زنان ایران هم حق تماشای والیبال را دارند

[*SAmirA]

" تحقیر آمریکا در آزادی" و "کابوس آزادی برای آمریکایی ها دو عبارتی است که می توان برای توصیف لـ*ـذت حاصل از برد شیرین 3 بر صفر تیم ملی والیبال کشورمان برابر مدعی قهرمانی لیگ جهانی از آن ها استفاده کرد. اما این دو عبارت دو روی دیگرهم دارند. "تحقیر زنان ایرانی که نتوانستند وارد ورزشگاه آزادی شوند" – عبارتی که سال های گذشته توسط رسانه های داخلی و خارجی در وصف عدم حضور زنان ایرانی در استادیوم آزادی به رغم حضور زنان برزیلی یا ایتالیایی و لهستانی استفاده شد. (امکانی که امیدروایم به زودی برای زنان مسلمان ایران فراهم شود) و "کابوس حذف تیم ملی والیبال ایران از لیگ جهانی" - به دلیل عدم رعایت دستور فدراسیون جهانی مبنی بر بلیت فروش برای زنان ایرانی یا گرفتن حق میزبانی بازی های ایران و مجبور شدن ایران به مسابقه دادن در زمین های بی طرف که میتواند کام علاقمندان بی شمار والیبال و تیم ملی را تلخ کند. (اتفاقی که امیدواریم تحت هیچ شرایطی رخ ندهد)


این دو عبارت نمادی از سوء مدیریت نهادهای درگیر در این حوزه – از فدراسیون والیبال گرفته تا نهادهایی ماند شورای تامین و دولت – میباشد که با وجود دادن تعهد توسط دولت جمهوری اسلامی به فدراسیون جهانی والیبال در سال گذشته، در اولین بازی امسال در تهران باز هم خبری از حضور زنان ایرانی نبود ( به جز چند کارمند و خبرنگاری که در کنار زمین بودند و کارگردان تلویزیونی و فیلمبرداران صدا و سیما اصرار داشتند آنها را در قاب خود بگنجانند) نکته قابل تامل این است که در سال های گذشته پس از گزارش های ناظر فدراسیون جهانی و اخطار به ایران، مسئولان کوشیدند با بولد کردن این زنان ایرانی رضایت آن نهادها را به دست آورند که دستشان به سرعت رو شد و تکرار این مساله چندان اقدام هوشمندانه ای محسوب نمیشود.


اما به راستی چه کسانی و چه گروه هایی و به چه دلایل عرفی و عقلی و شرعی ای مخالف حضور زنان در استادیوم 12 هزار نفری آزادی هستند؟ تاکید نگارنده بر استادیوم 12 هزار نفری به این دلیل است که واقعا شرایط حضور زنان در ورزشگاه های چند ده هزار نفری فوتبال به هیچ وجه فراهم نیست ( کاری که محمود احمدی نژاد در ابتدای دوران ریاست جمهوری اش میخواست انجام دهد و ناکام ماند). به عبارتی به دلیل زیاد بودن تماشاگران فوتبال و عدم امکان کنترل جمعیت پرشور و بعضا خشمگین فوتبال قبل و بعد از بازی توسط نیروی انتظامی و هم چنین عدم استاندارد بودن ورودی ها وخروجی های ورزشگاه های فوتبال به لحاظ عقلی و منطقی امکان حضور زنان در آن محیط ها فراهم نیست. به لحاظ عرفی نیز به دلیل فحاشی تماشگران فوتبال علیه یکدیگر و داوران که بعضا از تلویزیون هم در هنگام پخش زنده شنیده میشود! حضور زنان در ورزشگاه های فوتبال فعلا توصیه نمی شود. در نهایت اینکه امکان تفکیک ورودی و خروجی خانم ها و آقایان در استادیوم 12 هزار نفری فراهم است و برای نیروی انتظامی نیز دردسر زیادی ایجاد نخواهد کرد از سوی دیگر تماشاگر والیبال بر خلاف فوتبال فحاش نیست و میتوان یک محیط خانوادگی سالم برای علاقمندان به والیبال فراهم کرد.


حرف دیگر مخالفان حضور زنان، شرعی نبودن تماشای مردان مسلمان توسط زنان مسلمان است. این انتقاد به هیچ وجه وارد نیست. در ماه های گذشته به فراخور این بحث استفتاء های زیادی از علما و فقها صورت گرفت و همگی تاکید داشتند که تماشای ورزش هایی که لباس مردان در آنها چسب است و اندامشان نمایان میشود برای زنان مشکل شرعی دارد مانند وزنه برداری و کشتی. جالب اینجاست که صدا و سیما تمامی مسابقات کشتی و وزنه برداری ایرانی وخارجی که در طول یکسال زیاد هم هستند را بدون سانسور نشان میدهد و هیچ کدام از دلواپسان اعتراضی نمی کنند، آنوقت به تماشای بازی والیبالیست های کشورمان که اتفاقا لباس پوشیده و غیر رکابی دارند اعتراض می نمایند (گویی استدلال می کنند که تماشای والیبال برای زنان از پای تلویزیون اشکالی ندارد ولی در ورزشگاه اشکال دارد!). پر واضح است که اینها بهانه گیری هایی بیش نیست به خصوص که موضوع حضور زنان با سیاست هم پیوند زده شده است. چرا که خانم مولارودی معاون امور زنان دولت حسن روحانی یکی از حامیان این موضوع بوده و هست و سال گذشته فدراسیون جهانی والیبال با دولت روحانی برای حضور زنان مذاکره کرد و دولت نیز بدون هیچ بحثی این موضوع را پذیرفت و تعهد داد که تکرار نشود.


جالب اینجاست که علی مطهری که در سال 1385 خود از مخالفان حضور زنان در ورزشگاه ها بود و به احمدی نژاد تاخت، و به طور کلی در مسائل فرهنگی بسیار حساس میباشد و در بازی سال 92 ایران و ایتالیا انتقاداتی هم به صدا و سیما داشت که چرا چند تصویر از زنان خارجی از دستشان در رفته است، هفته گذشته در مصاحبه ای حضور زنان در ورزشگاه های والیبال را مخالف عقل و شرع و عرف ندانست و از این امر استقبال کرد. از سوی دیگر این موضوع به شدت توسط رسانه های ضد انقلاب و شبکه های خارج نشین به عنوان ظلمی در حق زنان ایرانی مطرح می شود و میتواند موجب فشار بیشتر نهادهای حقوق بشری و فدراسیون جهانی به ایران شود.


در نهایت اینکه به اعتقاد نگارنده زنان این مرز و بوم که در تمامی عرصه ها همپای مردان حضور داشته اند و بعضا مقاومت و استقامتی بیش از مردان نشان داده اند – تا جایی که رهبر انقلاب نیز بارها و در مناسبت های مختلف این مسئله را بیان فرموده اند- حق مسلمشان است که لـ*ـذت تماشای ورزش مهیج والیبال از آنان گرفته نشود و آنها نیز در شادی و شعف حاصل از پیروزی های دلاورمردان کشورمان سهیم باشند.