عکس های خیره کننده، از متروکه ترین مکان های دور از چشم ما
آنها هنوز هم زندهاند، شاید به سختی، شاید با حس دردناک طرد شدن، شاید پوسیده و در حال فرو ریختن، ولی هنوز هم ایستادهاند. روزی نوساز، زیبا و باشکوه بودند، اما سرنوشتشان به گونهای دیگر رقم خورد. سفری آغاز کردیم تا به دیدار این ساکنان دنیای مطرود شدگان برویم، در ادامه این سفر را پی خواهیم گرفت.
سوار بر قطاری از قلب جنگلهای دور که بر مسیری از ریلهای فراموش شده میراند، به دیگر نقاط این سیاره سفر میکنیم. هنوز هم بسیاری از مکانهای متروکه را میتوان یافت که حتی در اعماق دنیای تلخ خود، همچنان قادرند به خوبی شما را شگفت زده، مجذوب و حتی هراسان کنند. قصد داریم باز هم به سراغ آنها برویم.
مسافران گرامی که همسفر ما در این قطار هستید، آمادهی سیر و سیاحت در ایستگاههای بین راه باشید.
این شما و این ایستگاه اول ما……
1. تالار ارفیوس (Orpheum)، نیوبِدفورد (New Bedford)، ماساچوست (Massachusetts)
این تالار درست در همان روزی افتتاح شد که کشتی تایتانیک به اعماق اقیانوسها فرو رفت، یعنی پانزدهم آوریل 1912. این روزها یک سوپرمارکت بخشی از فضای آن را اشغال کرده و مابقی آن چشم به راه اجرایی دیگر و شور و حال حضار، در سکوت انتظار میکشد.
2. سرزمین مقدس آمریکا (Holy Land)، واتربِری (Waterbury)، کانِکتیکات (Connecticut)
این سرزمین در واقع یک پارک تفریحی است که بر مبنای آیات انجیل ساخته شده است. این پارک در دوران اوج خود، چیزی بین دهههای 1960 و 70، سالانه میزبان 40 هزار نفر بود. اما در سال 1980، و به دنبال افول محبوبیت آن درهایش بسته شد. هر چند تا به امروز، محوطه و ساختمانهای آن بدون دخل و تصرف و تقریباً سالم باقی مانده است.
3. نیروگاه برق متروکه، بلژیک
4. کشتی شکستهی “SS America”، فیورهوِنتورا (Fureventura)، جزایر قناری
این کشتی پیشین خطوط اقیانوس پیمای ایالات متحده، پس از 54 سال خدمت، در سال 1994 دچار حادثه شده و تا به امروز سرگردان در میان امواج خروشان باقی مانده است.
5. ایستگاه مرکزی میشیگان، دیترویت، میشیگان
این ایستگاه بین سالهای 1912 تا 1913 احداث شده و به عنوان پایانهی مسافربری شهر دیترویت مورد استفاده قرار داشت. این ایستگاه در آن زمان بلندترین ایستگاه راه آهن جهان به شمار میرفت. به دنبال بسته شدن این خط در 1988، این ایستگاه نیز از رونق افتاده و رفته رفته از یادها رفت. اکنون این بنای دیدنی که روزی مملو از همهمهی جمع کثیری از مسافران بود، از بام تا شام در سکوت به زمزمهی باد گوش سپرده و تابش خورشید را نظاره میکند.