به مردم ایران ارایه خواهد داد؟
