*فریال*
کاربر نگاه دانلود
ایتالیا با دارا بودن 50 اثر ثبت شده تاریخی و طبیعی در فهرست میراث جهانی یونسکو، پرجاذبهترین کشور دنیا از حیث میراث جهانی بشریت است، میراثی که آینهای تمام قد از تاریخ و فرهنگ و طبیعت این سرزمین در تمام ادوار بودهاند و با تماشای آنها به سفری شگفتانگیز در عمق تاریخ میروید.
ایتالیا برای اولینبار در سومین جلسه کمیته میراث فرهنگی یونسکو در سال 1979 در قاهره مصر اولین اثر خود را با عنوان «سنگنگارههای وال کامونیکا» ثبت کرد و در دهه نود نیز موفق شد 25 اثر دیگر خود را در به ثبت جهانی برسد که تنها 10 اثر آن در بیست و یکمین جلسه میراث جهانی یونسکو در نپال به عنوان میراث جهانی شناخته شد.
از میان 50 اثر جهانی کشور ایتالیا، 46 مورد جاذبه فرهنگی و 4 مورد ماهیتی طبیعی دارند که نگاهی به برخی از آنها خالی از لطف نیست.
کاخ کاسرتا
«کاخ کاسرتا» در منطقه «کازرتاو» و در ۴۰ کیلومتری شمال ناپل در ایتالیا قرار دارد که ساخت آن را «پیر لوئیجی وان ویتلیتو» بر عهده داشته است. آبِ آن از جنگل «بوسکووچیو» سرچشمه میگیرد و با مجسمههایی از دایانا و آکتئون تزئین شده است. این کاخ جزو بزرگترین کاخهای اروپا به شمار میرود و 1200 اتاق دارد که چهل اتاق آن مربوط به خود امپراتور بوده است.
راه پله اصلی آن 116 پله مرمر دارد. این مکان بهعنوان اقامتگاه خانواده سلطنتی مورد استفاده قرار میگرفت. ساخت بنا در ۱۷۵۱ میلادی به دستور "کارل پنجم"، پادشاه سیسیل آغاز شد و در سال ۱۹۹۷ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
دره معابد
دره معابد در محوطه باستانی «آگریجنتو» در شهر جنوبی سیسیل در جنوب ایتالیا، از مظاهر برجسته هنر و معاری یونانی است که به واسطه ساکنین یونانی این منطقه که از قرن هشتم در آنجا زندگی میکردند شکل گرفته است.
این محوطه به عنوان یکی از مهمترین جاذبههای گردشگری شهر سیسیل از سال 1997 وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شده است. محوطه و چشمانداز دره معابد با مساحت 1300 هکتار بزرگترین محوطه تاریخی باستانی در تمام جهان است. البته بر خلاف نام آن که به "دره معابد" معروف است، این محوطه باستانی در هیچ درهای واقع نشده و در دامنههای شهر آگریجتو قرار دارد.
مرکز تاریخی فلورانس
مرکز تاریخی فلورانس بخشی از شهر فلورانس ایتالیاست که در سال ۱۹۸۲ به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. یونسکو از این ناحیه به عنوان گنجینهای از آثار هنری و معماری یاد میکند که در دوران طلایی فلورانس و در پی قدرت اقتصادی و تجاری آن در این دوران پدید آمد.
کلیسای جامع قرن سیزدهمی فلورانس، برج «جیوتو»، کلیسای «سنت جان»، کاخ «مدیچی»، کلیسای «سن لورنس»، موزه «سن مارک»، مجسمه داوود برخی از این آثار هستند.
مرکز تاریخی ناپل
شهر ناپل سومین شهر بزرگ ایتالیا پس از رم و میلان است که در سال 470 قبل از میلاد توسط یونانی ها ساخته شد و در حال حاضر یکی ار قدیمیترین شهرهای اروپا محسوب میشود. ناپل که در ابتدا یک شهرک یونانی به نام نئوپولیس بوده و بعدها تحت تسلط امپراتوری روم درآمد، شامل بناها و آثار ارزشمند معماری و تاریخی است و به همین دلیل در سال ۱۹۹۵ تمام قسمتهای قدیمی شهر به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
نمای شهری این شهر به شدت ناهمگون است، به طوریکه در یک نگاه ساختمانها و آسمان خراشهای مدرن و رفیع و در کنار آن کوچههای تنگ و قدیمی به سبک شهر قدیمی در کنار هم به چشم میخورد.
ونیز
شهر ونیز یکی از شهرهای گردشگرپذیر جهان است و سالانه میلیونها گردشگر به این شهر میروند. از دیدنیهای این شهر میتوان به میدان «سن مارکو» محل دفن یکی از حواریون حضرت مسیح (ع) که به «سن مارکو» مشهور است اشاره کرد.
ونیز به خاطر شکل عجیب و همچنین تعدد آثار تاریخی و هنری و معماری در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز قرار گرفته که همین امر موجب شده سالانه حدود بیست میلیون نفر از سر تا سر جهان برای دیدن این شهر زیبا به ایتالیا سفر کنند.
کلوزیوم
کلوزیوم در مرکز تاریخی شهر رم یکی از مکانهای دیدنی و به عنوان نماد تاریخی این شهر شناخته میشود. این بنا که یک آمفی تئاتر رومی است به دستور امپراتور «وسپازیانو» ساخته و در سال 80 بعد میلاد افتتاح شد.
این محل شناخته شده زمانی محل جدال حیوانات درنده و بردهها بود و گنجایش بیش از 50 هزار تماشاچی را داشت. بنای کلوزیوم دارای ارتفاع 5.48 متر و ابعاد 188 * 156 متر است و پس از ساخت فیلم معروف «گلادیاتور» در این مکان تاریخی، سالانه شش میلیون گردشگر از این اثر تاریخی دیدن میکنند. این در حالیست که این اثر تاریخی 10 سال پیش سالانه یک میلیون بازدیدکننده داشت.
میدان معجزهها
این محوطه محصور یکی از زیباترین مجموعهها از حیث معماری در جهان است که شامل چهار شاهکار قرون وسطایی متعلق به قرن 11 تا 14 میلادی است ک شامل کلیسا، تعمیدگاه، گورستان و برج کج پیزا است که در این میان این ساختمان کج بیش از همه معروف است.
در قرن دوازدهم، اهالی شهر پیزا تصمیم گرفتند کلیسای آنها برجی داشته باشد که برج "سینت مارک" را تحت تأثیر قرار دهد. پس از آن که پایههای بنا حفر شد، معماری کارآزموده به نام «دیوتیسالوی» که مسئول ساختمان این برج بود، نخستین سنگ آن را بنا نهاد. اما چند سال پس از شروع ساخت آن، هنگامی که تنها سه طبقه پایینی آن به پایان رسیده بود و پیش از آنکه ارتفاع برج به ۱۲ متر برسد، این برج خمیدگی خودش به سمت جنوبشرقی را نشان داده بود.
پس از آن ساخت این برج به مدت ۱۰۰ سال متوقف شد. در سال ۱۲۳۴ از معمار دیگری خواسته شد تا ساختمان برج را تمام کند و او چهارمین سقف بنا را به پایان رساند و آن را نیمه تمام گذارد و چهار طبقه بعدی آن با همان تمایل به خمیدگی به پایان رسید. سپس معمار دیگری رشته کار را به دست گرفت و طبقات پنجم و ششم را تمام کرد، اما پایه اصلی همچنان منحرف میشد. این برج به این ترتیب به نشان اصلی شهر پیزا تبدیل شد و سال ۱۹۸۷ نیز توسط یونسکو به میراث فرهنگی پیوست.
ویرانههای پمپی
ویرانههای پمپی در نزدیکی ناپل واقع شده که در آن آثاری از بناها و مردم شهر باستانی پمپی که بر اثر آتشفشان کوه «وزوو» ویران شده به چشم میخورد. پیش از این تصور میشد مردم این شهر به خاطر گازهای سمی حاصل از آتشفشان کشته شدهاند، اما پژوهشهای بیشتر نشان داد آنها به خاطر حرارت بالا جان باختهاند.
برخی دیگر نیز بر پایه نامههایی که ۲۵ سال پس از این ماجرا نوشته شده به این نتیجه رسیدند که مردم به خاطر استشمام خاکسترهای آتشفشان خفه شدهاند. این شهر پس از آتشفشان زیر ۴ تا ۶ متر خاک و خاکستر به مدت ۱۵۰۰ سال مدفون شد.
این شهر که به صورت کاملاً اتفاقی در سال ۱۵۹۹ میلادی کشف شد، جزو میراث جهانی یونسکو محسوب میشود و با بیش از دو میلیون و 500 هزار بازدیدکننده در سال، یکی از جاذبههای مهم ایتالیا بهشمار میآید.
از دیگر میراث جهانی یونسکو در ایتالیا میتوان به اقامتگاههای خاندان سلطنتی ساووی، «امالفی»، «اوربینو»، کلیسای جامع مودنا، کلیسای «سانتا ماریا دله»، «کاتانیا»، «کاستل دل مونته»، جزیره «پالماریا»، جزیره «تینتو» و ... اشاره کرد.
ایتالیا برای اولینبار در سومین جلسه کمیته میراث فرهنگی یونسکو در سال 1979 در قاهره مصر اولین اثر خود را با عنوان «سنگنگارههای وال کامونیکا» ثبت کرد و در دهه نود نیز موفق شد 25 اثر دیگر خود را در به ثبت جهانی برسد که تنها 10 اثر آن در بیست و یکمین جلسه میراث جهانی یونسکو در نپال به عنوان میراث جهانی شناخته شد.
از میان 50 اثر جهانی کشور ایتالیا، 46 مورد جاذبه فرهنگی و 4 مورد ماهیتی طبیعی دارند که نگاهی به برخی از آنها خالی از لطف نیست.
کاخ کاسرتا
«کاخ کاسرتا» در منطقه «کازرتاو» و در ۴۰ کیلومتری شمال ناپل در ایتالیا قرار دارد که ساخت آن را «پیر لوئیجی وان ویتلیتو» بر عهده داشته است. آبِ آن از جنگل «بوسکووچیو» سرچشمه میگیرد و با مجسمههایی از دایانا و آکتئون تزئین شده است. این کاخ جزو بزرگترین کاخهای اروپا به شمار میرود و 1200 اتاق دارد که چهل اتاق آن مربوط به خود امپراتور بوده است.
راه پله اصلی آن 116 پله مرمر دارد. این مکان بهعنوان اقامتگاه خانواده سلطنتی مورد استفاده قرار میگرفت. ساخت بنا در ۱۷۵۱ میلادی به دستور "کارل پنجم"، پادشاه سیسیل آغاز شد و در سال ۱۹۹۷ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
دره معابد
دره معابد در محوطه باستانی «آگریجنتو» در شهر جنوبی سیسیل در جنوب ایتالیا، از مظاهر برجسته هنر و معاری یونانی است که به واسطه ساکنین یونانی این منطقه که از قرن هشتم در آنجا زندگی میکردند شکل گرفته است.
این محوطه به عنوان یکی از مهمترین جاذبههای گردشگری شهر سیسیل از سال 1997 وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شده است. محوطه و چشمانداز دره معابد با مساحت 1300 هکتار بزرگترین محوطه تاریخی باستانی در تمام جهان است. البته بر خلاف نام آن که به "دره معابد" معروف است، این محوطه باستانی در هیچ درهای واقع نشده و در دامنههای شهر آگریجتو قرار دارد.
مرکز تاریخی فلورانس
مرکز تاریخی فلورانس بخشی از شهر فلورانس ایتالیاست که در سال ۱۹۸۲ به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. یونسکو از این ناحیه به عنوان گنجینهای از آثار هنری و معماری یاد میکند که در دوران طلایی فلورانس و در پی قدرت اقتصادی و تجاری آن در این دوران پدید آمد.
کلیسای جامع قرن سیزدهمی فلورانس، برج «جیوتو»، کلیسای «سنت جان»، کاخ «مدیچی»، کلیسای «سن لورنس»، موزه «سن مارک»، مجسمه داوود برخی از این آثار هستند.
مرکز تاریخی ناپل
شهر ناپل سومین شهر بزرگ ایتالیا پس از رم و میلان است که در سال 470 قبل از میلاد توسط یونانی ها ساخته شد و در حال حاضر یکی ار قدیمیترین شهرهای اروپا محسوب میشود. ناپل که در ابتدا یک شهرک یونانی به نام نئوپولیس بوده و بعدها تحت تسلط امپراتوری روم درآمد، شامل بناها و آثار ارزشمند معماری و تاریخی است و به همین دلیل در سال ۱۹۹۵ تمام قسمتهای قدیمی شهر به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
نمای شهری این شهر به شدت ناهمگون است، به طوریکه در یک نگاه ساختمانها و آسمان خراشهای مدرن و رفیع و در کنار آن کوچههای تنگ و قدیمی به سبک شهر قدیمی در کنار هم به چشم میخورد.
ونیز
شهر ونیز یکی از شهرهای گردشگرپذیر جهان است و سالانه میلیونها گردشگر به این شهر میروند. از دیدنیهای این شهر میتوان به میدان «سن مارکو» محل دفن یکی از حواریون حضرت مسیح (ع) که به «سن مارکو» مشهور است اشاره کرد.
ونیز به خاطر شکل عجیب و همچنین تعدد آثار تاریخی و هنری و معماری در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز قرار گرفته که همین امر موجب شده سالانه حدود بیست میلیون نفر از سر تا سر جهان برای دیدن این شهر زیبا به ایتالیا سفر کنند.
کلوزیوم
کلوزیوم در مرکز تاریخی شهر رم یکی از مکانهای دیدنی و به عنوان نماد تاریخی این شهر شناخته میشود. این بنا که یک آمفی تئاتر رومی است به دستور امپراتور «وسپازیانو» ساخته و در سال 80 بعد میلاد افتتاح شد.
این محل شناخته شده زمانی محل جدال حیوانات درنده و بردهها بود و گنجایش بیش از 50 هزار تماشاچی را داشت. بنای کلوزیوم دارای ارتفاع 5.48 متر و ابعاد 188 * 156 متر است و پس از ساخت فیلم معروف «گلادیاتور» در این مکان تاریخی، سالانه شش میلیون گردشگر از این اثر تاریخی دیدن میکنند. این در حالیست که این اثر تاریخی 10 سال پیش سالانه یک میلیون بازدیدکننده داشت.
میدان معجزهها
این محوطه محصور یکی از زیباترین مجموعهها از حیث معماری در جهان است که شامل چهار شاهکار قرون وسطایی متعلق به قرن 11 تا 14 میلادی است ک شامل کلیسا، تعمیدگاه، گورستان و برج کج پیزا است که در این میان این ساختمان کج بیش از همه معروف است.
در قرن دوازدهم، اهالی شهر پیزا تصمیم گرفتند کلیسای آنها برجی داشته باشد که برج "سینت مارک" را تحت تأثیر قرار دهد. پس از آن که پایههای بنا حفر شد، معماری کارآزموده به نام «دیوتیسالوی» که مسئول ساختمان این برج بود، نخستین سنگ آن را بنا نهاد. اما چند سال پس از شروع ساخت آن، هنگامی که تنها سه طبقه پایینی آن به پایان رسیده بود و پیش از آنکه ارتفاع برج به ۱۲ متر برسد، این برج خمیدگی خودش به سمت جنوبشرقی را نشان داده بود.
پس از آن ساخت این برج به مدت ۱۰۰ سال متوقف شد. در سال ۱۲۳۴ از معمار دیگری خواسته شد تا ساختمان برج را تمام کند و او چهارمین سقف بنا را به پایان رساند و آن را نیمه تمام گذارد و چهار طبقه بعدی آن با همان تمایل به خمیدگی به پایان رسید. سپس معمار دیگری رشته کار را به دست گرفت و طبقات پنجم و ششم را تمام کرد، اما پایه اصلی همچنان منحرف میشد. این برج به این ترتیب به نشان اصلی شهر پیزا تبدیل شد و سال ۱۹۸۷ نیز توسط یونسکو به میراث فرهنگی پیوست.
ویرانههای پمپی
ویرانههای پمپی در نزدیکی ناپل واقع شده که در آن آثاری از بناها و مردم شهر باستانی پمپی که بر اثر آتشفشان کوه «وزوو» ویران شده به چشم میخورد. پیش از این تصور میشد مردم این شهر به خاطر گازهای سمی حاصل از آتشفشان کشته شدهاند، اما پژوهشهای بیشتر نشان داد آنها به خاطر حرارت بالا جان باختهاند.
برخی دیگر نیز بر پایه نامههایی که ۲۵ سال پس از این ماجرا نوشته شده به این نتیجه رسیدند که مردم به خاطر استشمام خاکسترهای آتشفشان خفه شدهاند. این شهر پس از آتشفشان زیر ۴ تا ۶ متر خاک و خاکستر به مدت ۱۵۰۰ سال مدفون شد.
این شهر که به صورت کاملاً اتفاقی در سال ۱۵۹۹ میلادی کشف شد، جزو میراث جهانی یونسکو محسوب میشود و با بیش از دو میلیون و 500 هزار بازدیدکننده در سال، یکی از جاذبههای مهم ایتالیا بهشمار میآید.
از دیگر میراث جهانی یونسکو در ایتالیا میتوان به اقامتگاههای خاندان سلطنتی ساووی، «امالفی»، «اوربینو»، کلیسای جامع مودنا، کلیسای «سانتا ماریا دله»، «کاتانیا»، «کاستل دل مونته»، جزیره «پالماریا»، جزیره «تینتو» و ... اشاره کرد.
