HAD!S
کاربر نگاه دانلود
در نیروگاه های اتمی از واکنش شکافت اورانیوم برای تولید انرژی و حرارت مورد نیاز برای گرم کردن آب و به حرکت در آوردن توربین ها استفاده میشود. این واکنش انرژی بسیار زیادی تولید می کند و بازده بسیار بالایی دارد.
اما بزرگترین مشکل این فرایند تولید ضایعات رادیواکتیو و سمی هسته ای است که باید در انبارهای مخصوص نگهداری شود و از ورود آن ها به طبیعت جلوگیری کرد. متاسفانه پایداری ضایعات رادیواکتیو بسیار زیاد است و برای تجزیه شدن نیمی از آن ها به ۵۷۳۰ سال زمان نیاز است.
دانشمندان دانشگاه Bristol Cabot موفق شدند تا از این زباله های بسیار خطرناک و سمی، باتری های دارای الماس با عمر بسیار بالا تولید کنند. در این روش به گرافیت رادیواکتیو گرما داده می شود تا مواد رادیواکتیو آن به صورت گاز خارج شود. این گاز پس از گرما دیدن و خنک شدن به فرمی همانند الماس تبدیل می شود.
وقتی این الماس ها در کنار ماده رادیواکتیو دیگری قرار بگیرند شروع به تولید جریان ضعیفی از الکتریسیته می کنند. با قرار دادن یک الماس غیر رادیواکتیو دیگر در کنار این محصولات، پرتوهای غیر مضر جذب الماس می شود که از آن می توان برای تولید برق با بازده نزدیک به ۱۰۰ درصد استفاده کرد.
این الماس ها که همانند باتری عمل می کنند دارای عمر بسیار طولانی هستند. برای نصف شدن میزان انرژی آن ها حدود ۷۷۴۶ سال زمان نیاز است. به همین دلیل گزینه ای مناسب برای استفاده در شرایطی هستند که امکان شارژ کردن یا تعویض باتری ها وجود ندارد.
به کمک روش ذکر شده می توان به کاهش تولید زباله های اتمی هم کمک شایانی کرد. در ۴۰ سال گذشته فقط ایالات متحده حدود ۸۴ هزار تن زباله رادیواکتیو تولید کرده است. تولید چنین باتری هایی می تواند موجب پدیدار شدن انقلابی بزرگ در حوزه فناوری هم شود.
اما بزرگترین مشکل این فرایند تولید ضایعات رادیواکتیو و سمی هسته ای است که باید در انبارهای مخصوص نگهداری شود و از ورود آن ها به طبیعت جلوگیری کرد. متاسفانه پایداری ضایعات رادیواکتیو بسیار زیاد است و برای تجزیه شدن نیمی از آن ها به ۵۷۳۰ سال زمان نیاز است.
دانشمندان دانشگاه Bristol Cabot موفق شدند تا از این زباله های بسیار خطرناک و سمی، باتری های دارای الماس با عمر بسیار بالا تولید کنند. در این روش به گرافیت رادیواکتیو گرما داده می شود تا مواد رادیواکتیو آن به صورت گاز خارج شود. این گاز پس از گرما دیدن و خنک شدن به فرمی همانند الماس تبدیل می شود.
وقتی این الماس ها در کنار ماده رادیواکتیو دیگری قرار بگیرند شروع به تولید جریان ضعیفی از الکتریسیته می کنند. با قرار دادن یک الماس غیر رادیواکتیو دیگر در کنار این محصولات، پرتوهای غیر مضر جذب الماس می شود که از آن می توان برای تولید برق با بازده نزدیک به ۱۰۰ درصد استفاده کرد.
این الماس ها که همانند باتری عمل می کنند دارای عمر بسیار طولانی هستند. برای نصف شدن میزان انرژی آن ها حدود ۷۷۴۶ سال زمان نیاز است. به همین دلیل گزینه ای مناسب برای استفاده در شرایطی هستند که امکان شارژ کردن یا تعویض باتری ها وجود ندارد.
به کمک روش ذکر شده می توان به کاهش تولید زباله های اتمی هم کمک شایانی کرد. در ۴۰ سال گذشته فقط ایالات متحده حدود ۸۴ هزار تن زباله رادیواکتیو تولید کرده است. تولید چنین باتری هایی می تواند موجب پدیدار شدن انقلابی بزرگ در حوزه فناوری هم شود.
