طراحی چایخانه سنتی ژاپنی با معماری پارامتریک و شیوه های مدرن

[*بانو بهار*]

این اثر هنری موقت یک ساختاری اقتصادی توجیه پذیر می باشد که فضایی به ابعاد دو تاتامی (3 متر مربع) را اشغال کرده است. کاربری این پروژه تجربی، یک چایخانه سنتی ژاپنی است که در نمایشگاه هنری Echigo-Tsumari 2018 ارائه شد و شیوه های معماری ژاپنی را با معماری پارماتریک را تلفیق نمود. در این نمایشگاه از معماران خوسته شده بود که بر چگونگی غلبه بر مفهوم فضای همگن در قرن بیست و یکم راه حل هایی ارائه دهند.

این فضاهای همگن برای خلق الگویی بی نظم توسط یک سیستم سازه ای تصادفی، سوراخ های نا متقارن زیادی را در ایجاد مرزهای باز و بسته به نمایش می گذاشت تا قالب سازه اسکلت بتوان با کاربری و عناصر بیرونی ارتباط برقرار کند، و یا در صورت نیاز تغییر شکل دهد. با توجه به اینکه چایخانه سنتی توسط یک تیم متفکر با گروهی از عموم در سنین متفاوت ساخته شده، پروژه به یک تجربه جمعی با کنکاش شیوه های متفاوت معماری تعریف شده است.

پارامتریک به سبک معماری ژاپن، یک تعریف کلی از این پروژه کوچک به شمار می رود. تعامل یکی از فاکتورهای طراحی چنین پروژه ای محسوب می شود. به محض ورود به این فضا (حال هر چقدر هم کوچک) هنر معماری شما را در بر میگیرد و فضا مانند یک موجود زنده شروع به نفس کشیدن می کند. به طور خاص بسیار از حفره های فضا که با الیاف پلاستیک مانند پوشیده شده اند، به مانند شُش های درون قفسه سـ*ـینه شروع به نفس کشیدن می کنند. این واکنش طبیعی در حیات بصری فضا نسبت به کاربران خود می باشد.

پروژه ساخت چایخانه در طول نمایشگاه Echigo-Tsumari 2018 به نمایش درآمد. در حال حاظر نظام سرمایه داری جهانی بر تمامی مناطق تاثیر می گذارد که با توجه به خواستگاه های جدید می بایست با مواردی همچون: کارایی، انطباق پذیری، و هماهنگسازی با بودجه و پذیرش عمومی مردم در یک راستا قرار گیرد. کالدی که قابلیت تغییر و تعمیر با سرعت بالا را داشته باشد. این نمایشگاه یک فرصت بی نظیر برای معمارن و ایده پردازان جوان بود تا متودهای جدید معماری را به نمایش بگذارند، که آتیله معماری F.A.D.S., KOU::ARC از این موقعیت نهایت بهره را برد.