بعد از فیلم خوب و موفق «نگار»، همه منتظر بودند ببینند رامبد جوان در اثر بعدیاش یعنی «قانون مورفی» چه کرده، اکنون که این فیلم به صورت عمومی اکران شده و نظرات مثبت و منفی بسیاری را به دنبال داشته است.
اگرچه این فیلم یک قصه دو خطی دارد که در جریان فیلم گسترش نمی یابد و در انتها به نقطه مشخصی نمیرسد و نقصهای زیادی مانند منسجم نبودن داستان، منطق قصه و ضعف شخصیتپردازی دارد اما نمیتوان تفاوتهای مهم «قانون مورفی» را با بسیاری از فیلمهای سینمای ایران به ویژه کمدیهای مبتذلی که روی پرده میبینیم، نادیده گرفت. همانطور که وقتی برنامه «خندوانه» از روزهای اوجش فاصله میگیرد و کمی به تکرار میافتد، باز هم نسبت به بقیه برنامهها یک پله بالاتر میایستد، «قانون مورفی» هم با تمام ضعفهایش، ویژگیهایی دارد که میتوان آن را نسبت به بسیاری از فیلمهای کمدی، از چند جهت برتر دانست. در ادامه تفاوتهای فیلم و اتفاقات جدیدی را که در «قانون مورفی»، تجربه تازهای برای مخاطب ایجاد میکند، میخوانید.
اگرچه این فیلم یک قصه دو خطی دارد که در جریان فیلم گسترش نمی یابد و در انتها به نقطه مشخصی نمیرسد و نقصهای زیادی مانند منسجم نبودن داستان، منطق قصه و ضعف شخصیتپردازی دارد اما نمیتوان تفاوتهای مهم «قانون مورفی» را با بسیاری از فیلمهای سینمای ایران به ویژه کمدیهای مبتذلی که روی پرده میبینیم، نادیده گرفت. همانطور که وقتی برنامه «خندوانه» از روزهای اوجش فاصله میگیرد و کمی به تکرار میافتد، باز هم نسبت به بقیه برنامهها یک پله بالاتر میایستد، «قانون مورفی» هم با تمام ضعفهایش، ویژگیهایی دارد که میتوان آن را نسبت به بسیاری از فیلمهای کمدی، از چند جهت برتر دانست. در ادامه تفاوتهای فیلم و اتفاقات جدیدی را که در «قانون مورفی»، تجربه تازهای برای مخاطب ایجاد میکند، میخوانید.