dinaz
کاربر نگاه دانلود
سدهای هوشمندانه برای استخراج چوب از جنگل
دره «Kauaeranga» در جزیره شمالی نیوزیلند زمانی با جنگل‌های انبوه کائوری پوشیده شده بود. این درختان با تنه‌های ضخیم و راستی بسیار بزرگی داشتند. وقتی اولین اروپایی‌ها به نیوزیلند آمدند، متوجه شدند که تنه‌های کائوری جایگزین بسیار خوبی برای تخته‌ها و تیرک‌های قایق هستند و خیلی زود کائوری توسط نجار‌ها و کشتی سازان به دلیل چوب بادوام و محکم و مستقیمی که داشت استفاده می‌شد. آن‌ها گره‌های نسبتا کمی داشتند و کار با آن‌ها و میخ زدن بهشان آسان‌تر بود.
ابتدا مهاجران از درختان کائوری که در نزدیکی دریا بودند استفاده می‌کردند، اما هرچه شهرت این چوب این درخت بیشتر می‌شد و تقاضا برای آن افزایش می‌یافت گروه هایی به داخل جنگل می‌رفتند تا برای بازارهای محلی و خارجی تنه‌های این درخت را ببرند. اولین بار تخته‌های کائوری در نوامبر ۱۸۲۰ نیوزیلند را ترک کرد.
معمولا راه آسان دسترسی از داخل جنگل برای رساندن تنه‌های عظیم این درخت به دریا یا کارخانه‌های برش چوب وجود نداشت. یک راه برای انتقال آن‌ها شناور کردنشان روی رودخانه و جریان‌های آب بود. مشکل این بود که تنه‌ها بسیار بزرگ بودند و دو متر یا بیشتر قطر داشتند و سنگین بودند درحالیکه جویبار‌ها کوچک بودند و آب کافی برای حمل آن‌ها نداشتند؛ بنابراین چوب بر‌ها سدهای چوبی در همه جویبارهای کوچک و رودخانه‌ها ساختند تا حجم آب افزایش یابد. وقتی آب کافی جمع می‌شد که یک سال یا بیشتر طول می‌کشید، دریچه‌ها بالا می‌رفت و آب با نیروی زیاد تنه‌ها را حرکت می‌داد.
در یکی از شدیدترین جریان‌ها در سال‌های ۱۹۲۰ حدود ۲۸۰۰۰ تنه درخت به پایین رودخانه فرستاده شدند. گاهی چندین سد در دره‌های مجاور همزمان باز می‌شدند تا نیروی آبشان ترکیب شده و بازدهی را افزایش دهد. این موج عظیم آب موجب تخریب زیادی در جنگل می‌شد، اما راهی هوشمندانه برای استخراج چوب بود. این سد‌ها شاهکارهای چشمگیر مهندسی نیز بودند که بدون نقشه یا محاسبات دقیق ساخته می‌شدند با این حال می‌توانستند فشار زیاد چندین تن آب را تحمل کنند.
زمانی حدود ۳۰۰۰ سد در نیوزیلند وجود داشت که آخرینشان سال ۱۹۳۰ ساخته شد. هرچه صنعت چوب کاهش یافت، به تدریج سد‌ها از کار افتادند و ناپدید شدند و در حال حاضر تعداد کمی از این صنعت مخرب باقی مانده است. جنگل‌های باشکوه کائوری زمانی ۱. ۶ میلیون هکتار از نیمه شمالی این جزیره شمالی را پوشش داده بودند. اما جنگل زدایی، آتش سوزی و کشاورزی باعث شده تن‌ها ۷۰۰۰ هکتار از آن باقی بماند.
دره «Kauaeranga» در جزیره شمالی نیوزیلند زمانی با جنگل‌های انبوه کائوری پوشیده شده بود. این درختان با تنه‌های ضخیم و راستی بسیار بزرگی داشتند. وقتی اولین اروپایی‌ها به نیوزیلند آمدند، متوجه شدند که تنه‌های کائوری جایگزین بسیار خوبی برای تخته‌ها و تیرک‌های قایق هستند و خیلی زود کائوری توسط نجار‌ها و کشتی سازان به دلیل چوب بادوام و محکم و مستقیمی که داشت استفاده می‌شد. آن‌ها گره‌های نسبتا کمی داشتند و کار با آن‌ها و میخ زدن بهشان آسان‌تر بود.
ابتدا مهاجران از درختان کائوری که در نزدیکی دریا بودند استفاده می‌کردند، اما هرچه شهرت این چوب این درخت بیشتر می‌شد و تقاضا برای آن افزایش می‌یافت گروه هایی به داخل جنگل می‌رفتند تا برای بازارهای محلی و خارجی تنه‌های این درخت را ببرند. اولین بار تخته‌های کائوری در نوامبر ۱۸۲۰ نیوزیلند را ترک کرد.
معمولا راه آسان دسترسی از داخل جنگل برای رساندن تنه‌های عظیم این درخت به دریا یا کارخانه‌های برش چوب وجود نداشت. یک راه برای انتقال آن‌ها شناور کردنشان روی رودخانه و جریان‌های آب بود. مشکل این بود که تنه‌ها بسیار بزرگ بودند و دو متر یا بیشتر قطر داشتند و سنگین بودند درحالیکه جویبار‌ها کوچک بودند و آب کافی برای حمل آن‌ها نداشتند؛ بنابراین چوب بر‌ها سدهای چوبی در همه جویبارهای کوچک و رودخانه‌ها ساختند تا حجم آب افزایش یابد. وقتی آب کافی جمع می‌شد که یک سال یا بیشتر طول می‌کشید، دریچه‌ها بالا می‌رفت و آب با نیروی زیاد تنه‌ها را حرکت می‌داد.
در یکی از شدیدترین جریان‌ها در سال‌های ۱۹۲۰ حدود ۲۸۰۰۰ تنه درخت به پایین رودخانه فرستاده شدند. گاهی چندین سد در دره‌های مجاور همزمان باز می‌شدند تا نیروی آبشان ترکیب شده و بازدهی را افزایش دهد. این موج عظیم آب موجب تخریب زیادی در جنگل می‌شد، اما راهی هوشمندانه برای استخراج چوب بود. این سد‌ها شاهکارهای چشمگیر مهندسی نیز بودند که بدون نقشه یا محاسبات دقیق ساخته می‌شدند با این حال می‌توانستند فشار زیاد چندین تن آب را تحمل کنند.
زمانی حدود ۳۰۰۰ سد در نیوزیلند وجود داشت که آخرینشان سال ۱۹۳۰ ساخته شد. هرچه صنعت چوب کاهش یافت، به تدریج سد‌ها از کار افتادند و ناپدید شدند و در حال حاضر تعداد کمی از این صنعت مخرب باقی مانده است. جنگل‌های باشکوه کائوری زمانی ۱. ۶ میلیون هکتار از نیمه شمالی این جزیره شمالی را پوشش داده بودند. اما جنگل زدایی، آتش سوزی و کشاورزی باعث شده تن‌ها ۷۰۰۰ هکتار از آن باقی بماند.
