O_Q
کاربر نگاه دانلود
تاریخچه ریشه‌های طبیعی پل‌ها
با توجه به نام منطقه که «محل ابرها» نامیده می‌شود، هیچ جای تعجب نیست که مگالیا هرساله باران فراوانی داشته باشد. در حالی که بارش باران برای اکثریت مناطق کشور سود بخش است، اما چالش‌هایی برای قبیله‌های بومی که در مناطق خاسی و جینتیا مگالایا زندگی می‌کنند به وجود می‌آورد.
باران‌های موسمی بی‌وقفه (ماه‌های ژوئن - اوت) منجر به تغیان رودخانه‌های فصلی و دائمی می‌شود و این موضوع باعث می‌شود تا مردم محلی نتوانند از رودخانه‌ها عبور کنند. بنابراین قبیله بومی خاسی، پل‌هایی ساختند که بتواند باران‌های سنگین را تحمل کنند و ابتدای پل‌ها را از چوب درخت بامبو در سرتاسر رودخانه‌ها ساختند، اما این سازه‌ها در طوفان‌های سنگین فرو ریخته و شکسته می‌شدند.
برای مقابله با طوفان‌های موسمی وحشتناک، قبیله خاسی راه‌حلی منحصر به فرد در پیش گرفت: برای ساختن پل‌ها از ریشه‌های طبیعی رشد کرده درختان رزین (بومی رودخانه‌ها و جریان‌های شمال شرقی هند) و پیوند آنها به تنه درختان آجیل بتل استفاده کرد.
ریشه‌های درختان رزین با تنه‌ی گیاهان آجیل بتل در می‌آمیزند تا آنها را در مسیر درست (به عنوان مثال در سرتاسر رودخانه) رشد دهند. هنگامی که ریشه‌ها به طرف دیگر رودخانه می‌رسند، به خاک نفوذ کرده و توسط سنگ‌ها، سنگریزه‌ها و چوب‌ها تثبیت می‌شوند.
پس از ۱۵-۲۰ سال، پل‌های زنده و طبیعی به اندازه کافی برای مقاومت در برابر وزن سنگین و با زمان طولانی محکم می‌شوند، برخی از ریشه‌های درختان هنوز هم در حال رشد بوده و طول عمری حدود ۵۰۰ سال دارند. شاید به همین دلیل است که پرورش ریشه‌های زنده پل‌ها، تا حدود۳۰ متر (۱۰۰ فوت)، سنتی است که از نسل‌های بومی گرفته شده و همچنان ادامه دارد.
کجا می‌توان پل‌هایی با ریشه‌های طبیعی پیدا کرد
این نمونه‌های شگفت‌انگیز معماری طبیعی را می‌توان در منطقه شرقی خاسی تیلز و ناحیه غربی جینتیا هیلز پیدا کرد، اما بهترین آنها در Cherrapunji (که سهرا هم نامیده می‌شود) و Mawlynnong قرار دارند. بهترین زمان برای بازدید از این مکان‌ها، فصل‌هایی غیر از از فصول موسمی است، نوامبر - مارس.
Cherrapunji
در ناحیه شرقی خاسی تیلز مگالایا قرار دارد، Cherrapunji با آبشارهای زیبا، طبیعتی بی‌نظیر و باشکوه، غارهای کشف شده و پل‌هایی با ریشه‌های طبیعی دارای مناظری حیرت‌انگیز است.
پل دوگانه دوکر یوماشینگ (Decker Umshiang) در روستای نونگریات (Nongriat)
هیچ تکنولوژی به این منطقه نرسیده است، بنابراین علاقه‌مندان به ماجراجویی مشتاق به حضور در این منطقه هستند. پل دوگانه داکر ۱۸۰ سال قدمت داشته و دارای یک برجستگی روی خود است، ۷۳۱/۵ متر (۲۴۰۰ فوت) بالاتر از رودخانه یوماشینگ قرار گرفته و ۲۰ متر (۶۵/۶ فوت) طول دارد. یكی از مسیرهای طاقت فرسا برای رسیدن به این پل ۳ كیلومتر (۱/۸ مایل) طول دارد كه از روستای تیرنا آغاز می‌شود و نیازمند استقامت زیاد است، با این حال، تجربه و مناظر زیبایی به ارمغان می‌آورد، به علاوه اینکه آبشار هم به جذابیت آن می‌افزاید.
پل ریشه‌ای موشو (Mawsaw)
در فاصله حدود ۳۰ دقیقه‌ای پل ریشه‌ای دوگانه داکر نانگریت، پل ریشه‌ای موشو قرار دارد که دارای چندین استخر شنا طبیعی در نزدیکی خود است.
پل ریتیمن (Ritymmen) در روستای نانگیمای (Nongthymmai)
پل ریشه‌ای ریتیمن تقریبا بین روستای تیرنا و پل دوگانه داکر نانگریت واقع شده است و با طولی ۳۰ متری (۹۸ فوت) - یکی از طولانی‌ترین پل‌های با ریشه طبیعی شناخته می‌شود.
با توجه به نام منطقه که «محل ابرها» نامیده می‌شود، هیچ جای تعجب نیست که مگالیا هرساله باران فراوانی داشته باشد. در حالی که بارش باران برای اکثریت مناطق کشور سود بخش است، اما چالش‌هایی برای قبیله‌های بومی که در مناطق خاسی و جینتیا مگالایا زندگی می‌کنند به وجود می‌آورد.
باران‌های موسمی بی‌وقفه (ماه‌های ژوئن - اوت) منجر به تغیان رودخانه‌های فصلی و دائمی می‌شود و این موضوع باعث می‌شود تا مردم محلی نتوانند از رودخانه‌ها عبور کنند. بنابراین قبیله بومی خاسی، پل‌هایی ساختند که بتواند باران‌های سنگین را تحمل کنند و ابتدای پل‌ها را از چوب درخت بامبو در سرتاسر رودخانه‌ها ساختند، اما این سازه‌ها در طوفان‌های سنگین فرو ریخته و شکسته می‌شدند.
برای مقابله با طوفان‌های موسمی وحشتناک، قبیله خاسی راه‌حلی منحصر به فرد در پیش گرفت: برای ساختن پل‌ها از ریشه‌های طبیعی رشد کرده درختان رزین (بومی رودخانه‌ها و جریان‌های شمال شرقی هند) و پیوند آنها به تنه درختان آجیل بتل استفاده کرد.
ریشه‌های درختان رزین با تنه‌ی گیاهان آجیل بتل در می‌آمیزند تا آنها را در مسیر درست (به عنوان مثال در سرتاسر رودخانه) رشد دهند. هنگامی که ریشه‌ها به طرف دیگر رودخانه می‌رسند، به خاک نفوذ کرده و توسط سنگ‌ها، سنگریزه‌ها و چوب‌ها تثبیت می‌شوند.
پس از ۱۵-۲۰ سال، پل‌های زنده و طبیعی به اندازه کافی برای مقاومت در برابر وزن سنگین و با زمان طولانی محکم می‌شوند، برخی از ریشه‌های درختان هنوز هم در حال رشد بوده و طول عمری حدود ۵۰۰ سال دارند. شاید به همین دلیل است که پرورش ریشه‌های زنده پل‌ها، تا حدود۳۰ متر (۱۰۰ فوت)، سنتی است که از نسل‌های بومی گرفته شده و همچنان ادامه دارد.
کجا می‌توان پل‌هایی با ریشه‌های طبیعی پیدا کرد
این نمونه‌های شگفت‌انگیز معماری طبیعی را می‌توان در منطقه شرقی خاسی تیلز و ناحیه غربی جینتیا هیلز پیدا کرد، اما بهترین آنها در Cherrapunji (که سهرا هم نامیده می‌شود) و Mawlynnong قرار دارند. بهترین زمان برای بازدید از این مکان‌ها، فصل‌هایی غیر از از فصول موسمی است، نوامبر - مارس.
Cherrapunji
در ناحیه شرقی خاسی تیلز مگالایا قرار دارد، Cherrapunji با آبشارهای زیبا، طبیعتی بی‌نظیر و باشکوه، غارهای کشف شده و پل‌هایی با ریشه‌های طبیعی دارای مناظری حیرت‌انگیز است.
پل دوگانه دوکر یوماشینگ (Decker Umshiang) در روستای نونگریات (Nongriat)
هیچ تکنولوژی به این منطقه نرسیده است، بنابراین علاقه‌مندان به ماجراجویی مشتاق به حضور در این منطقه هستند. پل دوگانه داکر ۱۸۰ سال قدمت داشته و دارای یک برجستگی روی خود است، ۷۳۱/۵ متر (۲۴۰۰ فوت) بالاتر از رودخانه یوماشینگ قرار گرفته و ۲۰ متر (۶۵/۶ فوت) طول دارد. یكی از مسیرهای طاقت فرسا برای رسیدن به این پل ۳ كیلومتر (۱/۸ مایل) طول دارد كه از روستای تیرنا آغاز می‌شود و نیازمند استقامت زیاد است، با این حال، تجربه و مناظر زیبایی به ارمغان می‌آورد، به علاوه اینکه آبشار هم به جذابیت آن می‌افزاید.
پل ریشه‌ای موشو (Mawsaw)
در فاصله حدود ۳۰ دقیقه‌ای پل ریشه‌ای دوگانه داکر نانگریت، پل ریشه‌ای موشو قرار دارد که دارای چندین استخر شنا طبیعی در نزدیکی خود است.
پل ریتیمن (Ritymmen) در روستای نانگیمای (Nongthymmai)
پل ریشه‌ای ریتیمن تقریبا بین روستای تیرنا و پل دوگانه داکر نانگریت واقع شده است و با طولی ۳۰ متری (۹۸ فوت) - یکی از طولانی‌ترین پل‌های با ریشه طبیعی شناخته می‌شود.
