شاهکارهای هنر کاشیکاری ایرانی را ببینید

[*بانو بهار*]

مشهد مجموعه تاریخ مشهد (موزه استان قدس رضوی)

امروزه سه محراب نفیس کاشیکاری از دوره خوارزمشاهیان در مجموعه بناهای آستان قدس رضوی به یادگار مانده است که هر سه برای حفاظت بیشتر به موزه تاریخ مشهد در مجموعه موزه های آستان قدس رضوی منتقل شده اند. یکی از این کاشی‌ها که بزرگتر و زیباتر است، تاریخ سال 612 هجری قمری را دارد و در زمره نفیس ترین محراب‌های زرین فام ایرانی قرار می‌گیرد. با وجودی که این محراب در آستانه حمله مغول ساخته شده و مشهد نیز در جریان این حمله به اشغال مغولان درآمد، سالم ماندن آن به یک معجزه می ماند.

 

[*بانو بهار*]

زنجان گنبد سلطانیه

گنبد سلطانیه بزرگ‌ترین گنبد آجری جهان و سومین گنبد تاریخی بزرگ جهان بعد از گنبد سانتاماریا در ایتالیا و گنبد مسجد ایاصوفیه در استانبول است. این گنبد که در شهر کوچک سلطانیه در 40 کیلومتری جنوب شرقی شهر زنجان واقع شده، بیش از 700 سال قدمت دارد. نمای بیرونی گنبد سلطانیه ساده و درونش پوشیده از تزئینات گوناگون است.

در این‌جا چند هزار متر مربع کاشی‌کاری، آجرکاری، حجاری، گچ‌بری و تلفیق آجر و کاشی چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌سازد. این تزئینات در طول زمان به شدت آسیب دیده‌اند اما در دهه‌های گذشته با لایه‌برداری از آنها مشخص شده که زیرشان لایه دیگری از تزئینات پنهان است. کاشیکاری های گنبد سلطانیه بیشتر با ترکیب آجر و کاشی و با استفاده از خطوط هندسی خلق شده اند و سرآغازی هستند بر شکوفایی هنر کاشیکاری در دوره های بعد.

 

[*بانو بهار*]

تبریزمسجد کبود

در سده نهم هجری و مقارن با دوره تیموریان شاهكارهای دیگری از هنر كاشیكاری خلق شد. یكی از بهترین نمونه ها مسجد كبود تبریز است كه تمام سطوح درونی وبیرونی اش را با كاشی پوشانده اند.این شیوه در سده های دهم تا دوازدهم هجری مورد تقلید هنرمندان عصر صفوی قرار گرفت و در مساجد اصفهان به تكامل رسید.

البته مسجد کبود در زمان حکومت سلسله قراقویونلو و به‌وسیله همسر جهانشاه قراقویونلو ساخته شد اما این دوره از نظر هنری، ادامه دوره تیموری به شمار می رود.این مسجد به علت نفاست کاشیکاری‌هایش به «فیروزه اسلام» شهرت یافت و البته به علت کاربرد کاشی‌های لاجوردی، به مسجد کبود نیز معروف شد. متاسفانه در سال 1193 هجری قمری در جریان زلزله مهیبی که تبریز را لرزاند، مسجد کبود و دیگر بناهای مرتبط با آن تخریب شدند و از آن مسجد باشکوه جز سردر و چند طاق و جرزهای قطور که همگی با کاشی های زیبا و ظریف پوشیده شده بودند، چیز دیگری باقی نماند.

 

[*بانو بهار*]

تهران مسجد و مدرسه سپهسالار

یكی از بهترین‌ نمونه‌های هنر كاشی‌كاری به ویژه در دوره قاجار مربوط به مسجد و مدرسه سپهسالار (مدرسه شهید مطهری كنونی) است. علاوه بر چشم‌نوازی ایوان جنوبی و كاشی‌كاری‌های دور تا دور حیاط كه همگی از بهترین‌های این عصر محسوب می‌شوند.

یك كاشی‌كاری خاص در گوشه‌ای از این مدرسه قرار دارد كه تقریبا دور از دسترس بوده و آنچنان در دید بازدیدكنندگان و حاضران در فضای مسجد و مدرسه نیست. بر سقف فضای پشت ورودی قسمت بانوان مسجد، هفت كاسه واژگون كاشی‌كاری شده‌اند كه یكی در مركز قرار دارد و شش تای دیگر گرداگرد آن قرار گرفته‌اند. این هفت كاسه در عین هارمونی و تجانس هیچكدام مانند یكدیگر نیستند و در عین یكسان بودن نمای كلی آنها هیچ شباهتی با هم ندارند كه كاملا یادآور مفهوم وحدت در عین كثرت و كثرت در عین وحدت است.

می‌گویند این اثر نفیس كار دست یكی از اساتید كاشی‌كاری است كه چون سازندگان اصلی بنای مسجد و مدرسه سپهسالار او را به درستی نمی‌شناختند، كاشی‌كاری بخشی از مسجد را به او واگذار كردند كه چندان اهمیتی نداشت و به قول معرف در چشم نبود اما پس از پایان كار همه انگشت حیرت گزیدند. در حال حاضر این اثر بین كتابخانه و مسجد قرار دارد كه ظاهرا بازدید آن برای همه كاملا فراهم نیست.

کاشیکاری یکی از ویژگی های مهم بناهای تاریخی ایران به شمار می‌رود که آنها را از بناهای غیرایرانی متمایز می کند و بینندگانش را به وجد می آورد. آنچه تکیه معاون را بسیار درخور اهمیت ساخته، تصاویر نقش بسته بر کاشی‌های آن است که به وسیله بزرگ‌ترین هنرمندان آن عصر مانند حسن کاشی‌پز تهرانی، سید حسن مانی و حسین نقاش تهرانی آفریده شده‌اند و در نوع خود از بهترین نمونه‌های اواخر دوره قاجار هستند.