...zαнrα...*
کاربر نگاه دانلود
شاه ویکتور امانوئل دوم فرمانروای ساردنی در فاصله سالهای ۱۸۴۸ تا ۱۸۷۸ بود که با کمک مردان مدبری همچون کاوور و گاریبالدی ، ایتالیا را پس از چند صد سال به یک کشور متحد و یکپارچه تبدیل کرد.
ویکتور امانوئل پسر شارل آلبرت -پادشاه کشور ساردنی- در ۱۴ مارس ۱۸۲۰ در شهر تورین زاده شد. او در هنگام کودکی ، زیر نظر اساتید آموزش‌های نظامی و مذهبی دید. او در جوانی علاقه شدیدی به مطالعه در زمینه‌ی تاکتیک‌های نظامی نشان داد. در سال ۱۸۴۸ که رویدادهای انقلاب ایتالیا ، کشور را از هم گسیخته بود، ویکتور امانوئل در جنگ با نیروهای بیگانه‌ی اتریشی شرکت جست. رشادت‌های او آینده‌ای درخشان را برای ساردنی و ایتالیا نوین داد.
سالهای نخست سلطنت
شکست ساردنی در جنگ با اتریش سبب شد که شارل آلبرت از سلطنت کناره‌گیری کند. ویکتور امانوئل در ۲۳ مارس ۱۸۴۹ مراسم تاجگذاری را به جای آورد. او پذیرفت که با اتریش صلح کند و به این کشور غرامت پرداخت نماید. او فعالیت جمهوری‌خواهان را محدود کرد و آنان را به حاشیه راند. به دلیل این اقداماتش ، در سراسر ایتالیا مورد انتقاد قرار گرفت.
او در نوامبر ۱۸۵۲ نخست وزیر جدیدی برگزید؛ کنت کامیلو دی کاوور که سیاست شجاعانه‌ی او در سالهای بعد، ویکتور امانوئل را به پادشاه کل ایتالیا تبدیل کرد.
وحدت ایتالیا
سپس پادشاهی ساردنی با حمایت فرانسه ، به اتریش اعلان جنگ داد. با پیروزی‌های قطعی در نبرد ماژنتا و سولفرینو ، حاکمیت خاندان هابسبورگ بر شمال ایتالیا در هم شکسته شد. شاه ویکتور امانوئل ، جوزپه گاریبالدی را پنهانی تشویق کرد که به قلمرو دولت ناپل در سیسیل حمله کند. یورش موفقیت‌آمیز گاریبالدی و یارانش به سیسیل ، باعث سقوط جنوب ایتالیا و الحاق آن به خاک ساردنی شد. سپس هنگامی که پاپ پیوس نهم، شاه ساردنی و گاریبالدی را تکفیر کرد ، ویکتور امانوئل بدون هیچ گونه توجهی به این مسئله ، وارد شهر رم شد و رسماً تولد کشوری جدید به نام ایتالیا را اعلام نمود.
آرامگاه ویکتور امانوئل در پانتئون
با مرگ کاوور در ۱۸۶۱ ، شاه ویکتور امانوئل بیش از پیش بر اوضاع سیـاس*ـی ایتالیا مسلط شد. او پس از تسخیر شهر رم ، پایتخت را از تورین به این شهر منتقل کرد. شاه ویکتور امانوئل دوم سرانجام در ۹ ژانویه ۱۸۷۸ میلادی درگذشت. بلافاصله پاپ قبول کرد که شاه تکفیری را ببخشد؛ از همین رو اجازه داد که او را در بنای پانتئون شهر رم دفن کنند.
ویکتور امانوئل پسر شارل آلبرت -پادشاه کشور ساردنی- در ۱۴ مارس ۱۸۲۰ در شهر تورین زاده شد. او در هنگام کودکی ، زیر نظر اساتید آموزش‌های نظامی و مذهبی دید. او در جوانی علاقه شدیدی به مطالعه در زمینه‌ی تاکتیک‌های نظامی نشان داد. در سال ۱۸۴۸ که رویدادهای انقلاب ایتالیا ، کشور را از هم گسیخته بود، ویکتور امانوئل در جنگ با نیروهای بیگانه‌ی اتریشی شرکت جست. رشادت‌های او آینده‌ای درخشان را برای ساردنی و ایتالیا نوین داد.
سالهای نخست سلطنت
شکست ساردنی در جنگ با اتریش سبب شد که شارل آلبرت از سلطنت کناره‌گیری کند. ویکتور امانوئل در ۲۳ مارس ۱۸۴۹ مراسم تاجگذاری را به جای آورد. او پذیرفت که با اتریش صلح کند و به این کشور غرامت پرداخت نماید. او فعالیت جمهوری‌خواهان را محدود کرد و آنان را به حاشیه راند. به دلیل این اقداماتش ، در سراسر ایتالیا مورد انتقاد قرار گرفت.
او در نوامبر ۱۸۵۲ نخست وزیر جدیدی برگزید؛ کنت کامیلو دی کاوور که سیاست شجاعانه‌ی او در سالهای بعد، ویکتور امانوئل را به پادشاه کل ایتالیا تبدیل کرد.
وحدت ایتالیا
سپس پادشاهی ساردنی با حمایت فرانسه ، به اتریش اعلان جنگ داد. با پیروزی‌های قطعی در نبرد ماژنتا و سولفرینو ، حاکمیت خاندان هابسبورگ بر شمال ایتالیا در هم شکسته شد. شاه ویکتور امانوئل ، جوزپه گاریبالدی را پنهانی تشویق کرد که به قلمرو دولت ناپل در سیسیل حمله کند. یورش موفقیت‌آمیز گاریبالدی و یارانش به سیسیل ، باعث سقوط جنوب ایتالیا و الحاق آن به خاک ساردنی شد. سپس هنگامی که پاپ پیوس نهم، شاه ساردنی و گاریبالدی را تکفیر کرد ، ویکتور امانوئل بدون هیچ گونه توجهی به این مسئله ، وارد شهر رم شد و رسماً تولد کشوری جدید به نام ایتالیا را اعلام نمود.
آرامگاه ویکتور امانوئل در پانتئون
با مرگ کاوور در ۱۸۶۱ ، شاه ویکتور امانوئل بیش از پیش بر اوضاع سیـاس*ـی ایتالیا مسلط شد. او پس از تسخیر شهر رم ، پایتخت را از تورین به این شهر منتقل کرد. شاه ویکتور امانوئل دوم سرانجام در ۹ ژانویه ۱۸۷۸ میلادی درگذشت. بلافاصله پاپ قبول کرد که شاه تکفیری را ببخشد؛ از همین رو اجازه داد که او را در بنای پانتئون شهر رم دفن کنند.
