dr.javaheri
کاربر نگاه دانلود
·
·
حمیدهاحمدیان راد
دانشجوياناحتمالاً بهتر از هركس ديگري مي دانند به خاطر سپردن همزمان چند مجموعه مختلف ازاطلاعات براي شركت در امتحاناتي كه به فاصله كمي از يكديگر برگزار مي شود چه كارچالش برانگيزي است. دانشجويي كه براي شركت در امتحان فيزيك مطالعه مي كند، ناگزيربرخي از اطلاعات مربوط به امتحان تاريخ را فراموش مي كند. عقيده بسياري بر اين استكه تداخل در اطلاعات به اين دليل به وجود مي آيد كه مغز ظرفيت لازم براي پردازش دونوع اطلاعاتي كه به سرعت و پشت هم به آن وارد مي شود را ندارد.
تحقیقینشان داده مناطق خاصي از مغز فعالانه ساز رقابت بين اطلاعات مختلف را كوك مي كنند.بنابراين با ايجاد اخلال در كار اين مناطق از مغزاز ميان جمجمه و با روش تحريك مغناطيسي موسوم به TMSمي توانيم اطلاعاتي را حفظ كنيم و جلوي فراموش شدن آنها رابگيريم.
بهگفته ادوين رابرتسون دانشيار رشته مغز و اعصاب دانشكده پزشكي دانشگاه هاروارد، درطول 100 سال گذشته، بسياري به اين نتيجه رسيده اند كه كوشش براي آموختن و به خاطرسپردن اطلاعات و مهارت ها با فاصله اي اندك از يكديگر مي تواند كاري خسته كنندهباشد. در صورتي كه مدت زيادي از زمان اخذ اطلاعات جديد نگذشته باشد، حفظ ايناطلاعات با ورود مهارت ها يا اطلاعات ديگر به خطر مي افتد.
رابرتسونبه همراه عصب شناسي ديگر، براي گروهي متشكل از 120 دانشجو –و در سنين دانشگاه- آزمون همزمان حافظه برگزار كردند. آزموناول به مهارت حركتي انگشتان و آزمون دوم به حفظ گروهي از كلمات ربط داشت. (نيمي ازآزمايش شوندگان آزمون را به ترتيب گفته شده انجام دادند ولي ترتيب آزمون بقيهبرعكس بود.)
سوژههاي مورد مطالعه اين تمرينات را پشت سر هم و در صبح انجام دادند. سپس 12 ساعت بعدبرگشتند و بارديگر اين آزمون ها از آنها گرفته شد. همان طور كه پيش بيني مي شد،وقتي دوباره آزمايش شدند ميزان يادآوري مهارت هاي حركتي و نيز فهرست كلمات در آنهاكاهش يافته بود.
دربخش دوم مطالعه، رابرتسون و همكارش تكنيك تي ام اس را دنبال كردند. تي ام استكنيكي غيرتهاجمي است و در آن محركي مغناطيسي مورد استفاده قرار مي گيرد تا يكميدان مغناطيسي توليد و جرياني را در مغز ايجاد كند.
ازآن جايي كه سلول هاي مغز از طريق يك فرايند شيميايي و سيگنال هاي الكتريكي با همدر ارتباطند، به راه انداختن جريان الكتريكي خفيف در مغز مي تواند سيگنال ها راتحت تأثير قرار دهد. در اين مورد محققان دو منطقه خاص مغز را نشان كردند و فهميدندكه استفاده از تكنيك تي ام اس در اين مناطق مي تواند تداخل و رقابت بين يادگيريمهارت هاي حركتي و به خاطر سپردن فهرست كلمات را كاهش دهد و در نتيجه هر دو نوعاطلاعات به طور كامل حفظ شود.
دانشمنديبه نام آلوارو پاسكوال مدير مركزي در زمينه تحريك غير تهاجمي مغز مي گويد:«به نظرمي رسد كه ساختارهاي خاص مغز به دقت توازني بين اين كه چقدر مهارت ها و اطلاعات راحفظ كنيم و چقدر آنها را فراموش كنيم ايجاد مي كند. يادگيري و به خاطر سپردنفرايندي پويا است و مغز ما منابع لازم را به اين كار اختصاص مي دهد تا انعطاف پذيربماند.»
بادرك بهتر اين فرايند، ممكن است بتوانيم روش هاي جديدي براي كمك به افزايش يادگيريو درمان بيماراني كه مشكلات حافظه دارند و يا ناتوانايي هايي در يادگيري دارندپيدا كنيم.
محققانمی گویند مشاهدات نشان مي دهد كه سازوكارهايي مجزا از ارتباط بين انواع مختلففرايندهاي يادگيري حمايت مي كند. اين يك حكايت پويا و انعطاف پذيرتر از سازمانحافظه نسبت به آن چيزي كه پيش از اين تصور مي شد ارايه مي كند. آنها نشان داده اندكه نقاطي از مغز به طور فعال واسطه تداخل بين آن چيزهايي است كه به خاطر سپرده ايمو به طور فعالي ميانجي و واسطه مي شود و بنابراين ممكن است به درد عملكرد مهمي بخوردكه در گذشته ناديده گرفته شده است.
·
حمیدهاحمدیان راد
دانشجوياناحتمالاً بهتر از هركس ديگري مي دانند به خاطر سپردن همزمان چند مجموعه مختلف ازاطلاعات براي شركت در امتحاناتي كه به فاصله كمي از يكديگر برگزار مي شود چه كارچالش برانگيزي است. دانشجويي كه براي شركت در امتحان فيزيك مطالعه مي كند، ناگزيربرخي از اطلاعات مربوط به امتحان تاريخ را فراموش مي كند. عقيده بسياري بر اين استكه تداخل در اطلاعات به اين دليل به وجود مي آيد كه مغز ظرفيت لازم براي پردازش دونوع اطلاعاتي كه به سرعت و پشت هم به آن وارد مي شود را ندارد.
تحقیقینشان داده مناطق خاصي از مغز فعالانه ساز رقابت بين اطلاعات مختلف را كوك مي كنند.بنابراين با ايجاد اخلال در كار اين مناطق از مغزاز ميان جمجمه و با روش تحريك مغناطيسي موسوم به TMSمي توانيم اطلاعاتي را حفظ كنيم و جلوي فراموش شدن آنها رابگيريم.
بهگفته ادوين رابرتسون دانشيار رشته مغز و اعصاب دانشكده پزشكي دانشگاه هاروارد، درطول 100 سال گذشته، بسياري به اين نتيجه رسيده اند كه كوشش براي آموختن و به خاطرسپردن اطلاعات و مهارت ها با فاصله اي اندك از يكديگر مي تواند كاري خسته كنندهباشد. در صورتي كه مدت زيادي از زمان اخذ اطلاعات جديد نگذشته باشد، حفظ ايناطلاعات با ورود مهارت ها يا اطلاعات ديگر به خطر مي افتد.
رابرتسونبه همراه عصب شناسي ديگر، براي گروهي متشكل از 120 دانشجو –و در سنين دانشگاه- آزمون همزمان حافظه برگزار كردند. آزموناول به مهارت حركتي انگشتان و آزمون دوم به حفظ گروهي از كلمات ربط داشت. (نيمي ازآزمايش شوندگان آزمون را به ترتيب گفته شده انجام دادند ولي ترتيب آزمون بقيهبرعكس بود.)
سوژههاي مورد مطالعه اين تمرينات را پشت سر هم و در صبح انجام دادند. سپس 12 ساعت بعدبرگشتند و بارديگر اين آزمون ها از آنها گرفته شد. همان طور كه پيش بيني مي شد،وقتي دوباره آزمايش شدند ميزان يادآوري مهارت هاي حركتي و نيز فهرست كلمات در آنهاكاهش يافته بود.
دربخش دوم مطالعه، رابرتسون و همكارش تكنيك تي ام اس را دنبال كردند. تي ام استكنيكي غيرتهاجمي است و در آن محركي مغناطيسي مورد استفاده قرار مي گيرد تا يكميدان مغناطيسي توليد و جرياني را در مغز ايجاد كند.
ازآن جايي كه سلول هاي مغز از طريق يك فرايند شيميايي و سيگنال هاي الكتريكي با همدر ارتباطند، به راه انداختن جريان الكتريكي خفيف در مغز مي تواند سيگنال ها راتحت تأثير قرار دهد. در اين مورد محققان دو منطقه خاص مغز را نشان كردند و فهميدندكه استفاده از تكنيك تي ام اس در اين مناطق مي تواند تداخل و رقابت بين يادگيريمهارت هاي حركتي و به خاطر سپردن فهرست كلمات را كاهش دهد و در نتيجه هر دو نوعاطلاعات به طور كامل حفظ شود.
دانشمنديبه نام آلوارو پاسكوال مدير مركزي در زمينه تحريك غير تهاجمي مغز مي گويد:«به نظرمي رسد كه ساختارهاي خاص مغز به دقت توازني بين اين كه چقدر مهارت ها و اطلاعات راحفظ كنيم و چقدر آنها را فراموش كنيم ايجاد مي كند. يادگيري و به خاطر سپردنفرايندي پويا است و مغز ما منابع لازم را به اين كار اختصاص مي دهد تا انعطاف پذيربماند.»
بادرك بهتر اين فرايند، ممكن است بتوانيم روش هاي جديدي براي كمك به افزايش يادگيريو درمان بيماراني كه مشكلات حافظه دارند و يا ناتوانايي هايي در يادگيري دارندپيدا كنيم.
محققانمی گویند مشاهدات نشان مي دهد كه سازوكارهايي مجزا از ارتباط بين انواع مختلففرايندهاي يادگيري حمايت مي كند. اين يك حكايت پويا و انعطاف پذيرتر از سازمانحافظه نسبت به آن چيزي كه پيش از اين تصور مي شد ارايه مي كند. آنها نشان داده اندكه نقاطي از مغز به طور فعال واسطه تداخل بين آن چيزهايي است كه به خاطر سپرده ايمو به طور فعالي ميانجي و واسطه مي شود و بنابراين ممكن است به درد عملكرد مهمي بخوردكه در گذشته ناديده گرفته شده است.
