Sepideh.bhz
کاربر انجمن نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/08/05
- ارسالی ها
- 328
- امتیاز واکنش
- 72,460
- امتیاز
- 928
شعر غزلنامه
- شروع کننده موضوع Sepideh.bhz
- بازدیدها 198
- پاسخ ها 10
- تاریخ شروع
-
- برچسب ها
- ابوالقاسم الاهوتی انوری اوستا ایرج میرزا بابافغانی شیرازی بهار حافظ حزین لاهیجی دکتر مصفا سعدی سلمان ساوجی شاعران شعر شهریار شیخ بهائی طوفان مازندرانی عاشق اصفهانی علی اکبر دهخدا غارت(امامقلیخان) غزل فرخی یزدی فریدون توللی قاآنی شیرازی مشفق کاشانی مهدی اخوان ثالث(امید) مهدی سهیلی مولانا نادر نادرپور پروانه(دکتر علیرضا مثیمی) پروین
پیشنهادات
Sepideh.bhz
کاربر انجمن نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/08/05
- ارسالی ها
- 328
- امتیاز واکنش
- 72,460
- امتیاز
- 928
اولین شاعر:
زنده یاد "علی اطهری کرمانی"
مهارت: غزلسرایی
زادروز: مرداد 1305
درگذشت: 1377
از شاعران برجسته ی کرمان بودن و برخی از آثارشون هم در ترانه‌های خوانندگان معروف استفاده شده.
آقای اطهری دیوانی با نام "بی عشق هرگز" رو در سال 87 به چاپ رسوندن.
معروف ترین غزل ایشان:
زنده یاد "علی اطهری کرمانی"
مهارت: غزلسرایی
زادروز: مرداد 1305
درگذشت: 1377
از شاعران برجسته ی کرمان بودن و برخی از آثارشون هم در ترانه‌های خوانندگان معروف استفاده شده.
آقای اطهری دیوانی با نام "بی عشق هرگز" رو در سال 87 به چاپ رسوندن.
معروف ترین غزل ایشان:
رفتی ولی کجا؟ که به دل جا گرفته‌ای/
دل جای توست گر چه دل از ما گرفته‌ای
ای نخل من! که برگ و برت شد ز دیگران/
دانی کز آب دیدۀ من پا گرفته‌ای؟
ترسم به عهد خویش نپایی و بشکنی/
این دل که از منش به تمنا گرفته‌ای
ای روشنی دیده! ببین اشک روشنم/
تصمیم اگر به دیدن دریا گرفته‌ای
بگذار تا ببینمش اکنون که می‌رود/
ای اشک از چه راه تماشا گرفته‌ای؟
خارم به دل فرو مکن ای گل به نیشخند/
اکنون که روی سینۀ او جا گرفته‌ای
گفتی صبور باش به هجرانم اطهری/
آخر تو صبر زین دل شیدا گرفته‌ای
دل جای توست گر چه دل از ما گرفته‌ای
ای نخل من! که برگ و برت شد ز دیگران/
دانی کز آب دیدۀ من پا گرفته‌ای؟
ترسم به عهد خویش نپایی و بشکنی/
این دل که از منش به تمنا گرفته‌ای
ای روشنی دیده! ببین اشک روشنم/
تصمیم اگر به دیدن دریا گرفته‌ای
بگذار تا ببینمش اکنون که می‌رود/
ای اشک از چه راه تماشا گرفته‌ای؟
خارم به دل فرو مکن ای گل به نیشخند/
اکنون که روی سینۀ او جا گرفته‌ای
گفتی صبور باش به هجرانم اطهری/
آخر تو صبر زین دل شیدا گرفته‌ای
آخرین ویرایش:
Sepideh.bhz
کاربر انجمن نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/08/05
- ارسالی ها
- 328
- امتیاز واکنش
- 72,460
- امتیاز
- 928
شعر دوم اطهری:
عاشقم، سوخته‌ام، وا بگذارید مرا/
لحظه‌ای با دل شیدا بگذارید مرا
من در افتاده‌ام از پا دِگر ای همسفران!/
بِبُرید از من و تنها بگذارید مرا
سرنوشت من و دل بی سر و سامانی بود/
به قضا و قدر اینجا بگذارید مرا
عاقلان راه سلامت به شما ارزانی/
من که مجنونم و رسوا بگذارید مرا
خسته و کوفته از شور و شر زندگی ام/
یک دَم آسوده زِ غوغا بگذارید مرا
تلخ کامم که به غمخواری من بنشینید/
شاد از آنم که به غم‌ها بگذارید مرا
دلِ دیوانه‌یِ عاشق نشود پند پذیر/
بهتر آن است به خود وا بگذارید مرا
لحظه‌ای با دل شیدا بگذارید مرا
من در افتاده‌ام از پا دِگر ای همسفران!/
بِبُرید از من و تنها بگذارید مرا
سرنوشت من و دل بی سر و سامانی بود/
به قضا و قدر اینجا بگذارید مرا
عاقلان راه سلامت به شما ارزانی/
من که مجنونم و رسوا بگذارید مرا
خسته و کوفته از شور و شر زندگی ام/
یک دَم آسوده زِ غوغا بگذارید مرا
تلخ کامم که به غمخواری من بنشینید/
شاد از آنم که به غم‌ها بگذارید مرا
دلِ دیوانه‌یِ عاشق نشود پند پذیر/
بهتر آن است به خود وا بگذارید مرا
آخرین ویرایش:
Sepideh.bhz
کاربر انجمن نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/08/05
- ارسالی ها
- 328
- امتیاز واکنش
- 72,460
- امتیاز
- 928
شعر سوم اطهری:
نیست کاری به شما مردم فرزانه مرا/
واگذارید دمی با دل دیوانه مرا
خودپرستی زِ شما دوست‌پرستی از من/
غم جان است شما را، غم جانانه مرا
کاش در آتش حسرت بگذارد چون شمع/
آنکه در آتش غم سوخت چو پروانه مرا
یاد آن شب که به دیوانگی‌ام قهقه زد/
ریخت آن سلسله‌ی زلف چو بر شانه مرا
گر نگشتی به مرادِ دلم ای چرخ مگرد/
بی‌نیاز از تو کند گردش پیمانه مرا
عاقلان عیب من از باده پرستی مکنید/
عالمی هست در این گوشه‌ی میخانه مرا
مستم ای رهرویِ هشیار، زِ خاکم بردار/
یا به میخانه رسان یا به در خانه مرا
اطهری نالم از آن چشم فسونگر؟ حاشا/
دل من کرد به دیوانگی افسانه مرا
نیست کاری به شما مردم فرزانه مرا/
واگذارید دمی با دل دیوانه مرا
خودپرستی زِ شما دوست‌پرستی از من/
غم جان است شما را، غم جانانه مرا
کاش در آتش حسرت بگذارد چون شمع/
آنکه در آتش غم سوخت چو پروانه مرا
یاد آن شب که به دیوانگی‌ام قهقه زد/
ریخت آن سلسله‌ی زلف چو بر شانه مرا
گر نگشتی به مرادِ دلم ای چرخ مگرد/
بی‌نیاز از تو کند گردش پیمانه مرا
عاقلان عیب من از باده پرستی مکنید/
عالمی هست در این گوشه‌ی میخانه مرا
مستم ای رهرویِ هشیار، زِ خاکم بردار/
یا به میخانه رسان یا به در خانه مرا
اطهری نالم از آن چشم فسونگر؟ حاشا/
دل من کرد به دیوانگی افسانه مرا
آخرین ویرایش:
Sepideh.bhz
کاربر انجمن نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/08/05
- ارسالی ها
- 328
- امتیاز واکنش
- 72,460
- امتیاز
- 928
شاعر دوم:
"میرزا ابوالوهاب طراز یزدی"
مهارت: شاعر، خطاط
از تاریخ دقیق زادروز و درگذشت ایشون مطلب قابل اطمینانی پیدا نکردم.
از شاعران اهل یزد بود و پدرش هم از زرتشتیان یزد که مسلمان شده بود.
مدتی به تهران اومد و در دربار محمد شاه قاجار راه یافت؛ اما مورد بی مهری صدر اعظم، حاج میرزا آقاسی، قرار گرفت. بعدش می دونین چی کار کرد؟ به هجو صدر اعظم پرداخت و در نتیجه احساس خطر کرد و به یزد فرار کرد. البته مامورای صدراعظم پیداش کردن و...
هجو: برعکس مدحه، لحنی گزنده و صریح و توهین آمیز داره!
"میرزا ابوالوهاب طراز یزدی"
مهارت: شاعر، خطاط
از تاریخ دقیق زادروز و درگذشت ایشون مطلب قابل اطمینانی پیدا نکردم.
از شاعران اهل یزد بود و پدرش هم از زرتشتیان یزد که مسلمان شده بود.
مدتی به تهران اومد و در دربار محمد شاه قاجار راه یافت؛ اما مورد بی مهری صدر اعظم، حاج میرزا آقاسی، قرار گرفت. بعدش می دونین چی کار کرد؟ به هجو صدر اعظم پرداخت و در نتیجه احساس خطر کرد و به یزد فرار کرد. البته مامورای صدراعظم پیداش کردن و...
هجو: برعکس مدحه، لحنی گزنده و صریح و توهین آمیز داره!
خوش آنکه عهد وفا با کس از نخست نبست/
نه همچو دلبر بد عهد من که بست و شکست
قرار بود که عاشق نواز باشد، نیست/
امید بود که پیمان‌شکن نباشد، هست
میانه‌ی من و معشوق هجر و وصلی نیست/
چه هجر و وصل که جان‌ها به یکدگر پیوست
به محفلی که چو من مِی‌کِشان دیرینند/
اگر نگاه تو نبوَد کسی نگردد مـسـ*ـت
نه همچو دلبر بد عهد من که بست و شکست
قرار بود که عاشق نواز باشد، نیست/
امید بود که پیمان‌شکن نباشد، هست
میانه‌ی من و معشوق هجر و وصلی نیست/
چه هجر و وصل که جان‌ها به یکدگر پیوست
به محفلی که چو من مِی‌کِشان دیرینند/
اگر نگاه تو نبوَد کسی نگردد مـسـ*ـت
آخرین ویرایش:
Sepideh.bhz
کاربر انجمن نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/08/05
- ارسالی ها
- 328
- امتیاز واکنش
- 72,460
- امتیاز
- 928
شاعر سوم:
کمال الدین یا شمس الدین محمد"وحشی بافقی"
زادروز: 911خورشیدی
درگذشت:961خورشیدی
سبک: هندی
قطعا همه ایشون رو می شناسین؛ برای همین توضیحات زیادی نمیدم.(نگین که نمی شناسین؟)
آثار: دیوان وحشی بافقی، مثنوی ناظر و منظور و مثنوی فرهاد و شیرین.
شعر اول وحشی:
روم به جای دگر، دل دهم به یار دگر/
هوای یار دگر دارم و دیار دگر
به دیگری دهم این دل که خار کرده‌ی توست/
چرا که عاشق نو دارد اعتبار دگر
میان ما و تو ناز و نیاز برطرف است/
به خود، تو نیز بده بعد از این قرار دگر
خبر دهید به صیاد ما که ما رفتیم/
به فکر صید دگر باشد و شکار دگر
خموش وحشی از انکار عشق او کاین حرف/
حکایتی‌ست که گفتی هزار بار دگر
کمال الدین یا شمس الدین محمد"وحشی بافقی"
زادروز: 911خورشیدی
درگذشت:961خورشیدی
سبک: هندی
قطعا همه ایشون رو می شناسین؛ برای همین توضیحات زیادی نمیدم.(نگین که نمی شناسین؟)
آثار: دیوان وحشی بافقی، مثنوی ناظر و منظور و مثنوی فرهاد و شیرین.
شعر اول وحشی:
روم به جای دگر، دل دهم به یار دگر/
هوای یار دگر دارم و دیار دگر
به دیگری دهم این دل که خار کرده‌ی توست/
چرا که عاشق نو دارد اعتبار دگر
میان ما و تو ناز و نیاز برطرف است/
به خود، تو نیز بده بعد از این قرار دگر
خبر دهید به صیاد ما که ما رفتیم/
به فکر صید دگر باشد و شکار دگر
خموش وحشی از انکار عشق او کاین حرف/
حکایتی‌ست که گفتی هزار بار دگر
آخرین ویرایش:
Sepideh.bhz
کاربر انجمن نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/08/05
- ارسالی ها
- 328
- امتیاز واکنش
- 72,460
- امتیاز
- 928
شعر دوم وحشی:
ما چون زِ دری پای کشیدیم، کشیدیم/
امید زِ هر کس که بریدیم، بریدیم
دل نیست کبوتر که چو برخاست، نشیند/
از گوشه‌ی بامی که پریدیم، پریدیم
رَم دادنِ صید خود از آغاز غلط بود/
حالا که رماندی و رمیدیم، رمیدیم
کوی تو که باغ ارم و روضه‌ی خلد است/
انگار که دیدیم، ندیدیم ندیدم
صد باغ بهار است و صلای گل و گلشن/
گر میوه‌ی یک باغ نچیدیم نچیدیم
سر تا به قدم تیغ دعاییم و تو غافل/
هان واقف دَم باش رسیدیم رسیدیم
وحشی سبب دوری و این قسم سخن‌ها/
آن نیست که ما هم نشنیدیم، شنیدیم
ما چون زِ دری پای کشیدیم، کشیدیم/
امید زِ هر کس که بریدیم، بریدیم
دل نیست کبوتر که چو برخاست، نشیند/
از گوشه‌ی بامی که پریدیم، پریدیم
رَم دادنِ صید خود از آغاز غلط بود/
حالا که رماندی و رمیدیم، رمیدیم
کوی تو که باغ ارم و روضه‌ی خلد است/
انگار که دیدیم، ندیدیم ندیدم
صد باغ بهار است و صلای گل و گلشن/
گر میوه‌ی یک باغ نچیدیم نچیدیم
سر تا به قدم تیغ دعاییم و تو غافل/
هان واقف دَم باش رسیدیم رسیدیم
وحشی سبب دوری و این قسم سخن‌ها/
آن نیست که ما هم نشنیدیم، شنیدیم
آخرین ویرایش:
Sepideh.bhz
کاربر انجمن نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/08/05
- ارسالی ها
- 328
- امتیاز واکنش
- 72,460
- امتیاز
- 928
شعر سوم وحشی:
چو دیدم خوار، خود را... از در آن بی‌وفا رفتم/
رِسد روزی که قدر من بداند حالیا رفتم
بر آن بودم که در راه وفایش عمرها باشم/
چو می‌دیدم که از حد می‌برد جور و جفا رفتم
دلم گر آید از کویش برون آگه کنید او را/
که گر خواهد مرا من جانب شهر وفا رفتم
شدم سویش به تکلیف کسان اما پشیمانم/
نمی‌بایست رفتن سوی او دیگر، چرا رفتم؟
زِ من عشقی بگو دیوانگانِ عشق را وحشی/
که من زنجیر کردم پاره در دارالشفا رفتم
رِسد روزی که قدر من بداند حالیا رفتم
بر آن بودم که در راه وفایش عمرها باشم/
چو می‌دیدم که از حد می‌برد جور و جفا رفتم
دلم گر آید از کویش برون آگه کنید او را/
که گر خواهد مرا من جانب شهر وفا رفتم
شدم سویش به تکلیف کسان اما پشیمانم/
نمی‌بایست رفتن سوی او دیگر، چرا رفتم؟
زِ من عشقی بگو دیوانگانِ عشق را وحشی/
که من زنجیر کردم پاره در دارالشفا رفتم
آخرین ویرایش:
Sepideh.bhz
کاربر انجمن نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/08/05
- ارسالی ها
- 328
- امتیاز واکنش
- 72,460
- امتیاز
- 928
شعر چهارم وحشی:
من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را/
به یک پرواز بی‌هنگام کردم مبتلا خود را
نه دستی داشتم بر سر، نه پایی داشتم در گل/
به دست خویش کردم اینچنین بی‌دست و پا خود را
چنان از طرحِ وضعِ ناپسندِ خود گریزانم/
که گر دستم دهد از خویش هم سازم جدا خود را
گر این وضع است می‌ترسم که با چندین وفاداری/
شود لازم که پیشت وانمایم بی‌وفا خود را
چو از اظهار عشقم خویش را بیگانه می‌داری/
نمی‌بایست کرد اول به این حرف آشنا خود را
ببین وحشی که در خوناب حسرت ماند پا در گل/
کسی کو بگذراندی تشنه از آب بقا خود را
من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را/
به یک پرواز بی‌هنگام کردم مبتلا خود را
نه دستی داشتم بر سر، نه پایی داشتم در گل/
به دست خویش کردم اینچنین بی‌دست و پا خود را
چنان از طرحِ وضعِ ناپسندِ خود گریزانم/
که گر دستم دهد از خویش هم سازم جدا خود را
گر این وضع است می‌ترسم که با چندین وفاداری/
شود لازم که پیشت وانمایم بی‌وفا خود را
چو از اظهار عشقم خویش را بیگانه می‌داری/
نمی‌بایست کرد اول به این حرف آشنا خود را
ببین وحشی که در خوناب حسرت ماند پا در گل/
کسی کو بگذراندی تشنه از آب بقا خود را
Sepideh.bhz
کاربر انجمن نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/08/05
- ارسالی ها
- 328
- امتیاز واکنش
- 72,460
- امتیاز
- 928
شاعر چهارم:
"سید محمد حسین بهجت تبریزی"
القاب: بهجت و شهریار
تخلص: شهریار
زادروز: 11 دی 1285
درگذشت:27 شهریور 1367
کتاب‌ها: منظومه ، ،
دیوان: کلیات اشعار شهریار
۲۷ شهریور رو به خاطر روز درگذشت ایشون «روز شعر و ادب فارسی» نامیده‌ان.
قالب‌ها: ، ، ، ، و اما از همه بیشتر در غزل شهره بودن و هستن.
(همون‌طور که می‌دونین استاد شهریار عاشق یه دختر به نام ثریا بود و چند ماهی هم نامزد بودن؛ اما در نتیجه ثریا با مرد ثروتمندی ازدواج می‌کنه و استاد هم به خاطر شکستِ عشقی، افسردگی و ناراحتی شش ماه مانده به گرفتن دکترا تحصیل و دانشگاه رو رها می‌کنه و...)
یکی از معروف‌ترین اشعار این بزرگوار با نام "حالا چرا؟":
آمدی جانم به قربانت، ولی حالا چرا؟/
بی‌وفا حالا که من افتاده‌ام از پا چرا؟
نوش‌داروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی/
سنگدل این زودتر می‌خواستی حالا چرا؟
عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست/
من که یک امروز مهمان تو ام فردا چرا؟
نازنینا ما به ناز تو جوانی داده‌ایم/
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟
آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می‌کند/
در شگفتم من نمی‌پاشد زِ هم دنیا چرا؟
در خزانِ هجرِ گل ای بلبلِ طبعِ حزین/
خامشی شرط وفاداری بود، غوغا چرا؟
شهریارا بی‌حبیب خود نمی‌کردی سفر/
این سفر راه قیامت می‌روی تنها چرا؟
"سید محمد حسین بهجت تبریزی"
القاب: بهجت و شهریار
تخلص: شهریار
زادروز: 11 دی 1285
درگذشت:27 شهریور 1367
کتاب‌ها: منظومه ، ،
دیوان: کلیات اشعار شهریار
۲۷ شهریور رو به خاطر روز درگذشت ایشون «روز شعر و ادب فارسی» نامیده‌ان.
قالب‌ها: ، ، ، ، و اما از همه بیشتر در غزل شهره بودن و هستن.
(همون‌طور که می‌دونین استاد شهریار عاشق یه دختر به نام ثریا بود و چند ماهی هم نامزد بودن؛ اما در نتیجه ثریا با مرد ثروتمندی ازدواج می‌کنه و استاد هم به خاطر شکستِ عشقی، افسردگی و ناراحتی شش ماه مانده به گرفتن دکترا تحصیل و دانشگاه رو رها می‌کنه و...)
یکی از معروف‌ترین اشعار این بزرگوار با نام "حالا چرا؟":
آمدی جانم به قربانت، ولی حالا چرا؟/
بی‌وفا حالا که من افتاده‌ام از پا چرا؟
نوش‌داروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی/
سنگدل این زودتر می‌خواستی حالا چرا؟
عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست/
من که یک امروز مهمان تو ام فردا چرا؟
نازنینا ما به ناز تو جوانی داده‌ایم/
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟
آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می‌کند/
در شگفتم من نمی‌پاشد زِ هم دنیا چرا؟
در خزانِ هجرِ گل ای بلبلِ طبعِ حزین/
خامشی شرط وفاداری بود، غوغا چرا؟
شهریارا بی‌حبیب خود نمی‌کردی سفر/
این سفر راه قیامت می‌روی تنها چرا؟
آخرین ویرایش: