روماتیسم مفصلی

[гคђค1737]

نوعی بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به بافت های مفاصل حمله کرده و موجب التهاب پوشش مفاصل می گردد. این التهاب پوشش مفاصل موجب ایجاد درد، سفتی، تورم، گرمی و قرمزی می گردد. در این بیماری ، مفاصل شکل طبیعی شان را از دست داده و حرکت طبیعی مفاصل با اختلال مواجه می گردد. در برخی افراد ، روماتیسم مفصلی علاوه بر مفاصل ، بر روی اعضای دیگر بدن مانند چشم ها، خون، ریه ها، و قلب نیز تاثیر می گذارد.

علائم روماتیسم مفصلی

گرچه روماتیسم مفصلی یک بیماری مزمن است اما اغلب، شدت و طول مدت علائم آن غیرقابل پیش بینی است. علائم این نوع بیماری ، گاهی برای مدتی پدیدار شده و افزایش می یابند ، گاهی نیز محو یا ناپدید می شوند. علائم این بیماری عبارتند از :

• احساس درد و سفتی به مدت بیش از 1 ساعت در صبح و یا بعد از یک استراحت طولانی مدت
• التهاب مفاصل در مفاصل نزدیک به دست، مانند مچ دست و انگشتان
• التهاب متقارن : به این معنی که هر دو طرف بدن به طور هم زمان دچار التهاب شوند.
• خستگی، تب گاه به گاه و احساس ضعف بدنی

با پیشرفت روماتیسم مفصلی ، توده های بافتی کوچکی به نام گره های روماتوئید در زیر پوست به وجود می آیند که البته دردناک نیستند اما از دیگر نشانه های این نوع بیماری هستند.

اگر دارای هر یک از علائم ذکر شده هستید ، حتما به پزشک مراجعه فرمایید.


دلایل بروز روماتیسم مفصلی

دلایل دقیق ایجاد روماتیسم مفصلی شناخته نشده اند اما تحقیقات نشان داده است که چندین عامل در ایجاد روماتیسم مفصلی نقش دارند. عواملی مانند :

• ژنتیک : ژن های مشخصی در سیستم ایمنی بدن نقش اساسی دارند ، بنابراین عوامل ژنتیکی ممکن است موجب مبتلا شدن برخی افراد به روماتیسم مفصلی گردند.

• محیط زیست : در افرادی که به این نوع بیماری ، گرایش ژنتیکی دارند ، یک عفونت ساده نیز می تواند دلیل بروز روماتیسم مفصلی گردد. البته توجه داشته باشید که روماتیسم مفصلی مسری نیست.

نوع دیگری از آرتروز مفصلی ، روماتیسم مفصلی در نوجوانان (Juvenile idiopathic arthritis) است که در کودکان زیر ۱۶ سال رخ می دهد. بیشترین زمان بروز این بیماری در اوایل دهه دوم زندگی است. اگر کودک به مدت حداقل ۶ هفته ، دارای علائمی پایدار مانند ورم مفاصل باشد ، این بیماری تشخیص داده می‌شود.

 

[гคђค1737]

روماتیسم مفصلی بیماریی است که سبب درگیری مفاصل می شود. این بیماری منجر به بروز سفتی و درد و تورم مفاصل می شود. اگر یک زانو یا دست مبتلا به این بیماری شود سایر مفاصل نیز درگیر خواهند شد. این بیماری معمولاً بیش از یک مفصل را درگیر کرده و هر مفصلی را دچار می کند. بیماران مبتلا به این بیماری معمولاً احساس خستگی داشته و گاهی اوقات دچار تب می شوند.

روماتیسم مفصلی چیست ؟
روماتیسم مفصلی بیماریی است که سبب درگیری مفاصل می شود. این بیماری منجر به بروز سفتی و درد و تورم مفاصل می شود. اگر یک زانو یا دست مبتلا به این بیماری شود سایر مفاصل نیز درگیر خواهند شد. این بیماری معمولاً بیش از یک مفصل را درگیر کرده و هر مفصلی را دچار می کند. بیماران مبتلا به این بیماری معمولاً احساس خستگی داشته و گاهی اوقات دچار تب می شوند.
بعضی از افراد فقط برای چند ماه یا یک سال یا نهایتاً دو سال مبتلا به این بیماری بوده و بعد از طی این دوره بدون ایجاد هیچگونه ضایعه ای، بیماری رفع می شود. بعضی دیگر نیز گاهگاهی دچار علائم بوده و گاهی بهبود می یابند. در بعضی افراد نیز ممکن است بیماری بسیار شدید بوده و برای سالها یا تمام عمر باقی بماند. این فرم بیماری منجر به بروز صدمات شدید به مفاصل می شود.
- چه کسانی به این بیماری دچار می شوند ؟
هر کسی می تواند به این بیماری دچار شود، اما بنظر می رسد که این بیماری در زنان شایعتر باشد. این بیماری معمولاً در میانسالی شروع شده و در سنین پیری شایعتر است. اما کودکان و جوانان نیز ممکن است به آن مبتلا شوند.
- علل روماتیسم مفصلی چیست ؟
علل اصلی بروز این بیماری هنوز بطور کامل شناخته نشده است. اما می دانند که در این بیماری سیستم ایمنی فرد علیه بافتهای بدن وی وارد عمل می شوند. عللی که تصور می شود فرد را مستعد بروز این بیماری می کند شامل ژنتیک ، محیط و هورمونها می باشند.
- تشخیص این بیماری چگونه است؟
تشخیص این بیماری با مراجعه به پزشک میسر خواهد شد. البته تشخیص این بیماری راحت نیست زیرا آزمایش دقیقی جهت تشخیص این بیماری وجود ندارد، علائم این بیماری مشابه بیماریهای دیگر است و ایجاد کامل علائم، مدت زمان زیادی طول می کشد. اما جهت تشخیص مجموعه ای، از اخذ شرح حال، معاینات بالینی ، عکسبرداری و تستهای آزمایشگاهی کمک کننده می باشند.
- درمان این بیماری چگونه است؟
پزشکان روشهای زیادی جهت درمان این بیماری دارند. اهداف درمان شامل موارد ذیل است تسکین و کاهش درد، کاهش تورم ، کاهش یا توقف روند تخریب مفاصل ، کمک به ایجاد احساس بهتر در فرد و حفظ فعالیت او می باشد.
برنامه درمان می تواند شامل موارد زیر باشد: آموزش بیمار، برخورد و اقدامات صحیح خود بیمار با مشکلاتش و گروههای حمایتی که به فرد کمک می کنند. تا اطلاعات بیشتری در ارتباط با نحوه درمان، چگونگی انجام فعالیتهای بدنی و استراحت را داشته، نحوه بیان مشکلاتش را پیدا کند.
این برنامه ها به بیمار کمک می کنند تا نکات بیشتری را در ارتباط با بیماری خود و نحوه کاهش درد، احساس کنترل بیشتر بر بیماری، اعتماد به نفس و داشتن یک زندگی فعالتر، بیاموزند.
درمانهایی که جهت بهبودی این بیماری مورد استفاده قرار می گیرند شامل تغییر در روش زندگی، داروها، جراحی ، مراجعات منظم به پزشک و روشهای درمانی جایگزین یا تکمیلی می باشند.
تغییر در روش زندگی : از جمله کارهایی که می توان جهت درمان این بیماری استفاده نمود تغییر در روش زندگی است که شامل ایجاد تعادل بین میزان فعالیت و استراحت ، مراقبت از مفاصل کاهش استرس های روانی، استفاده از یک رژیم غذایی سالم می باشد.
داروها : بسیاری از بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی جهت درمان از دارو استفاده می کنند. از داروها برای کاهش درد ، تورم و توقف روند بیماری به سمت بدتر شدن استفاده می شود. دارویی که پزشک تجویز می کند براساس سلامت عمومی بیمار، شدت بیماری و اینکه بیماری تا چه اندازه شدید خواهد شد و مدتی که باید بیمار دارو بگیرد و اینکه دارو تا چه اندازه کارایی داشته و عوارض جانبی آن چه می باشد، خواهد بود.
جراحی: روشهای جراحی زیادی جهت درمان این بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. از این روش جهت تسکین درد، کمک به عملکرد بهتر مفاصل و عملکرد بهتر فرد در فعالیتهای روزمره خود استفاده می شود.
مراجعات منظم به پزشک : بسیار مهم می باشد زیرا از این طریق پزشک می تواند ببیند آیا بیماری شدیدتر شده و آیا دارو کمک کننده بوده است، عوارض جانبی داروها ظاهر شده اند و در صورت نیاز داروها را عوض نماید. اقداماتی که ممکن است نیاز به انجام آن شود شامل: آزمایش خون، ادرار و عکسبرداری می باشد.
روش درمانی جایگزین : گاهی اوقات از رژیمهای غذایی خاص ، ویتامینها و سایر روشهای دیگر جهت درمان روماتیسم مفصلی استفاده می شود. بعضی درمانها به کاهش استرس بیمار کمک می کند. بسیاری از این روشها بی ضرر می باشند و اما باید گفت که این روشها بطور کامل و دقیق مورد بررسی قرار نگرفته اند لذا قبل از استفاده از آنها حتماً باید با پزشک مشورت شود.