BARANA.R
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/10/29
- ارسالی ها
- 2,921
- امتیاز واکنش
- 20,204
- امتیاز
- 746
- سن
- 23
روستای گیمانا زمانی در یک دره حاصلخیز قرار داشت، اما امروزه زیر ۹۰ متر زباله‌های صنعتی مدفون شده است. چهل سال پس از اینکه این روستای رومانیایی تخلیه شد، دو عکاس با مردم محلی که حاضر به ترک زادگاهشان نشده بودند ملاقات کردند و فهمیدند فقط ساختمان‌ها نیستند که در منجلاب فرو می‌روند...
در اوایل ۱۹۷۰ برنامه ریزی برای استخراج مس از کوه نزدیک این روستا آغاز شد. در سال ۱۹۷۷ یک دیکتاتور کمونیست به نام نیکولای چائوشسکو به مردم گیمانو گفته که آماده باشند در جای دیگری زندگی کنند و به آنها حدود دو هزار دلار به ازای خانه هایشان داد و ۳۰۰ خانواده روستایی در رومانی پراکنده شدند. کار در معدن آغاز شد. این معدن دومین معدن بزرگ مس در اروپاست که حدود ۵۰۰ نفر در آن کار می‌کنند. وقتی مقامات کمونیست سدی ساختند تا دره را ببندند یک مایع خاکستری سیلتی در معابر شهر جاری شد. این ماده در نتیجه فرآیند معدن مس ایجاد شده بود و هم چنان در حال افزایش است و سالانه حدود ۱ متر ارتفاع آن افزایش می‌یابد. آب قرمز اسیدی دریاچه در نتیجه باران و آبی است که از روی مواد معدنی عبور می‌کند.
باوجود این اتفاقات هنوز هم کسانی هستند که دهکده را ترک نمی‌کنند. ماریا پاتا یکی از ۲۰ نفری است که هنوز در روستایش مانده و به زمین‌های بالاتر نقل مکان کرده است. او که ۷۰ سال دارد کودکی خود را در گیمانا گذرانده است. او و سایر بازماندگان روستا از قولی که مقامات کمونیست آن را شکستند بسیار غمگین اند. به روستاییان قول داده شده بود که گور اجدادشان جابجا می‌شود که هرگز این اتفاق نیفتاد. گورستان در چند سال اخیر مدفون شده و بازیابی آنها در حال حاضر غیرممکن است. پاتا مایل است در قبر همسرش که در سال ۲۰۱۲ درگذشته دفن شود. تن‌ها مناره کلیسای این روستا مدفون نشده که آن هم بزودی زیر آب دریاچه خواهد رفت و روستا به طور کلی نابود می‌شود.
در اوایل ۱۹۷۰ برنامه ریزی برای استخراج مس از کوه نزدیک این روستا آغاز شد. در سال ۱۹۷۷ یک دیکتاتور کمونیست به نام نیکولای چائوشسکو به مردم گیمانو گفته که آماده باشند در جای دیگری زندگی کنند و به آنها حدود دو هزار دلار به ازای خانه هایشان داد و ۳۰۰ خانواده روستایی در رومانی پراکنده شدند. کار در معدن آغاز شد. این معدن دومین معدن بزرگ مس در اروپاست که حدود ۵۰۰ نفر در آن کار می‌کنند. وقتی مقامات کمونیست سدی ساختند تا دره را ببندند یک مایع خاکستری سیلتی در معابر شهر جاری شد. این ماده در نتیجه فرآیند معدن مس ایجاد شده بود و هم چنان در حال افزایش است و سالانه حدود ۱ متر ارتفاع آن افزایش می‌یابد. آب قرمز اسیدی دریاچه در نتیجه باران و آبی است که از روی مواد معدنی عبور می‌کند.
باوجود این اتفاقات هنوز هم کسانی هستند که دهکده را ترک نمی‌کنند. ماریا پاتا یکی از ۲۰ نفری است که هنوز در روستایش مانده و به زمین‌های بالاتر نقل مکان کرده است. او که ۷۰ سال دارد کودکی خود را در گیمانا گذرانده است. او و سایر بازماندگان روستا از قولی که مقامات کمونیست آن را شکستند بسیار غمگین اند. به روستاییان قول داده شده بود که گور اجدادشان جابجا می‌شود که هرگز این اتفاق نیفتاد. گورستان در چند سال اخیر مدفون شده و بازیابی آنها در حال حاضر غیرممکن است. پاتا مایل است در قبر همسرش که در سال ۲۰۱۲ درگذشته دفن شود. تن‌ها مناره کلیسای این روستا مدفون نشده که آن هم بزودی زیر آب دریاچه خواهد رفت و روستا به طور کلی نابود می‌شود.
